Ταινίες που στάθηκαν αφορμή για να αναπολήσουμε τις στιγμές του παρελθόντος. Τότε που τις είχαμε δει και τις θυμόμαστε σαν να τις ζήσαμε. Άλλες ήταν αληθινές ιστορίες κι άλλες κομμάτι της φαντασίας ενός σεναριογράφου. Οι ταινίες μας αγγίζουν συναισθηματικά, γιατί βλέπουμε τα γεγονότα να εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια μας. Όταν εκείνες αφορούν ένα κοινωνικό ζήτημα, τότε αποσπούν πιο άμεσα το ενδιαφέρον μας. Κι είναι η αλήθεια πως τα κοινωνικά ζητήματα είναι εκείνα που μας απασχολούν και στην καθημερινότητα. Ιστορίες που ζήσαμε, ακούσαμε ή τις έζησε ο διπλανός μας κι εμείς τις αγνοούσαμε.
Ορμώμενη από αυτές τις σκέψεις συγκέντρωσα τις αγαπημένες μου ταινίες ευχαριστώντας τους δημιουργούς τους.
Θαύμα (2017)
Ο Όγκι έχει γεννηθεί με μια γενετική δυσμορφία. Μετά από χρόνια εκπαίδευσης στο σπίτι, επεμβάσεις που δεν κατάφεραν να κρύψουν το πρόβλημα και ένα κράνος αστροναύτη που το φορά μόνιμα στο δρόμο για να κρύβεται από τον υπόλοιπο κόσμο, πρέπει να βρει το θάρρος να αντιμετωπίσει τον κόσμο. Πηγαίνει για πρώτη φορά σχολείο, βγάζει το κράνος του και έρχεται αντιμέτωπος με την αναπόφευκτη προκατάληψη. Ένας κινηματογραφικός καταιγισμός κοινωνικών μηνυμάτων για την αγάπη, τη φιλία, το θάρρος, την αυτοεκτίμηση και κυρίως το ζήτημα του bulling. Επίσης και τη δυσκολία των ανθρώπων να δεχτούν οτιδήποτε διαφορετικό από τα δικά τους δεδομένα. Κάτι τέτοιο βέβαια οδηγεί όσους δεν πληρούν τα κριτήρια του “φυσιολογικού”, στην κοινωνική απομόνωση. Κύρια αιτία είναι η απόρριψη που νιώθουν. Αγαπούμε τις ταινίες που προσδιορίζονται γύρω από ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα, όπως αυτό του bullying, που είναι ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα της κοινωνίας μας.
55 Steps (2018)
Το 55 Steps λέει την αληθινή ιστορία μιας γυναίκας που ονομάζεται Eleanor Riese. Η Eleanor είναι ψυχικά ασθενής. Ξεκίνησε μια δικαστική διαμάχη με τη βοήθεια της δικηγόρου της, Colette Hughes, διεκδικώντας το δικαίωμα να έχουν λόγο στη φαρμακευτική τους αγωγή οι ψυχικά ασθενείς στα νοσοκομεία. Πρόκειται για δράμα που καταπιάνεται με το άδικο που γίνεται αποδεκτό από όλους. H Helena Bonham Carter ως Eleanor δείχνει για ακόμη μια φορά το υποκριτικό της ταλέντο σε μία εξαιρετική ερμηνεία. Πρόκειται για μία αληθινή ιστορία. Από την αρχή ως το τέλος μας δημιουργείται η ανάγκη για τη δικαίωση της πρωταγωνίστριας. Από τα πιο ενδιαφέροντα φιλμ των τελευταίων ετών, με εξαιρετικό περιεχόμενο και σκηνοθεσία.
