Για την Μαριάννα Γκιτσάκη aka @surtuko δεν υπάρχουν αμαρτίες κι αμαρτήματα. “Άμα νιώθεις καλά με τον εαυτό σου και δεν ενοχλείς κάποιον άλλον, γιατί να είναι αμαρτία; Στη δική μου καθημερινότητα ακούω συχνά τη λέξη αμαρτία τις φορές που κάνω ανάρτηση μία πίτσα, για παράδειγμα, και πολλοί μου λένε “αα, τι αμαρτία είναι αυτή;”. Η δική μου άποψη είναι άμα το θες να το φας και τέλος.”

Είναι αλαζονεία να επιδιώκεις κάτι καλύτερο για σένα και δεν συμβιβάζεσαι; Δεν θα μπορούσε να είναι μια μορφή αυτοσεβασμού;

Αλαζονεία είναι να πιστεύεις ότι είσαι @ καλύτερ@ όλων, το οποίο δεν είναι κακό από μόνο του, αρκεί να μην υποτιμάς τους άλλους και να τους μειώνεις. Περιορίζεις πολύ τον εαυτό σου όταν υποτιμάς τους πάντες. Από την άλλη είναι πολύ σημαντικό να πιστεύεις στην αξία σου κι να ξέρεις τις δυνατότητές σου, σου επιτρέπει να διεκδικείς αυτά που πρέπει για σένα. Δεν χρειάζεται να είμαστε ταπεινά χαμομηλάκια. Ειδικά οι γυναίκες θα έπρεπε να αναγνωρίζουμε πιο συχνά πόσο αξίζουμε.

Μπορεί ο φθόνος να λειτουργήσει ως κινητήριος δύναμη για εξέλιξη και πρόοδο;

Ανάλογα με τον ποιον ζηλεύεις και τι κάνεις. Όλοι ζηλεύουμε, το θέμα να μην μένεις στο ”γιατί όχι εγώ; γιατί Θεέ μου εγώ δεν μπορώ έτσι;” και ξεκινήσεις να βλέπεις την έμπνευση και παρατηρήσεις τι κάνει σωστά @ άλλ@ και να πάρεις τα δικά σου μαθήματα τότε μπορεί να βγει κάτι καλό. Εκτός αν ζηλεύω τον Elon Mask που δεν βρίσκω καμία χρησιμότητα σ’ αυτό. Όπως και το να πω “γιατί Θεέ μου δεν με έκανες 1.85;”, δεν υπάρχει καμία αξία σ’ αυτή τη μοιρολατρία. Δηλαδή ακόμα κι αν ζηλεύεις το ύψος κάποι@, βρες το γιατί, αν για παράδειγμα ζηλεύεις για την αυτοπεποίθηση που θα σου έδιναν δέκα πόντοι παραπάνω βρες άλλον τρόπο να το λύσεις.

Τι μπορεί να σε βγάλει από τα όριά σου; Τι σε θυμώνει καθημερινά;

Στην πιο μεγάλη εικόνα με ενοχλούν ο σεξισμός, η ομοφοβία, ο ρατσισμός. Δεν έχω την παραμικρή αντοχή πλέον για κανένα τέτοιο σχόλιο. Παλιά θα προσπαθούσα να εξηγήσω και να συζητήσω, τώρα θα σου πω πάρε διάβασε κι έλα μετά να συζητήσουμε. Με θυμώνει που οι άνθρωποι δεν διαβάζουν, δεν ενημερώνονται, δεν συνειδητοποιούν τον κόσμο γύρω τους.

