Ο Paul Dano είναι, αντικειμενικά, ένας ηθοποιός με βάθος και ευστροφία. Είτε υποδυόμενος τον νεαρό Brian στο Love & Mercy, είτε τον εξαιρετικά βίαιο επιτηρητή στο 12 Years a Slave. Ωστόσο, ο πραγματικός καλλιτεχνικός σκοπός του ίσως να είναι πίσω από τις κάμερες. Αφού το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, το γλυκόπικρο Wildlife, είναι ένα αδιάσειστο στοιχείο.
Μια τρυφερή και γεμάτη δύναμη εξερεύνηση μιας οικογένειας σε πίεση, από μέσα από τον πυρήνα της αλλά και από έξω. Το Wildlife, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Richard Ford, είναι από εκείνες τις ταινίες που λίγοι φτιάχνουν πλέον. Πρόκειται για το χρονικό ενός γάμου που βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Κι όμως παρά την ένδειξη PG-13, είναι συγκινητική χωρίς να γίνεται μελό, και σοβαρή χωρίς να χρυσώνει το χάπι.
Είμαστε στον χειμώνα του 1960 και η οικογένεια Brinson -ο πατέρας Jerry (Jake Gyllenhaal), η μαμά Jeanette (Carey Mulligan) και ο 14χρονος γιος τους Joe (Ed Oxenbould)- έχουν μόλις φτάσει στο Great Falls. Ο Jerry έχει βρει δουλειά σε ένα γήπεδο golf, και ο Joe προσπαθεί να μπει στην ομάδα ποδοσφαίρου. Η μαμά φαίνεται ευτυχισμένη ως νοικοκυρά.
Ο Jerry απολύεται, ο Joe δε γίνεται δεκτός στην ομάδα και η μαμά της οικογένειας κρύβει τη δυστυχία της κάτω από την κανονικότητα μιας νοικοκυράς. Τα πράγματα, όμως, γίνονται πραγματικά δύσκολα όταν ο Jerry ανακοινώνει πως φεύγει για να γίνει μέλος μιας ομάδας που προσπαθεί να προστατεύσει την περιοχή από πυρκαγιές. Δεν έχει ιδέα πότε θα επιστρέψει.
Η αποχώρησή του προκαλεί προκαλεί μια ηρεμία στη Jeannette αρχικά και αναγκάζει τον Joe, ο οποίος είναι αρκετά μοναχικός, να ξεκινήσει το μεγάλο ταξίδι του να μεγαλώνει κανείς.
ΟΚ, πρόκειται για μια απλή ταινία. Ωστόσο, μας δίνει τρομερές ερμηνείες. Ειδικά αυτή της Mulligan που είναι απίστευτη ως μια μαμά με πολλές ευθύνες που νιώθει μόνο, εγκατελειμμένη και αγχωμένη. Ο Oxenbould, ο Αυστραλός ηθοποιός που μας εντυπωσίασε στο “Paper Planes” και το “The Visit” μας δείχνει το πώς νιώθει ένας έφηβος βλέποντας την κατάσταση των γονιών του: Άβολα, θυμωμένος και αναποφάσιστος.
Να πούμε ένα ευχαριστώ στον Dano που αποφάσισε να δοκιμάσει τον εαυτό του στη σκηνοθεσία. Και ας συμφωνήσουμε ότι τα κατάφερε.
