Θα θέλαμε πολύ αυτό το άρθρο να ήταν ένα ακόμη για το Call Me By Your Name και τον Luca Guadagnino. Θα αρκεστούμε, όμως, αυτή τη φορά μόνο στον Luca Guadagnino κι ας ελπίσουμε το CMBYN να έχει μία άλλη ευκαιρία άμεσα.
Η Julianne Moore είναι το “Staggering Girl” του σκηνοθέτη. Σε μια σύντομη ταινία 35 περίπου λεπτών, υποδύεται την Francesca. Εκείνη είναι μια Ιταλοαμερικανή συγγραφέας που μένει εδώ και χρόνια στη Νέα Υόρκη αφοσιωμένη στην καριέρα της. Κάποια στιγμή έρχεται η ώρα που πρέπει να γυρίσει στη Ρώμη και στο σπίτι όπου μεγάλωσε. Εκεί βρίσκεται η μητέρα της, που πλέον μεγάλη σε ηλικία χρειάζεται φροντίδα. Η επιστροφή της Francesca στο πατρικό της, ωστόσο, αποτελείται από πολλές άλλες μεμονωμένες ιστορίες. Ιστορίες κυρίως του παρελθόντος που εξηγούν τις έως τώρα επιλογές της και φαίνεται πως την έχουν επηρεάσει.
Η βασικότερη είναι αυτή ανάμεσα στην ίδια και τη μητέρα της. Βλέπουμε πως έχει εξελιχθεί μέσα στα χρόνια η σχέση μιας μητέρας με μια κόρη και πως αυτή έχει επηρεάσει και τις δύο. Τις βλέπουμε σε διάφορες περιστάσεις, σε διάφορες ηλικίες με διαφορετικά μυαλά κι εμπειρίες κάθε φορά. Το ζήτημα είναι πόσο ακλόνητη μπορεί να παραμείνει όντως η ισχυρότερη σχέση που μπορεί να υπάρξει ανάμεσα σε δύο γυναίκες.
Κάπου εδώ θα αναρωτιέσαι που κολλάει ο Valentino σε όλα αυτά. Και ποιος σου είπε ότι η μόδα και η υψηλή ραπτική δεν μπορούν να πουν τη δική τους ιστορία; Τα κοστούμια σε αυτήν την ταινία είναι βασικό κομμάτι της πλοκής και της εξέλιξης. Κάθε ένα αντικατοπτρίζει όχι μόνο τον ψυχισμό του χαρακτήρα που το φορά αλλά και του σχεδιαστή. Ο Luca Guadagnino και ο Pierpaolo Piccioli, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου μόδας Valentino, φαίνεται να ξεκίνησαν από ένα στοίχημα που τελικά κατέληξε σε ολόκληρο πείραμα. Το πώς δηλαδή είναι δυνατόν η τέχνη του κινηματογράφου να συνδυαστεί με την υψηλή ραπτική. Και βασικά ο συνδυασμός αυτός να βγάζει κάποιο νόημα.
Τρέιλερ για τη συγκεκριμένη ταινία δεν υπάρχει. Η πρεμιέρα της θα γίνει στις 17 Μαΐου στο Φεστιβάλ των Καννών, στο παράλληλο event, Director’s Fortnight. Πέρα από το “The Staggering Girl” θα προβληθούν πολλές ακόμα αξιόλογες ταινίες για τις οποίες βέβαια θα πρέπει να περιμένουμε υπομονετικά μέχρι να γίνουν επισήμως διαθέσιμες. Μέχρι τότε θα αρκεστούμε στην εγγύηση που φέρουν τα ονόματα Guadagnino και Valentino. Και φυσικά στο γεγονός ότι αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι καμία μορφή τέχνης δεν είναι εξ ολοκλήρου ανεξάρτητη από την άλλη.
