Dead inside δηλώνει ο Carell στο The Office, κι εμείς ταυτιζόμαστε περισσότερο από ποτέ. Οι περισσότεροι άνθρωποι δε νιώθουμε πραγματικά νεκροί μέσα μας. Τη στιγμή που χρησιμοποιούμε τη φράση ή ανεβάζουμε το meme, μέσα μας βράζουμε. Κυριολεκτικά είμαστε έτοιμοι να εκραγούμε και ελπίζουμε να μπορούσαμε να νεκρώσουμε τον θυμό μας. Το “dead inside” είναι dream state σε στιγμές που τα όριά μας έχουν ξεπεραστεί κατά πολύ.
Οι dead inside άνθρωποι δεν είναι πλάσματα της φαντασίας μας. Υπάρχουν, διαδρούν μαζί μας, κάθονται στο διπλανό γραφείο από εμάς. Μοιραζόμαστε και το κρεβάτι μας μαζί τους ενδεχομένως.
Πώς τους εντοπίζεις;
Δεν θέλουν τίποτα
Αν η ζωή έχει μια λέξη-καύσιμο, αυτή είναι το ρήμα “θέλω”. Δε θέλεις τίποτα, δεν παίρνεις τίποτα, έχει πει σε κάποιο κομμάτι ο Pharell. Στο μεταξύ, η φράση έχει ειπωθεί με διαφορετικούς τρόπους, από διαφορετικά μυαλά.
Ο dead inside άνθρωπος δεν θέλει τίποτα. Δεν θέλει άδεια, δεν θέλει ανανέωση, δεν θέλει έρωτα, δεν θέλει βάθος. Εσύ τώρα προσπαθείς να φαναστείς πώς μπορεί να είναι μια ζωή χωρίς πόθους, και ο dead inside έχει καταφέρει να τη ζήσει και να την αφήσει να χτιστεί χωρίς στόχους, κρεσέντο, δράμα, βουτιές, προσγειώσεις και απογειώσεις.
“Δεν θέλεις τίποτα, τα παίρνεις όλα” θα μπορούσε να αντιπαραθέσει κάποιος. Αυτός ο κάποιος σίγουρα δεν είναι ο dead inside.
Δεν τους ενδιαφέρει τίποτα
Τις προάλλες στο γραφείο είχαν ανάψει τα αίματα με κέντρο μια κοινωνικοπολιτική συζήτηση. Αν μπορούσα να βγω από το σώμα μου, θα μας είχα θαυμάσει. Ήμασταν εκεί, τόσες διαφορετικές φωνές, ετερόκλητες απόψεις, αντίρροπες δυνάμεις και διαφωνούσαμε χωρίς τέλος. Το γραφείο μύριζε πάθος από την είσοδο. Όλοι στην ένταση εκτός από ένα άτομο. Η τύπισσα δεν άνοιξε το στόμα της ούτε μια στιγμή. Είμαι σίγουρη ότι άκουγε προσεκτικά ό,τι λέγαμε. Κάποια στιγμή τη ρώτησα ποια είναι η άποψή της, θεωρώντας πως απλά δε μπορούσε να διεκδικήσει τον χρόνο της να μιλήσει, ανάμεσα σε τόσους “πυροβολισμούς” ιδεών. Με κοίταξε με το πιο νεκρό βλέμμα που έχω δει στη ζωή μου και ένα σίγουρο “δεν ξέρω” βγήκε από το στόμα της. Και συνέχισε τη δουλειά της κανονικά.
Δεν έχει νόημα το να γεμίσει ο πλανήτης περισσότερους πολιτικούς μονομάχους απ’όσους μπορεί να καταναλώσει. Κανένα. Το να μη σε ενδιαφέρει, όμως, το πώς διαμορφώνεται η κοινωνία στην οποία ζεις και αναπτύσσεσαι, δεν είναι ΟΚ. Το να μη θες να μεταφράζεις τους μηχανισμούς που σε φέρνουν σε κάθε σημείο της πορείας σου δεν είναι ΟΚ. Το να είσαι νέα και dead inside δεν είναι ΟΚ.
Οι dead inside δεν ενδιαφέρονται για τίποτα, άρα δεν παλεύουν και για τίποτα.
Δεν τους σοκάρει τίποτα
Δεν μπορείς να τους σοκάρεις, να τους ταρακουνήσεις. Τίποτα δεν είναι “ανατρεπτικό” για τη flat αντίληψη που έχουν αναπτύξει. Ούτε μπορείς να ταράξεις λίγο το γράφημα της συναισθηματικής τους νοημοσύνης. Χωρισμοί, κακές ειδήσεις, εκνευρισμοί, όλες οι προσβλαμβάνουσες που τους δίνεις προκαλούν την ίδια, μονότονη, στην επανάληψη αντίδρασή τους.
Ο dead inside είναι ο άνθρωπος μπροστά στον οποίο θα πέσει λιπόθυμη μια γυναίκα στο λεωφορείο, θα της ρίξει μια ματιά και μετά θα συνεχίσει να διαβάζει την εφημερίδα του.
Dead inside θα δηλώσω στην επόμενη υπερωρία στο γραφείο, κρύβοντας πίσω από το poker face μου λίγο θυμό και αρκετή ανυπονησία να πάω να βρω τους φίλους μου να πιούμε ένα ποτό. Μέχρι να εκραγώ, εκφράζοντας όλα όσα με έχουν κάνει να στραβώσω και να εύχομαι να ήμουν dead inside.
Στο ιδανικό σύμπαν μου, αυτό είναι απλά ένα dream state για όταν έχεις χάσει το σημείο ανάμεσα στην ηρεμία και τη λοβοτομή. Αμήν.
