Το 2016, η Καναδή ηθοποιός Tatiana Maslany κέρδισε το βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου σε δραματική σειρά στα Emmy Awards. Το ιδιαίτερο με αυτή την νίκη είναι πως οι συνυποψήφιες της διαγωνίζονταν με έναν ρόλο, ενώ η Maslany με έξι. Στην σειρά επιστημονικής φαντασίας Orphan Black, η ηθοποιός κλήθηκε να μεταμορφωθεί τελικώς σε επτά διαφορετικές γυναίκες κλώνους. Επτά εξ ολοκλήρου ανόμοιες προσωπικότητες εσωτερικά και εξωτερικά.
Αυτή, θα έλεγε κανείς πως, είναι μία σημαντική διαφορά μεταξύ αμερικανικών και ευρωπαϊκών παραγωγών όσον αφορά τους ηθοποιούς. Η ποικιλία των ρόλων που θα υποδυθούν στην πορεία της καριέρας τους και οι τεράστιες αλλαγές στην εξωτερική τους εμφάνιση. Άλλοτε με φυσικό τρόπο όπως η αυξομείωση του βάρους και άλλοτε με την βοήθεια των ειδικών εφέ και του μακιγιάζ. Εκτός από τον συχνά αναφερόμενο ως χαμαιλέοντα, Johnny Depp, υπάρχουν τουλάχιστον άλλες τέσσερις ιδιαίτερες περιπτώσεις εξαιρετικά ταλαντούχων ηθοποιών.
Η Scarlet Johansson ξεχωρίζει καθώς ισορροπεί έντεχνα ανάμεσα στο εμπορικό blockbuster και το ποιοτικό εναλλακτικό σινεμά δοκιμάζοντας εκ διαμέτρου αντίθετα concept
Το alternative κοινό την ξέρει από το Lost in Translation. Το mainstream κοινό την ξέρει από τους Avengers. Το ίδιο πανέμορφο πρόσωπο μπορεί να είναι μία αδρανής σύζυγος που περνά υποτονικά τις ώρες της σε μία σουίτα στην Ιαπωνία, αλλά και η αεικίνητη, μαχητική Μαύρη Χήρα με τις υπερφυσικές της δυνάμεις και την ταυτόχρονη γοητεία μίας μοιραίας γυναίκας. Στο Her, είναι η φωνή ενός εξαιρετικά ανεπτυγμένου λογισμικού που σε κάνει να το ερωτεύεσαι αφήνοντας την εικόνα του στην φαντασία σου. Στο Marriage Story, μία σύγχρονη γυναίκα που αισθάνεται να χάνει τον εαυτό της σε έναν γάμο που δεν έχει μέλλον. Στο Jojo Rabbit, μία μάνα με κρυφή ζωή που παράλληλα μεγαλώνει μόνη ένα 10χρονο αγόρι παθιασμένο με τον Χίτλερ.
Πέρυσι ήταν ταυτόχρονα υποψήφια για βραβείο Α’ και Β’ Γυναικείου Ρόλου για τους ρόλους της στις δύο παραπάνω ταινίες αντίστοιχα. Αυτό το γεγονός, παρόλο που δε συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού, εξηγεί το πολυποίκιλο υποκριτικό της ταλέντο. Χωρίς να καλύπτεται κάτω από τόνους μακιγιάζ και προσθετικών υλικών καταφέρνει να μεταμορφώνεται συνεχώς. Σε καμία ερμηνεία της δεν φέρει μαζί της κάτι από τις προηγούμενες με αποτέλεσμα να ξανά συστήνεται συνεχώς στο κοινό.
Ο Edward Norton είναι, επίσης, μία από τις περιπτώσεις των ηθοποιών που σε κάθε του δουλειά προσφέρει μία εξαιρετική ερμηνεία
Επιχειρεί να γίνει ο ρόλος από το να τον υποδυθεί απλά και γι’ αυτό η μεστή του παρουσία ξεχωρίζει παντού. Κανείς δεν αναγνωρίζει τίποτα από την ευγενική του φυσιογνωμία στον ανελέητο νεοναζί Ντέρεκ από τα Μαθήματα Αμερικάνικης Ιστορίας. Αντίθετα, στο Fight Club, ο ανώνυμος ρόλος του ξεκινάει ως ένας φιλήσυχος υπερκαταναλωτικός εργαζόμενος. Στην πορεία όμως εξελίσσεται σε μία οργισμένη πολεμοχαρή φιγούρα που ξεσπά με βία απέναντι σε όλα. Εξίσου θορυβώδης και ευέξαπτος ήταν και στο Birdman υποδυόμενος έναν ταλαντούχο εγωπαθή ηθοποιό με ακατανόητες συμπεριφορές στην σκηνή και την πραγματικότητα. Η μόνη ολική μεταμόρφωση ήρθε με τον Hulk, όπου από απλός επιστήμονας μεταμορφώνεται σε υπερμέγεθες πράσινο πλάσμα με αδιανόητη δύναμη.
