Κάπως έτσι περιγράφουν ορισμένες αναφορές το συναίσθημα του κενού. Πρόκειται για ένα αίσθημα ετερότητας, που εξαντλεί τον εαυτό σου όσο τίποτα άλλο.

Πιθανόν να το έχεις βιώσει ή να το βιώνεις και αυτήν ακριβώς τη χρονική στιγμή που διαβάζεις αυτό το κείμενο. Όπως και να έχει, είναι σημαντικό να γνωρίζεις πως δεν είσαι ο μόνος, ούτε και η μόνη. Είναι σημαντικό επίσης να ξέρεις πως δεν αποτελεί κάποιο σύμπτωμα έλλειψης της ψυχικής σου υγείας. Δεν παύει όμως να είναι και αυτό ένα σημαντικό συναίσθημα που ελλοχεύει πολλές φορές τους κινδύνους του.

Οι ερευνητές που νοιάζονται

Διαβάζω για το συναίσθημα του «κενού» και διαπιστώνω πως θεωρείται σύμπτωμα μόνο της οριακής διαταραχής προσωπικότητας, η οποία είναι μια ψυχική πάθηση που χαρακτηρίζεται από δυσκολία διαχείρισης των συναισθημάτων. Έτσι, ξεκίνησα να διαβάζω για έρευνες πάνω στο ζήτημα. Για ανθρώπους που θέλουν να φωτίσουν το θολό τοπίο της έννοιας του συναισθηματικού «κενού».

Σημαντικό σε όλο αυτό το ερευνητικό έργο είναι η σημασία που δόθηκε για πρώτη φορά σε έννοιες που για κάποιον άγνωστο λόγο (και μάλιστα εν όψη 21ου αιώνα) θεωρούνται ακόμα ταμπού. Ή αν θες άγνωστες για τα κοινωνικά δεδομένα.

Όπως και να έχει είναι εδώ, υπάρχει και εφόσον ταλαιπωρεί συναισθηματικά τους ανθρώπους είναι σημαντικό να βγει στο προσκήνιο.

Τι θα πει νιώθεις «κενό»;

Μερικές αναφορές περιγράφουν το συναίσθημα ως «ένα είδος κανάτας χωρίς πάτο». Έναν πάτο που δεν μπορεί να γεμίσει όσο κι αν προσπαθήσει κάποιος. Μάλιστα, τα λόγια ενός συμμετέχοντα σε μια έρευνα ήταν τα εξής: «Κενό για μένα θα πει ότι ότι κι αν κάνεις, μοιάζει ανούσιο και δίχως νόημα. Απλώς το κάνεις, προσπαθώντας να γεμίσεις τον χρόνο σου μέχρι να πεθάνεις.

Μερικές φορές τυχαίνει να περνάς όμορφα ή απλά καλά. Ίσως και να συμβαίνει κάτι ευχάριστο ξαφνικά μέσα στη μέρα σου, που καταλήγει να σου αποσπά για λίγο το «κενό» που αισθάνεσαι. Αλλά τελικά υπάρχει πάλι αυτό μέσα σου. Αυτό το άδειο συναίσθημα που ποτέ δεν φεύγει όσο και αν προσπαθήσεις».

Τα ευρήματα

Τα ευρήματα όσων διάβασα και όσων πιθανόν να διαβάσεις και εσύ (αν ενδιαφέρεσαι για το όλο ζήτημα) υποδεικνύουν ότι το συναίσθημα του «κενού» είναι τελικά πολύ πιο διαδεδομένο από ότι πιστεύαμε ή δυσκολευόμασταν να παραδεχτούμε στον εαυτό μας αλλά και στους γύρω έως τώρα.

Συναίσθημα κενού μπορεί πραγματικά να βιώσει ο καθένας μας. Ανεξάρτητα από το ιστορικό της ψυχικής μας υγείας. Φυσικά για κάποιους μπορεί το όλο ζήτημα να γίνει χρόνιο έως και απειλητικό για τη ζωή τους, με την κατάλληλη ψυχολογική υποστήριξη όμως, υπάρχουν πραγματικά πολλές λύσεις. Μαζί και αποτελεσματικές θεραπείες.

Γεγονός είναι πως το «άδειο» συναίσθημα επηρεάζει κάθε πτυχή της ζωής μας και παρά τη σοβαρότητα του, παρουσιάζει περιορισμένη προσοχή από τον ερευνητικό κλάδο των ειδικών της ψυχικής υγείας. Τα τελευταία ερευνητικά ευρήματα ωστόσο, ρίχνουν αρκετό φως στην υπόθεση και τα ευχάριστα νέα είναι πως η έννοια της λέξης «κενό» σε λίγα χρόνια από τώρα (ίσως να συμβαίνει ήδη) θα αναδείξουν έναν τελείως καινούριο και διαφορετικό ορισμό. Μέσα από το πρίσμα της Ψυχολογίας.

Γιατί οι άνθρωποι που το βιώνουν είναι πολλοί. Ίσως και εγώ. Ίσως και εσύ. Ίσως τελικά όλοι μας.

Μήπως λοιπόν είναι αυτή η καταλληλότερη χρονική περίοδος για να αλλάξουμε από κοινού τον τρόπο που σκεφτόμαστε για τη ψυχική υγεία των ανθρώπων που πονάνε στα βουβά; Μήπως είναι καιρός να προβληματιστούμε για την ανεπαρκή ψυχολογική υποστήριξη που παρέχεται σε ζητήματα που αντικειμενικά δεν φαίνονται με το «γυμνό» μάτι; Γιατί αν όχι εμείς, τότε ποιοι; Κι αν όχι τώρα, τότε πότε;