Να εξηγούμαστε. Κάθε καλό ταξίδι ξεκινάει από έναν καλό καφέ. Φέτος, ο ιεροτελεστικός καφές έλαβε χώρα στην Κηφισιά. Προορισμός της ημέρας, λοιπόν, ήταν να φτάσουμε στις Σέρρες. Πιο συγκεκριμένα στον Λευκώνα. Μη ρωτάς τώρα πώς διαλέξαμε το μέρος, θέλαμε να φτάσουμε απλά όσο πιο ψηλά γινόταν και το συγκεκριμένο ξενοδοχείο είχε 24 ωρη ρεσεψιόν οπότε μια χαρά! Ξεκινήσαμε κατά τις 2:30. Βασικά, τότε ήταν το ραντεβού, 3:30 φύγαμε γιατί… συνέπεια.
Η διαδρομή
Έχετε κάνει το Αθήνα-Θεσσαλονίκη οδικώς; Όχι; Ε, είστε τυχεροί. Μιλάμε για μία φοβερά ΒΑΡΕΤΗ διαδρομή, μέσα στην εθνική οδό, όπου κάθε 10 λεπτά σχεδόν πληρώνεις και ένα διοδιάκι. Συνολικά για τη μηχανή το κόστος των διοδίων βγαίνει περίπου 35€. Με αυτοκίνητο ούτε να το σκεφτώ θέλω, νομίζω συμφέρει να πας με αεροπλάνο καλύτερα. Μετά από τις σχετικές στάσεις για ξεκούραση, καφεδάκι, τουαλέτα, χαβαλέ και αφού πληρώσαμε με την COSMOTE Prepaid Mastercard τα πάντα για να έχουμε καβάτζα MB, κατά τις 11 το βράδυ φτάσαμε στο Ξενοδοχείο.
Ο προορισμός
Μην σου πω ψέματα τώρα, τις Σέρρες δεν τις είδαμε. Κυρίως γιατί δεν πήγαμε ποτέ. Ο Λευκώνας είναι ένα μικρό «χωριό» έξω από τις Σέρρες όπου λειτούργησε για εμάς σαν pit-stop. Πάντως οι άνθρωποι εκεί ήταν τόσο φιλόξενοι που καταλήξαμε να κάνουμε παρεάκι με κάποιους από την ταβέρνα στην οποία φάγαμε.
Πού να φας: Φυσικά στον «Σερίφη». Στον κεντρικό δρόμο θα το βρεις δε θα σου ξεφύγει. Πες του να βάλει εκεί κρέατα διάφορα σαν ποικιλία (του λες τι να βάλει δεν τη φτιάχνει μόνος του… τίμιος!) πάρε μια τυροκαφτερή και θα πάθεις πλάκα με το ατομικό, ζεστό ψωμάκι που φέρνει στον καθένα. Μόνο και μόνο για αυτό σκέφτομαι να ξαναπάω! Επίσης, πολύ καλό κρασί δικό του ημίγλυκο.
Πού να μείνεις: Εμείς μείναμε στο ξενοδοχείο «Αλέξανδρος». Για τη δουλειά που το θέλαμε (ένας ύπνος) ήταν μια χαρά. Καθαρό και άνετο. Για να φάμε πρωινό έπρεπε βέβαια να περπατήσουμε στο δίπλα ξενοδοχείο (μάλλον ίδιου ιδιοκτήτη) αλλά οκ… πρωινή γυμναστική.
Τι να κάνεις: Στον Λευκώνα; Αλήθεια; Να φας στον «Σερίφη». Ναι ξανά. Δεν κατάλαβα, υπάρχει πρόβλημα;