Γενικώς. οι εξωτερικές αλλαγές είναι ελάχιστες, ωστόσο ο Νόρτον δεν αναγνωρίζεται στο set σε σχέση με την πραγματική ζωή. Και όχι αυτό δεν είναι κάτι απλό που μπορούν να κάνουν όλοι οι ηθοποιοί. Τεράστια ονόματα του Hollywood διακρίνονται για ρόλους που βρίσκονται εξαιρετικά κοντά στην ψυχοσύνθεση τους και τα ενυπάρχοντα χαρακτηριστικά τους. Διαλέγουν ρόλους με ανεπαίσθητες μεταβολές ευδιάκριτες άμα τη εμφανίσει τους, με κοινωνικά αποδεκτή συμπεριφορά και θέλω. Η χιλιομετρική απόσταση που έχει να διανύσει ο ηθοποιός μέχρι να συναντηθεί με τον ρόλο είναι αυτή που κάνει την ερμηνεία σημαντική. Γι’ αυτό η καριέρα του Νόρτον, αν και μετρημένη, θεωρείται σπουδαία.
Στην περίπτωση της Helena Bonham Carter η μεταμόρφωση είναι σχεδόν συνώνυμη με το όνομα της
Ακόμη κι αν δεν υπάρχει κάποια προφανής εξωτερική προσθήκη στο πρόσωπο ή το μακιγιάζ, οι ρόλοι της είναι όλοι characters. Έχουν δηλαδή ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, ρεαλιστικά ή μη, που προσδίδουν μια ιδιαιτερότητα στο στυλ της ακόμη κι αν φορά ένα απλό μαύρο φόρεμα. Στις ταινίες του Tim Burton που συγκροτούνται από ιδεατές πραγματικότητες, η πασπαρτού εμφάνιση της Carter ταιριάζει σαν κομμάτι που έλειπε απ’το παζλ. Άλλοτε ως εφευρετικά παρανοϊκή Mrs. Lovett στο Sweeney Todd και άλλοτε ως κωμικά μοχθηρή Red Queen στο Alice in Wonderland. Αλλά και όταν αναγνωρίζεται, η Carter καταφέρνει και πάλι να μην είναι ούτε στο ελάχιστο ο εαυτός της. Στο κλασικό, πλέον, Fight Club ως καταθλιπτική και ισοπεδωτική Marla περιφέρεται σε group therapy προσποιούμενη την παθούσα. Οι ψυχολογικές μεταπτώσεις της αποδόθηκαν με λεπτότητα και σεβασμό και έτσι αντί για καρικατούρα δημιουργήθηκε μία iconic μορφή.
Παρά τις εκκεντρικές φυσιογνωμίες που έχει υποδυθεί, η Carter δεν χάνεται ποτέ μέσα στο κοστούμι ή το μακιγιάζ. Γι’αυτό ούτε η εμπορική επιτυχία του Harry Potter και του ρόλου της Bellatrix Lestrange επισκίασε το όνομα της. Παραμένει μία ηχηρή, πολυτάλαντη φυσιογνωμία στο Hollywood χωρίς κανέναν απόηχο ρόλου να την συνοδεύει.
Ο Ralph Fiennes ανήκει αδιαμφiσβήτητα στους ηθοποιούς με τα χίλια πρόσωπα
ΟK, ναι, ίσως αν τον προσφωνούσα Voldemort να υπήρχε μεγαλύτερος ενθουσιασμός, αλλά αυτή η αδικία πρέπει να αποκατασταθεί. Το να υποδύεσαι, όμως, τον μεγαλύτερο κακό μίας σειράς ταινιών με αξεπέραστη εμπορική επιτυχία, δυστυχώς σε ακολουθεί παντού. Ενδεχομένως για τον ίδιο να είναι απλά ένα γεγονός. Για το σινεφίλ κοινό που έχει δει όλα του τα υποκριτικά μονοπάτια είναι κατά μία έννοια μία επιφανειακή ταύτιση. Εξαιρετικά μισητός και στο Schindler’s List ως ψυχοπαθής αξιωματικός των Ναζί, καταφέρνει να αντιληφθεί όσα συνέβαιναν σε αυτό το υπαρκτό πρόσωπο. Ως αντί-ηρωικός Κοριολάνος σε μία μεταφορά της σαιξπηρικής τραγωδίας τρομάζει τους θεατές με την μανία του και το πάθος του ενάντια στον τόπο του. Αξίζει να σημειωθεί πως πρόκειται για την πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Fiennes που ενίσχυσε τελικώς τις δυνατότητες όλων.
Αποτελεί ηθοποιό με γκάμα τόσο στις επιλογές του όσο και στην τελική του παρουσία μέσα στις ταινίες. Στο Red Dragon είναι ένας παρανοϊκός δολοφόνος με ελάχιστα ανθρώπινα συναισθήματα μέσα του. Στο Grand Budapest Hotel είναι ένα εκλεπτυσμένος θυρωρός που απολαμβάνει την καλή ζωή και το γυναικείο φύλο στην ωριμότητα του. Συνεπώς, ο Fiennes είναι ένας πολυσχιδής ηθοποιός άξιος αναγνώρισης κυρίως για ρόλους με μύτη ανθρώπου – και όχι φιδιού.
