Έχουν ειπωθεί ήδη πολλά για την οσκαρική πλέον ταινία του Αλφόνσο Κουαρόν. Ίσως γιατί ήταν οσκαρική πριν καν πάρει κάποιο βραβείο Όσκαρ. Ίσως γιατί είναι και η πρώτη ταινία από το Μεξικό που βραβεύεται ως καλύτερη ξενόγλωσση. Ένα από τα σημαντικότερα “συστατικά” του Roma, ωστόσο, είναι αναμφισβήτητα η μουσική του.
Κι είναι από τα σημαντικότερα για έναν και μόνο λόγο: είναι η μουσική που θα άκουγε κανείς αν ζούσε στο Μεξικό της δεκαετίας του 70. Ως θεατής της ταινίας βυθίζεσαι άμεσα σε μια άλλη εποχή μόνο και μόνο από τις ασπρόμαυρες εικόνες που βλέπεις. Η μουσική όμως είναι αυτή που σε κάνει να κλείσεις τα μάτια και να κάνεις μια νοητή βόλτα στις γειτονιές του Μεξικού. Σαν μια όχι τόσο εμπορική, καλά ενορχηστρωμένη μουσική του 21ου αιώνα, αλλά αυτή που βγαίνει από ένα παλιό ραδιόφωνο.
Για την μουσική της συγκεκριμένης ταινίας κυκλοφόρησαν δύο ξεχωριστά άλμπουμ. Στο πρώτο βρίσκει κανείς δημιουργίες των Juan Gabriel, Lupita D’Alessio, Rocío Dúrcal και πολλών άλλων ακόμα. Καλλιτεχνών που έχουν αφήσει το στίγμα τους από εποχή σε εποχή. Όπως έχει πει και ο ίδιος ο Κουαρόν: “Η μουσική αποκαλύπτει πολλά για μια κοινωνία. Στο Roma, η μουσική δείχνει ένα Μεξικό που παριστάνει το μοντέρνο, αλλά που ακόμα είναι κολλημένο στο παρελθόν”.
Αυτή τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα σε παρόν και παρελθόν ήρθαν να ενορχηστρώσουν πιο σύγχρονοι καλλιτέχνες.
Καλλιτέχνες της γενιάς μας που ο ίδιος ο Κουαρόν θαυμάζει και που πιστεύει ότι έχουν κάτι να “πουν” για το Μεξικό. Έτσι δημιουργήθηκε κι ένα δεύτερο άλμπουμ, πέρα από το Original Soundtrack. Ονομάζεται Music Inspired By The Film Roma, και είναι ακριβώς αυτό. Καλλιτέχνες όπως η Patti Smith, ο Asaf Avidan, η Billie Eilish, o Michael Kiwanuka και πολλοί άλλοι ήρθαν να δώσουν εκείνοι την δική τους ερμηνεία της ταινίας μέσα από νότες. Οι περισσότεροι μη έχοντας καμία σχέση με το Μεξικό του 70, απλά οδηγημένοι από το ταξίδι της κάμερας του Κουαρόν στην ταινία. Κάπως έτσι αποδείχθηκε άλλωστε ότι η συγκεκριμένη ταινία δεν γνωρίζει από σύνορα, ούτε χρονικά ούτε χωρικά.
Μπορεί να ξεκίνησε ως μια ιστορία εμπνευσμένη από όλες τις γυναίκες που επηρέασαν τη ζωή του ίδιου του σκηνοθέτη κατά τα παιδικά του χρόνια στο Μεξικό. Μέσα, όμως, από όλη αυτήν την ανταπόκριση που έλαβε και την αληθοφάνεια της, κατέληξε να είναι μια ειλικρινής απεικόνιση της χώρας και της ιστορίας της μέσα στα χρόνια. Όλων αυτών που την διαμόρφωσαν μέχρι σήμερα. Αλλά μάλλον δεν θα έπρεπε να λέμε “κατέληξε”. Γιατί το Roma έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει και πολλά μαθήματα να δώσει.
