Όλοι καταλαβαίνουμε ότι η ικανότητα να ζητάμε συγγνώμη μας απελευθερώνει, καθώς μας απαλλάσσει από την πικρία και τον θυμό. Δυο συναισθήματα που μας δηλητηριάζουν και μας περιορίζουν.

Η μεγαλύτερη και δυσκολότερη “συγγνώμη” είναι στον εαυτό μας. Συγγνώμη που σε παραμέλησα για τρίτους, συγγνώμη που σε υποβίβασα. Συγγνώμη που δεν έκανα αυτό που ήθελες πραγματικά. Συγγνώμη για την καταπίεση.

Όταν κάνουμε κάτι “λάθος”, όταν πληγώσουμε κάποιον, όταν μετανιώσουμε για κάτι που κάναμε ή δεν κάναμε, νιώθουμε ενοχές, θυμό, θλίψη, απογοήτευση, ντροπή. Επίσης, ίσως το συνδέουμε αυτόματα με περιοριστικές αντιλήψεις για τον εαυτό μας, όπως “ καταστρέφω τα πάντα”, “πάντα λέω τα λάθος πράγματα”, “δεν θα τα καταφέρω ποτέ” κ.α.

Το πρόβλημα είναι ότι δεν πρόκειται να συγχωρήσουμε ποτέ τον εαυτό μας εάν δεν αναγνωρίσουμε πρώτα τα δευτερεύοντα συναισθήματα και τις πεποιθήσεις που κρύβονται πίσω από το λάθος μας. Θέλει ενδοσκόπηση και γενναιότητα αυτή η διαδικασία αλλά μόνο έτσι ανοίγει ο δρόμος για την συγχώρεση. Μόνο έτσι μπορούμε να αφήσουμε πίσω τα βαρίδια του παρελθόντος και να προχωρήσουμε.

Συγχωρώ τον εαυτό μου σημαίνει απελευθερώνομαι από το παρελθόν μου

Όλοι μας έχουμε μια ιστορία, ένα παρελθόν που μας οδήγησε εδώ που είμαστε σήμερα. Συχνά, το να το αφήσουμε πίσω μας κάνει να νιώθουμε ξεκρέμαστοι, να χάνουμε το έδαφος κάτω από τα πόδια μας. Αισθανόμαστε ότι αφήνουμε πίσω ένα κομμάτι μας, απαρνιόμαστε την εκδοχή του εαυτού μας που έκανε το λάθος και τις περισσότερες φορές είμαστε τόσο δεμένοι με τις ιστορίες μας -αληθινές ή φανταστικές- που φτάνουν να μας ορίζουν.

Για να απαλλαγείς από το παρελθόν που σε ταλαιπωρεί πρέπει να θυμάσαι ότι σε κάθε περίσταση έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες εκείνη τη στιγμή. Εάν φανταζόσουν τι θα προκαλέσει ή συμπεριφορά σου ή τις ενοχές που θα νιώθεις στη συνέχεια, προφανώς θα έπραττες διαφορετικά! Κράτα ό,τι έμαθες και ξεφορτώσου τα υπόλοιπα…

Η μεγαλύτερη δυσκολία σε αυτή τη διαδικασία όμως, είναι ότι κρυβόμαστε από τον ίδιο μας τον εαυτό. Έχουμε μεγαλώσει πιστεύοντας ότι το να κάνουμε λάθη είναι “κακό”, το να έχουμε ελαττώματα μας τρομάζει. Συνεπώς, θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να μη “στραβοπατήσουμε”. Εάν τελικά συμβεί να το κρύψουμε πολύ καλά. Για να συγχωρήσουμε όμως τα λάθη μας, πρέπει πρώτα να τα παραδεχτούμε. Πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη και να τα αναγνωρίσουμε κι αυτό είναι πραγματικά δύσκολο!

Αγάπησε τα λάθη σου

Βοηθά να θυμόμαστε ότι οι αποτυχίες, τα λάθη ακόμη και οι μεγάλες “βλακείες” μας είναι ανθρώπινες. Είναι ο τρόπος που μαθαίνουμε και εξελισσόμαστε. Εάν δεν κάνεις λάθη, εάν δεν αποτύχεις, εάν δεν νιώσεις ποτέ δυσφορία τότε πιθανότατα μένεις σε μια στενή ζώνη ασφαλείας. Πόσο ενδιαφέρον μπορεί να έχει κάτι τέτοιο; Εκτίμησε τα στραβοπατήματα σου. Είναι σκαλοπάτια για να ανέβεις, για να αλλάξεις πίστα στο παιχνίδι.

Προσπαθούσα τόση ώρα να βρω σε ποιον ήθελα να φωνάξω δυνατά συγγνώμη και να τον σφίξω στην αγκαλιά μου. Δεν μου ερχόταν κάποιο πρόσωπο. Αφού προσπαθώ να κρατάω καλές σχέσεις με άτομα που ξέρω ότι αγαπάω και με αγαπάνε. Για αυτόν τον λόγο, θα ήθελα να ζητήσω μια συγγνώμη στον εαυτό μου, που πολλές φορές τον αδίκησα. Τον άφησα πίσω και τον προσπέρασα για το καλό άλλων ανθρώπων.

Για τις φορές που σε άφησα να ταλαιπωρείσαι με ανούσια πράγματα και να δηλητηριάζεσαι με αρνητικές σκέψεις. Για τα πίσω που έκανες όταν δεν σου άξιζε και για τις καταστάσεις που σε άφησα να υπομείνεις. Συγγνώμη εαυτέ μου, σε αγαπάω πολύ.

Όταν αγαπάς κάποιον, δεν βρίσκεις τον τρόπο να τον συγχωρέσεις; Δεν δίνεις δεύτερες ευκαιρίες; Δεν αναγνωρίζεις τα καλά του στοιχεία; Γιατί δεν το κάνεις και για τον εαυτό σου; Είμαστε τόσο σκληροί και επικριτικοί με τα δικά μας λάθη, όσο δεν θα ήμασταν πιθανότατα εάν τα έκανε ένας αγαπημένος φίλος. Και όταν πραγματικά δεν μπορείς να συγχωρήσεις κάποιον έχεις τη δυνατότητα να απομακρυνθείς. Εάν δεν βρίσκεις τρόπο να συγχωρήσεις τον εαυτό σου, τι γίνεται τότε; Να τον παρατήσεις δεν είναι επιλογή. Ο μόνος τρόπος είναι να μάθεις να τον αποδέχεσαι και να τον αγαπάς!

first published: Νοέ 20, 2018