Ο Αύγουστος είναι ο μήνας της απόλυτης ξεγνοιασιάς. Δεν έχει σημασία πού σε βρίσκει. Μπορεί να είσαι στην πόλη σου, να κάνεις staycation, μπορεί να είσαι στο αγαπημένο σου νησί ή στο εξοχικό σου. Σίγουρα τον Αύγουστο θα βγεις αρκετές φορές με τους φίλους σου. Επίσης δεν έχει σημασία πού. Μπορεί να τσουγκρίζετε κοκτέιλ στο αγαπημένο σου μπαρ, ούζο σε κάποια ταβέρνα ή μπύρες στην παραλία.
Και ακριβώς μέσα σε αυτό το πλαίσιο της απόλυτης ξενοιασιάς, τη στιγμή που κάτω από το σορτσάκι σου φοράς ακόμη το μαγιό σου, θα βρεθεί ένας που πάνω στο τσούγκρισμα θα ευχηθεί φυσιολογικά «άντε παιδιά, καλό χειμώνα.» Κατά τη γνώμη μου αυτός ο κάποιος θα έπρεπε να κεράσει. Και τα κοκτέιλ, και τα ούζα, και τις μπύρες. Γιατί η υπόθεση εδώ σηκώνει αλκοόλ. Και κέρασμα. Για άφεση αμαρτιών.
Ωστόσο, αλήθεια, τι είναι αυτό που μας πιάνει κάθε Αύγουστο και κάνουμε fast forward στο χειμώνα; Το καλοκαίρι δεν έχει προλάβει να φύγει. Μεταξύ μας, για τους περισσότερους τώρα ξεκινά. Κι όμως εσύ νιώθεις πως ήδη βρίσκεσαι δέκα βήματα παρακάτω. Έχεις προσπεράσει τις στιγμές της ανεμελιάς που χρωστάς στον εαυτό σου, κάνεις skip, και βιάζεσαι να βρεθείς στην καρδιά του Νοεμβρίου.
Η αλήθεια όμως είναι ότι εσύ ανυπομονούσες για αυτόν τον Αύγουστο. Για τις μέρες αυτές που οι ρυθμοί θα πέσουν. Για τη θάλασσα. Για τα ηλιοβασιλέματα. Απλώς τώρα που είναι εδώ σα να μην έχεις τη δύναμη να τα απολαύσεις. Ίσως να νιώθεις και κάποιες ενοχές, σα να μην το αξίζεις. Όμως έχεις δουλέψει σκληρά, και το ξέρεις, έχεις αφήσει πίσω σου ένα δύσκολο χρόνο. Επίσης το ξέρεις. Οπότε τώρα δικαιούσαι ένα διάλειμμα. Μικρό. Αλλά γεμάτο.
Από την άλλη μεριά, ωστόσο, η λύση δεν είναι να αποκλείσουμε την ευχή του καλού χειμώνα. Η λύση είναι απλώς να υποχρεώσουμε αυτόν που εύχεται να κεράσει – ή και όχι. Σε κάθε περίπτωση, η ευχή είναι ένδειξη ελπίδας. Και άρα, εννοείται ότι είναι καλοδεχούμενη.
Τη στιγμή που κάποιος εύχεται «καλό χειμώνα» τη στιγμή που όλοι βιώνετε την αποσυμπίεση, εύχεται ουσιαστικά ο επερχόμενος χειμώνας να είναι γεμάτος από καλοκαίρι. Και φυσικά πίσω από τη λέξη καλοκαίρι εδώ δεν εννοούνται οι ηλιόλουστες ημέρες, αλλά ο περισσότερος χρόνος για αυτά που αγαπάς. Μικρές διακοπές μέσα στη μέρα σου για να μιλήσεις με τους ανθρώπους σου. Δε χρειάζεται κάθε Σάββατο να βγαίνετε.
Χρειάζεται, απλώς, στο lunch break να πάρεις τηλέφωνο την κολλητή σου, που τώρα στέκεται απέναντί σου, και σου εύχεται «καλό χειμώνα» και τη μισείς, να τη ρωτήσεις αν είναι καλά. Χρειάζεται να κάνεις μία έκπληξη στους γονείς σου, και να πας στο πατρικό σου, χωρίς λουλούδια ή γλυκά. Απλώς με μια ανοιχτή αγκαλιά. Να χαμογελάσεις. Να συναισθανθείς.
Γιατί πίσω από αυτήν την άκρως εκνευριστική ευχή, κρύβεται μια ανάγκη αυτού που την κάνει. Να βρεις μέσα στο χειμώνα σου το καλοκαίρι σου. Και λίγο χρόνο να επικοινωνήσεις, είτε με εσένα, είτε με τους άλλους.
Άρα, ο Αύγουστος είναι ο τελευταίος μήνας του καλοκαιριού. Και μια αφορμή να φέρουμε μέσα στην καρδιά του χειμώνα, μία δόση ανεμελιάς και απόλυτης ελευθερίας. Γιατί μπορούμε. Και γιατί θέλουμε.