Με τις ταχύτητες του 2023 μήπως η οκνηρία είναι περισσότερο αρετή παρά αμαρτία;

Εννοείται πως είναι. Ένα από τα καλά της καραντίνας ήταν αυτό: μας έβαλε σε πιο αργούς ρυθμούς. Η αλήθεια είναι πως δεν χαλαρώνει το μυαλό μου, σαν ένα μοτεράκι που δεν σβήνει όσο θα ήθελα αλλά επιδιώκω όσο συχνά μπορώ να ”βαριέμαι” και λίγο. Μπορεί να ξυπνάω μέσα στον ύπνο μου με μία ιδέα και σ’ αυτό οφείλεται ότι παραμένω αγχώδης αλλά όταν είδα τους ρυθμούς μου σκέφτηκα “περίμενε, δεν έφυγες από τα απαιτητικά ωράρια των εταιρειών για να συνεχίσεις έτσι” και άρχισα να πηγαίνω και για έναν καφέ μέσα στη μέρα μου. Την πρώτη φορά που έκανα διάλλειμα για να βγω για καφέ ήμουν σε ένταση και σκεφτόμουν τα πάντα, αλλά σιγά σιγά άρχισα να το απολαμβάνω.

Είναι κακό να τα θέλεις όλα; Και τελικά ποιος είναι άπληστος; Ο τζογαδόρος ή το καζίνο;

Μοιάζει λίγο με την αλαζονεία και μοιάζει και με τη λαιμαργία. Δεν είναι κακό να τα θέλεις όλα, αρκεί να μην τα παίρνεις από τους άλλους.

Ζούμε σε έναν κόσμο που οι τάσεις κάνουν μόδα τη λιτή και στερητική ζωή, με δίαιτες μεταφορικά και κυριολεκτικά. Μήπως θα έπρεπε να “πεινάμε” για περισσότερα; Μήπως δεν είμαστε τόσο λαίμαργοι τελικά;

Mα, μπορούμε να τα έχουμε όλα με μέτρο. Βάζω δύο κουταλιές κρέμα γάλακτος σε μία συνταγή και οι αντιδράσεις είναι υπερβολικές. Δεν θα πάθεις κάτι αν φας κρέμα γάλακτος μία στο τόσο. Για μένα το ιδανικό είναι να ακούμε το σώμα μας, αν λιγουρευτούμε κάτι να το φάμε, να μην παρεμβαίνει τόσο πολύ το μυαλό και να μετράει θερμίδες και πόσο θρεπτικό είναι αυτό που ζητάει ο οργανισμός. Αυτή η οπτική θα πρέπει να ισχύει για όλες τις πτυχές της ζωής μας.

Γιατί ενώ το σεξ είναι πια παντού γύρω μας τελικά μάλλον κάνουμε λιγότερο σεξ;

Λιγότερο σε σχέση με τι; Μπορείς να συγκρίνεις; Εξάλλου κατά περιόδους κάποιοι κάνουμε περισσότερο σεξ, και κάποιες άλλες λιγότερο. Το σεξ είναι εύκολο, το δύσκολο είναι βρεις έναν άνθρωπο που θα σου ανοιχτεί και θα επικοινωνήσει μαζί σου, να βρεις δηλαδή την πραγματική οικειότητα.

Σήμερα, σίγουρα υπάρχει μία απελευθέρωση. Νιώθουμε όλοι πιο σέξι πια κι αυτό είναι τόσο ωραίο.

Ποια ήταν η τελευταία σου αμαρτία;

Ήμουν στο κάστρο της Μονεμβασιάς και δεν ξενύχτησα μέχρι το ξημέρωμα παρέα με λίγο κρασί. Αλλά θα αναπληρώσω την επόμενη φορά.

Ποιο θα έπρεπε να είναι το 8ο αμάρτημα;

Ο παρτακισμός. Το να μην σε νοιάζουν οι άλλοι και το κοινό καλό. Όσο δεν ενοχλείς κανέναν δεν υπάρχει καμία αμαρτία, αλλά όσο καταπιέζεις τους γύρω σου με τις πράξεις σου επειδή έχει προτεραιότητα ο εαυτός σου τότε ναι, αυτό θα μπορούσε να είναι το όδγοο αμάρτημα.

Φωτογραφία: Ραφαήλ Φωτόπουλος 

Ευχαριστούμε πολύ το Sinners Pizza για τη φιλοξενία.