Δεν τρώω μπισκότα σοκολάτας, κλείνω το κινητό ενώ βλέπω μία ταινία, και μου αρέσει ο θόρυβος της πόλης. Κι όμως επέλεξα το ‘All the Bright Places’ ένα βράδυ καραντίνας με παρέα τους πιο αγαπημένους μου φίλους μου στο messenger, τους εξωτερικούς ήχους από τα μηχανάκια των delivery κι ένα κουτί μπισκότα σοκολάτας.

Πρόκειται για ένα ρομαντικό δράμα, στο όριο του indie, που έχει βασιστεί στην ομότιτλη νουβέλα της Jennifer Niven. Την παραγωγή έχει αναλάβει η Elle Fanning, τη σκηνοθεσία ο Brett Haley και η ταινία είναι αφιερωμένη στους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν ψυχικές ασθένειες και διαταραχές.

Η αφίσα μπορεί να σε ξεγελάσει και να πιστέψεις πως πρόκειται για άλλο ένα νεανικό δράμα που ακολουθεί την πετυχημένη συνταγή των “The Fault in Our Stars” και “After”. Το τρέιλερ ίσως κάνει τα πράγματα πιο ξεκάθαρα. Εδώ δεν έχεις να κάνεις με ένα κλασικό ρομαντικό δράμα δύο εφήβων. Η ιστορία καταπιάνεται με πολλά και δύσκολα κομμάτια όπως η κατάθλιψη, η ενδοοικογενειακή βία, το άγχος, η σχολική παρενόχληση, οι ψυχικές διαταραχές, η απώλεια, το πένθος, η αυτοκτονία.

Ο Theodore (Justice Smith), ένα γλυκό, αισιόδοξο αγόρι που αγαπάει τη λογοτεχνία, συλλέγει ατάκες από κλασικά έργα, παρουσιάζει αντικανονική συμπεριφορά στο σχολείο και προσπαθεί να κερδίσει τη ζωή με τον δικό του τρόπο. Η συμμαθήτρια του, Violet (Elle Fanning) ένα κατά τα άλλα συνηθισμένο κορίτσι, έχει αφεθεί στο πένθος της, ξεκάθαρα απρόθυμη να δει τα πράγματα αισιόδοξα. Από την πρώτη σκηνή όπου και γνωρίζονται η Violet στέκεται στο χείλος μιας γέφυρας κι εκείνος αποφασίσει να τη βγάλει από τον λήθαργό της.

Σκέψεις που περνάνε από το μυαλό σου μέχρι τη μέση της ταινίας

Χαμογελάς στην ελπίδα πως τα ενδιαφέροντα αγόρια είναι εκεί έξω κι όχι μόνο στις ταινίες. Σκέφτεσαι πως στο Λύκειο είχες όλες τις ευκαιρίες σου για να δοκιμάσεις να πηδήξεις από έναν βράχο σε παγωμένα νερά. Μετράς πόσες φορές έχεις αφεθεί στην αγάπη ενός άλλου ανθρώπου. Αναρωτιέσαι αν αυτό που βλέπεις σε αφορά πραγματικά. Υπολογίζεις τις θερμίδες των μπισκότων και κάνεις shazam μερικά τραγούδια.

Μέχρι τη μέση της ταινίας θα την έλεγες easy going. Σου αρκούν τα μπισκότα σου, η κουβερτούλα σου, οι φίλοι που το βλέπουν παράλληλα και σου στέλνουν σχόλια στο messenger και η παράξενη ησυχία της πόλης. Δεν θες πολλά παραπάνω.

Στη μέση της ταινίας όμως πρέπει να πάρεις την απόφαση

Ο Smith αποδεικνύει το ταλέντο του. Είναι η πρώτη μεγάλη ταινία του ηθοποιού, μετά τα “Jurassic World: Fallen Kingdom” και “Pokémon Detective Pikachu”, κι η πρώτη του ταινία χωρίς περίεργα πλάσματα. Αν και η Fanning είναι ένα περίεργο -κι όμορφο μαζί- πλάσμα. Ο Smith καταφέρνει να σε μαγνητίσει, να σου τραβήξει την προσοχή και να σε προβληματίσει ταυτόχρονα – προσθέτοντας πολλές πτυχές ακόμα σε όσα υπάρχουν ήδη στο σενάριο.

Και η Fanning. Η ηθοποιός δείχνει μία εντυπωσιακή δεξιοτεχνία στο να αφήνει στην άκρη τα προφανή συναισθήματα. Υπάρχει μία σκηνή στην ταινία, στο αυτοκίνητο, όπου για πρώτη φορά μιλάει ανοιχτά για το ατύχημα της αδερφής της και την απώλεια όπως τη βιώνει. Το πρώτο που θα περίμενες είναι μία σκηνή γεμάτη συγκίνηση και θλίψη. Κι όμως, η νεαρή ηθοποιός επικεντρώνεται στο σπάνιο συναίσθημα της αποδοχής. Δύο λεπτά γεμάτα από τη συντριβή της απώλειας, τη σκληρότητα της διαπίστωσης και τη μεγαλειότητα της αποδοχής.

Πρέπει να πάρεις απόφαση αν η ιστορία σε αφορά κι αν θα αφοσιωθείς σε αυτή. Η ιστορία πλέον δεν αφορά δύο νέα παιδιά που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με τη ζωή. Αφορά και εσένα. Και θα το ανακαλύψεις μόλις φτάσεις στη τελευταία σκηνή.

Η διαπίστωση

Μέχρι να τελειώσει η ταινία ίσως να έχεις αφήσει τα μπισκότα σου στην άκρη. Ίσως να έχεις κατακόκκινα μάτια και να θες χρόνο για να καταλάβεις πως μόλις είδες μία πραγματικά αισιόδοξη ταινία. Μη βγεις για μία πολύ σύντομα βόλτα για να συνέλθεις, το μόνο που θα δεις είναι μηχανάκια ντελίβερι και σκοτεινά μαγαζιά. Κάτσε σπίτι και σκέψου τους φίλους που είναι πραγματικά δίπλα σου, τους ανθρώπους που σε νοιάζονται, τις αισιόδοξες σκέψεις που κάνεις κι εσύ για τη ζωή. Σκέψου πως όλα όσα έχουμε είναι αυτά τα φωτεινά μέρη. Ξεχώρισέ τα και κράτησε μόνο αυτά που θες εσύ. Τα φωτεινά σημεία είναι ακριβώς όπως εκείνα που ορίζεις εσύ. Για άλλους ένα πάρκο, για άλλους ένας άνθρωπος, για άλλους μία κίνηση.