Η σημερινή μας αφετηρία, τοποθετείται στις αρχές του 19ου αιώνα και περιγράφει την απόλυτη ανδρική φιλοσοφία. Ένα σύνολο λεπτομερειών, φράσεων και κινήσεων, που στο τελικό τους άθροισμα δημιουργουν το περίγραμμα του πρότυπου άνδρα. Μια θεμελιώδη βάση που σχετίζεται με από το άγεσθαι και φέρεσθαι του σύγχρονου και εκλεπτυσμένου άνδρα, καλιεργώντας ένα τρόπο σκέψης και μια συμπεριφορά που αντικατοπρίζεται πρώτα στα μάτια και στη συνέχεια στην επιλογή των ρούχων. Τη συγκεκριμένη περίοδο οι εκφράσεις ”ρουτίνας” των κυρίων προς τις κυρίες που συναντούσαν στον δρόμο, αποτελούσαν καθημερινό φαινόμενο τόσο σε δημόσιο όσο και σε ιδιωτικό χώρο. Το σήκωμα του καπέλου για τον χαιρετισμό, το χειροφίλημα, το κράτημα που χεριού κατά τη συνοδεία μιας βόλτας, το άνοιγμα της πόρτας, το τράβηγμα της καρέκλας σε ένα εστιατόριο ή σε κάποιο καφέ, αποτελούν βασικές μόνο ενδείξεις μιας άλλης ξεπερασμένης εποχής για μερικούς ή παράδοση και πηγή έμπνευσης για τους υπόλοιπους.

Η γαλούχηση των παραπάνω εκφράσεων, ξεκινούσε από μικρή ηλικία για τους εκκολαπτόμενους άνδρες, μέσα από τα οπτικά ερεθίσματα που υπήρχαν παντού γύρω τους, αλλά κυρίως μέσα από την οικογενειακή εκπαίδευση. Μια εκπαίδευση όπου το παιδί σαν κανονικός μαθητής, γνώριζε με τη συνοδεία και την καθοδήγηση του πατέρα του, τη βαρύτητα και τη συμβολικότητα κάποιων βασικών αξιών ενός gentleman. Η ιεροτελεστία του ανδρικού ξυρίσματος με τον παραδοσιακό τρόπο, το πρώτο sur messure κοστούμι που ράφτηκε πάνω του, η εκμάθηση του δεσίματος μιας γραβάτας είναι εμπειρίες και αναμνήσεις που συντάχτηκαν με την παρουσία του πατέρα-παιδαγωγού. Η σημερινή εκδοχή των παραπάνω εμπειριών μάθησης, ανεξάρτητα αν έχουμε ή όχι το προνόμιο να τις ζήσουμε υπό την καθοδήγηση του πατέρα μας, απαιτεί να τις ανακαλύψουμε μόνοι μας, είτε μέσα από τη χρήση του διαδικτύου, των βιβλίων, των φίλων μας ή μέσω συζητήσεων με τις παλαιότερες γενιές. Μια προσπάθεια για να ανακαλύψουμε ή έστω να προβληματιστούμε, σχετικά με τη πρακτικότητα του να φοράμε μόνιμα Denim και ένα t-shirt για λόγους πρακτικότητας και “σύγχρονης εποχής“.

Μια προσπάθεια να δώσουμε στον εαυτό μας και κυρίως στον απέναντι μας, 1/10 του χρόνου και της προσοχής μας, κάθε φορά που είτε τον συναντάμε τυχαία μπροστά μας, είτε έχουμε κανονισμένη συνάντηση, χαιρετώντας τον με ένα γνήσιο και αυθεντικό τρόπο. Προσφέροντας καθημερινά, ένα λουλούδι στη δεσποινίδα που στα δικά μας μάτια τουλάχιστον πιστεύεις πως, όσο καλά και να της φερθείς παίρνει ακόμη βελτίωση. Ένας gentleman δεν είναι δυνατόν να περιγραφεί έστω και αναφορικά μέσα σε ένα άρθρο. Για ένα σύγχρονο gentleman δεν είναι ανάγκη πλέον να τον μυήσει ο πατέρας του στις αξίες του ανδρικού κόσμου. Ένας gentleman αρκεί να έχει τη διάθεση να αναρωτηθεί, γιατί οι τρόποι και οι σκέψεις του σύγχρονου άνδρα, καλούνται να είναι ραφιναρισμένες και να συνοδεύουν απόλυτα το αντίστοιχο εξωτερικό ντύσιμο.

Ήταν άραγε τόσο τυπικά όσα γίνονταν εκείνη την εποχή ή απλά η βαρύτητα των τωρινών μας επιλογών έχει διαφορετικό συντελεστή; Αλήθεια, υπάρχουν άραγε gentlemen στις μέρες μας;