Μετά το “Θαύμα” του 2017, η Julia Roberts επέστρεψε φέτος στην μεγάλη οθόνη κουβαλώντας πάνω της όλα τα βάρη της μητρότητας. Κι όταν λέω “Θαύμα” δεν είναι ότι υπερβάλλω, απλά η ταινία “Wonder” ήταν πραγματικά ένα θαύμα στα μάτια μας. Φέτος η ηθοποιός κάνει τη δίκη της επιστροφή μαζί με τη νέα της ταινία.
Julia Roberts is Hol(l)y
Μια ταινία που πραγματικά διαχωρίζει αιτίες από αφορμές. Μια ταινία που εξερευνά όλα όσα οδηγούν – ή φαίνεται να οδηγούν – ένα νέο παιδί στην εξάρτηση και την προσπάθεια για αποτοξίνωση. H Julia Roberts, ως Ηolly, – κατ’εμέ όνομα διόλου τυχαίο- είναι αυτή που μένει να πιστεύει για πάντα στον γιο της, τον Μπεν. Όταν φυσικά, όλοι φαίνεται να έχουν χάσει κάθε ελπίδα για εκείνον και το μέλλον. Και θα μου πεις, ναι αλλά αυτό δεν είναι που πρέπει να κάνει μια μάνα; On camera όμως τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά.
Στην πρεμιέρα της ταινίας στο Φεστιβάλ Ταινιών του Τορόντο, ο σκηνοθέτης Peter Hedges χαρακτήρισε τη Julia Roberts ως “the mother of mothers”. Και ναι, αν δεις την ταινία, βγάζει νόημα.
Κανένας χαρακτήρας δεν είναι συνεπής σε αυτήν την ταινία. Συνεπής με την έννοια ότι έχει καταλήξει και ακολουθεί μια συγκεκριμένη στάση απέναντι στα πράγματα. Και οι χαρακτήρες είναι πολλοί. H Julia Roberts, όμως, σαν την κορυφή ενός παγόβουνου που ξεπροβάλλει μέσα από τα κύματα είτε είναι εκείνη που κινεί τα νήματα, είτε εκείνη που επιφέρει την παύση στα πάντα.
Πολύ κοντά χρονικά κυκλοφόρησε και το Beautiful Boy στις ξένες αίθουσες – σύντομα και στις δικές μας – βάζοντας το θέμα των εξαρτήσεων στο επίκεντρο και απομυθοποιώντας το καταρρίπτοντας τα ταμπού που ίσως υπάρχουν γύρω του. Τη θέση της Julia Roberts παίρνει εκεί ο Steve Carell, δείχνοντας μας την άλλη πλευρά, την πατρική. Το μόνο σίγουρο είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις πρέπει να εφοδιαστείτε με πολλά χαρτομάντιλα.
