Μία γρήγορη ματιά στα media αρκεί για να συνειδητοποιήσεις τον διχασμό που έχει προκαλέσει το Don’t Look Up από τη στιγμή που κυκλοφόρησε στο Netflix. Η νέα ταινία του Adam McKay μπορεί να συγκέντρωσε άμεσα τους περισσότερους θεατές μέσα σε μόλις λίγες ημέρες, δεν παύει όμως να κατακρίνεται για την “αβάσταχτη ελαφρότητά” της.

Οι καλές στιγμές του Don’t Look Up

Στόχος της ταινίας είναι να σατιρίσει το σήμερα με μία αναλογία μεταξύ ενός κομήτη και της κλιματικής κρίσης. Δύο επιστήμονες ανακαλύπτουν ότι ο πλανήτης θα καταστραφεί σε περίπου 5-6 μήνες. Από εκεί και πέρα ξετυλίγεται μία ιδιαίτερη ιστορία που άλλοτε θυμίζει σάτιρα και άλλοτε κακοστημένη φαρσοκωμωδία. Η ταινία πολύ εύστοχα αναδεικνύει τη δυσπιστία των μέσων και του κοινού απέναντι στην επιστημονική κοινότητα. Το ίδιο ισχύει και για το πώς απεικονίζει την πολιτική της Αμερικής. Στο άκουσμα της καταστροφής του κόσμου, δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλία κανείς, παρά μόνο όταν είναι αργά. Και φυσικά, κίνητρο για τις όποιες ενέργειες γίνονται, είναι το κέρδος ή η νίκη στις εκλογές.

Στην πραγματικότητα, ίσως πιο πετυχημένη από τη σάτιρα να είναι η επιλογή της Jennifer Lawrence μαζί με τον Timothée Chalamet. Aπό την πρώτη τους σκηνή μαζί, οι δυο τους έχουν μία εξαιρετική χημεία που διατηρείται μέχρι το τέλος της ταινίας. Το ίδιο ισχύει και για την εμφάνιση της Ariana Grande, η οποία υποδύεται μία καρικατούρα του εαυτού της. Άλλωστε, ποιος από εμάς δεν θα πήγαινε σε συναυλία της Ariana Grande αν ήξερε ότι ο κόσμος θα καταστραφεί σε μερικές ημέρες;

Οι αστοχίες του Don’t Look Up

Μία Meryl Streep στα όχι και τόσο καλύτερά της, μία Birkin τσάντα και μία άκρως αλαζονική Cate Blanchett συνθέτουν το πεδίο των αντιπάλων. Η ταινία προσπαθεί να δείξει τι γίνεται όταν πολιτικοί και μέσα εκμεταλλεύονται τη δύναμη και την απήχησή τους, επηρεάζοντας έτσι το κοινό. Στη σάτιρα, η υπερβολή σε αρκετά αστεία είναι θεμιτή, ωστόσο αυτή καμιά φορά μπορεί να αποπροσανατολίσει τους θεατές. Το κακό χιούμορ που προσπάθησε να γίνει πολιτικό αλλά δεν έφτασε ποτέ σε τέτοιο σημείο είναι και αυτό που σε κάνει όχι να μην κοιτάξεις πάνω, αλλά να μην κοιτάξεις καν την ταινία.

Η Αμερική σε τέτοιες περιπτώσεις είναι το καλύτερο case study για την αντιμετώπιση κρίσεων. Αυτή τη φορά, όμως, που το θέμα ήταν τόσο σοβαρό, ο Adam McKay χρειαζόταν λίγο περισσότερο θράσος για να θίξει την πραγματικότητά του. Η σάτιρα που δημιούργησε απέχει μόλις λίγα βήματα από την παρωδία και από το να γίνει ανυπόφορη. Το Don’t Look Up, λοιπόν, γίνεται η αγαπημένη ταινία όσων αγαπούν τις μεγάλες μεταφορές, παρομοιώσεις και αναλογίες. Οι υπόλοιποι χρειάζεται να ψάξουν πολύ καλά για να βρουν κάτι θετικό στην όλη υπόθεση.