Το Decoder Ring είναι ένα podcast που μιλάει για διάφορα “πολιτιστικά μυστήρια”.
Την περασμένη άνοιξη, ένας ακροατής του podcast έκανε μια πρόταση: “Ίσως πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στο φαινόμενο Truly Tasteless Jokes.”
Το Truly Tasteless Jokes ήταν ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 1982 και έγινε το βιβλίο με τις μεγαλύτερες πωλήσεις του 1983 και επανακυκλοφόρησε δεκάδες φορές. Περιέχει χυδαία αστεία, “άνοστα” αστεία, απρεπή αστεία, σεξιστικά αστεία και ρατσιστικά αστεία που στηρίζονται -και στηρίζουν- τα πιο απάνθρωπα στερεότυπα.
Αλλά εκατομμύρια άνθρωποι το αγόρασαν. Και αυτό που ήθελαν ουσιαστικά να καταλάβουν ήταν: Γιατί;
Όπως είπε η Willa Paskin: «Είναι ένα μεγάλο ερώτημα που εμπλέκει τον φανατισμό, την προσβλητικότητα, το χιούμορ και την πολιτική ταυτότητα, και το πώς αυτές οι έννοιες έχουν μεταμορφωθεί τα τελευταία 60 χρόνια – αλλά περιλάμβανε επίσης πολλή έρευνα σχετικά με την ιστορία των υπολοίπων παρόμοιων βιβλίων με προσβλητικά αστεία.»
Σύμφωνα με την έρευνά της, το πρώτο βιβλίο που γνωρίζουν οι μελετητές είναι ο Φιλόγελος, που σημαίνει λάτρης του γέλιου. Γράφτηκε στα αρχαία ελληνικά και πιθανότατα προέρχεται από τον 4ο ή 5ο αιώνα μ.Χ. Το πιο εκπληκτικό σε αυτό είναι ότι επέζησε. Πιθανότατα υπήρχαν εκατοντάδες παρόμοια βιβλία στην αρχαιότητα, αλλά χάθηκαν επειδή κανείς δεν πίστευε ότι τα αστεία ήταν σημαντικά. Ο Φιλόγελος περιέχει πολλά αστεία, 45 από τα οποία μπορείς να διαβάσεις εδώ, που δεν μεταφράζονται αλλά περιέχει και μια αρχαία εκδοχή —παραφράζω εδώ— για το αστείο όπου ένας άντρας λέει στον άλλον ότι κοιμήθηκε με τη γυναίκα του και ο σύζυγος απαντά: “Εγώ πρέπει να κοιμηθώ μαζί της, εσένα ποια είναι η δικαιολογία σου;”
Επίσης αναφέρει πως τα βιβλία για αστεία και ανέκδοτα ξεθώριασαν κατά τους σκοτεινούς αιώνες, αλλά αναβίωσαν κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης και στη συνέχεια έγιναν πολύ δημοφιλή σε όλη την Ευρώπη. Ακόμη και ο Σαίξπηρ αναφέρεται σε αυτά. Ένα από τα πιο διάσημα είναι μια σειρά αγγλικών βιβλίων με παρόμοιο τίτλο: Joe Millers Jests. Τα αστεία στα βιβλία ήταν τόσο άσχημα, που η φράση «Joe Miller» έγινε συντομογραφία για ένα κακό αστείο. Μπορείς να τα διαβάσεις μέσω του Project Gutenberg.
Και συνεχίζοντας την έρευνά της αναφέρει πως «Προχωρώντας μπροστά μερικούς αιώνες και μια ήπειρο, με ενδιέφερε η σχέση μεταξύ προσβλητικών αστείων και stand up comedy. Στη δεκαετία του 1950, υπήρχε μια εντελώς νέα γενιά stand up comidians—Mort Sahl, Jonathan Winters, Lenny Bruce, Nichols & May—που παρά το γεγονός ότι είχαν ξεχωριστά στυλ, συγκεντρώθηκαν ως «sickniks», χάρη σε αυτό το άρθρο από το περιοδικό Time. Ο όρος αναφερόταν στη λεγόμενη «αρρωστημένη κωμωδία», η οποία, εκ των υστέρων, φαίνεται να θεωρήθηκε άρρωστη επειδή σχολίαζε τον πραγματικό κόσμο».
Μπορείς να ακούσεις ολόκληρο το podcast εδώ.
Πηγή: getpocket.com
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ: «Πότε θα βάλετε μπροστά για παιδάκι;» ή αλλιώς ένα κείμενο που δεν θα έπρεπε να υπάρχει
