Οι ταινίες σχετικές με το social distancing διαδέχονται η μία την άλλη και τις περισσότερες φορές οι κριτικές είναι διχασμένες. Στην περίπτωση του Land, όμως, τα πράγματα φαίνεται να είναι διαφορετικά. Αυτό συμβαίνει γιατί η συγκεκριμένη ταινία αποφάσισε να απεικονίσει ένα διαφορετικό είδος social distancing με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Το Land γυρίστηκε μέσα σε μόλις 29 μέρες, σε ένα βουνό του Καναδά
H Robin Wright, μετά από τη συμμετοχή της στο House of Cards, θέλησε να φέρει εις πέρας ένα διαφορετικό project. Γι’αυτό ανέλαβε τόσο τη σκηνοθεσία όσο και τον πρωταγωνιστικό ρόλο της ταινίας. Στο Land υποδύεται την Edee, η οποία έχει μόλις χάσει τον σύζυγο και τον γιο της. Πεπεισμένη ότι ο τρέχων τρόπος ζωής της δεν της προσφέρει τίποτα πλέον, αποφασίζει να τα παρατήσει όλα και να αγοράσει ένα ξύλινο σπίτι σε ένα βουνό του Wyoming. Eκεί, συχνά χωρίς ρεύμα και νερό, πόσο μάλλον άλλες πολυτέλειες, η Edee εξερευνά τα όρια του ανθρώπινου σθένους.
Τον άλλον πρωταγωνιστικό ρόλο έχει το πένθος
Η Edee αποφασίζει να απομονωθεί στο συγκεκριμένο μέρος για να έρθει αντιμέτωπη με το κενό που άφησαν πίσω τους οι άνθρωποι που έχασε. Για εκείνη αυτή η απομόνωση έχει διαφορετικό νόημα. Όσο για την Robin Wright, η ίδια ανέφερε πως εκείνη και η υπόλοιπη ομάδα “την έζησαν την ταινία που δημιούργησαν“. Για να μπορέσουν να αποδώσουν ακριβώς όσα ήθελαν ήταν καίριας σημασίας το να τη γυρίσουν μέσα στη φύση, λίγο αποκομμένοι από το αστικό τοπίο.
Κάπου στα μισά της ταινίας εμφανίζεται και ο Demián Bichir, τον οποίο είδαμε πρόσφατα στο Midnight Sky του George Klooney. Εδώ είναι αυτός που έρχεται να δείξει στην Edee πώς να επιβιώνει μόνη της υπό τέτοιες συνθήκες -τουλάχιστον σε πρακτικό επίπεδο. Το συναισθηματικό και ψυχολογικό είναι αυτό που ανακαλύπτει μόνη της η Edee όσο περνά ο καιρός εκεί.
Η διαδικασία της απομόνωσης αποτελεί μία καλή αφορμή για ενδοσκόπηση
Η ταινία Land συμβολίζει ακριβώς αυτό. Η Edee μετά από χρόνια μένει μόνη με τις σκέψεις της σε μία προσπάθεια να ξαναβρεί -ή και να ξαναχτίσει- τον εαυτό της. Η πανδημία μας ανάγκασε όλους με έναν περίεργο τρόπο να στραφούμε προς τα μέσα μας. Να αφουγκραστούμε σκέψεις και συναισθήματα. Κι ενώ το θεωρήσαμε σκληρό, βάρβαρο ή και αχρείαστο, αυτή η ταινία απέδειξε ότι καμιά φορά είναι απαραίτητο για να προχωρήσει κανείς.