Η Θεωρία των πάντων (2014)
Ο Στίβεν Χόκινγκ υπήρξε κάποτε νεαρός φοιτητής στην Οξφόρδη. Ζωηρός, ανέμελος, βαριεστημένος, αθλητικός, θρασύς. Με ένα ασύλληπτο μυαλό και φυσικό ταλέντο στα μαθηματικά. Με μία χαοτική αντίληψη της μικρής του καθημερινότητας. Δεν ήξερε ακριβώς τι ήθελε να γίνει όταν μεγαλώσει, δεν ήξερε ακριβώς τι να πει στα κορίτσια στα πάρτι. Μέχρι που στα 21 του χρόνια συλλαμβάνει την ιδέα της πτυχιακής του εργασίας, μία φιλόδοξη μελέτη του χρόνου. Μέχρι που γνωρίζει την Τζέιν κι ο χρόνος για λίγα δευτερόλεπτα σταματά. Μέχρι που μία ιατρική διάγνωση του αποκαλύπτει ότι πάσχει από τη νόσο του κινητικού νευρώνα (αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση) κι ο χρόνος του τέλειωσε: μάξιμουμ 24 μήνες ζωής ακόμα. Όμως με τη Τζέιν συνειδητά και δυναμικά στο πλευρό του, πείσμα, δύναμη κι αυτό το εκπληκτικό, τεράστιο μυαλό του, ο Χόκινγκ νίκησε τα προσωπικά του όρια κι έζησε για να αλλάξει κι αυτά της γενικής σχετικότητας, της βαρυτικής μοναδικότητας, της κβαντικής μηχανικής.
Still Alice (2014)
Η Dr. Αλις Χάουλαντ μοιάζει να έχει τα πάντα. Είναι μία καταξιωμένη ακαδημαϊκός γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, μία ευτυχισμένη σύζυγος και μητέρα τριών, μεγάλων πια, παιδιών. Oταν η μνήμη της αρχίζει να την προδίδει, αρχικά δε δίνει σημασία. Αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά όταν χάνεται στην ίδια της τη γειτονιά. Ο προσωπικός αγώνας με αντίπαλο τη μη αναστρέψιμη νόσο του Αλτσχάιμερ μόλις ξεκινά. Mε πρωταγωνίστρια την καθηλωτική Τζούλιαν Μουρ στο ρόλο που άξιζε στο ταλέντο της, το Still Alice είναι βασισμένο στο best seller της Λίσα Τζένοβα. Είναι μια συναρπαστική ιστορία, δοσμένη με ειλικρίνεια.
Ο Πιανίστας (2002)
Για το τέλος σας άφησα μια από τις πιο αγαπημένες μου ταινίες. Είναι η διθυραμβική επιστροφή του Roman Polanski που βραβεύτηκε με το Χρυσό Φοίνικα των Καννών. Η ταινία κινείται γύρω από την αληθινή ιστορία ενός Εβραίου που επέζησε του ολοκαυτώματος, κατά τη διάρκεια της επέλασης του Χίτλερ και των ναζιστικών δυνάμεων στην Ευρώπη. Η ταινία, βασίζεται στο βιβλίο, “Death of a city”, του Εβραίου πιανίστα Władysław Szpilman, το οποίο είναι γνωστό για την χαρακτηριστική αντικειμενικότητα με την οποία εξιστορούνται τα γεγονότα. Ο Πολάνσκι ακολουθεί την ίδια ακριβώς πορεία στην ταινία του, κατορθώνοντας να διατηρήσει μια αποστασιοποιημένη οπτική από τις δραματικές καταστάσεις που έζησαν χιλιάδες άνθρωποι εκείνη την περίοδο. Δίνει ωστόσο στο θεατή πλήρη εικόνα της φρικαλεότητας και του παράλογου των μαρτυρίων στα όποια υπέβαλαν οι Γερμανοί στρατιώτες τα μέλη της Εβραϊκής φυλής. Δίχως υπερβολές πιστεύω πως δεν αρκεί να τη δει κάποιος μόνο μία φορά. Δεν είναι απλά ένα μάθημα ζωής, αλλά μια ιστορία που αγγίζει όλη την ανθρωπότητα.
