Πρέπει να ήταν περίπου ένα χρόνο πριν όταν έπεσα πάνω στην εξής είδηση: “Η Greta Gerwig ετοιμάζει τη μεταφορά της Barbie στη μεγάλη οθόνη με πρωταγωνιστές την Margot Robbie και τον Ryan Gosling”.
Boom.
Αγαπημένη σκηνοθέτης τσεκ, αγαπημένοι ηθοποιοί τσεκ, αγαπημένη κούκλα τσεκ. Μόλις το διάβασα ήξερα πως δεν χρειαζόταν κάτι άλλο για να αρχίσω να μετράω αντίστροφα. Αυτό που δεν ήξερα είναι ότι η Greta και ολόκληρη η παραγωγή θα έκαναν οτιδήποτε περνάει από το χέρι τους για να εντείνει την αγωνία μας. Μέσα σε ένα διάστημα λοιπόν περίπου 12 μηνών, από την πρώτη ανεπίσημη ανακοίνωση όταν είχε ακόμη τη μορφή της φήμης, μέχρι την επίσημη ημερομηνία της παγκόσμιας πρεμιέρας, η παραγωγή έκανε κάτι πολύ έξυπνο. Δεν άφηνε εβδομάδα τους fans χωρίς τουλάχιστον ένα ερέθισμα, μικρή υπενθύμιση πως ένα ολόκληρο σύμπαν Barbie ετοιμάζεται, κάνοντας το να θες να βουτήξεις μέσα σε αυτό όλο και πιο δελεαστικό.
Στη διάρκεια ενός από τα μεγαλύτερα promo ταινιών που έχω ποτέ παρακολουθήσει ξεπετάγονταν εικόνες από τα γυρίσματα με την Robbie και τον Gosling ντυμένους skaters, με σαφή αντιγραφή των ρούχων και αξεσουάρ που ντύναμε τις πλαστικές μας κούκλες, ειδήσεις πως υπάρχει έλλειψη του ροζ χρώματος παγκοσμίως (!) λόγω της υπερχρήσης του για τις ανάγκες των γυρισμάτων, με αποκορύφωμα ένα έξυπνο τρικ που κατέκλυσε το Instagram, το οποίο περιλάμβανε φωτογραφίες των πρωταγωνιστών αρχικά και τoυ οποιοδήποτε στη συνέχεια, συνοδευόμενο από το slogan “This Barbie (χαρακτηριστική έκφραση ή moto του καθενός).
Και κάπου μέσα στα μέσα της άνοιξης έφτασε η στιγμή που όλοι περιμέναμε μετά από όλα αυτά το δολώματα. Το πρώτο teaser. Θυμάμαι το σούσουρο που είχε δημιουργηθεί, καθώς στην πρώτη αυτή γεύση παρουσιαζόταν ένας κόσμος ονειρικός με τους χαρακτήρες να λιάζονται και να κάνουν party όλη μέρα, τόσο ιδανικός που στο τέλος σε έκανες να πεις την κλασσική ατάκα που ξεστομίζεται όταν όλα πάνε υπερβολικά καλά “Εντάξει, κάτι θα συμβεί, κάποια παγίδα υπάρχει”.
Ε και συνέβη, ευτυχώς. Στο επίσημο trailer που κυκλοφόρησε λίγες μέρες μετά η Barbie έχει υπαρξιακή κρίση, κάνει πιο σκοτεινές σκέψεις, εμφανίζεται χωρίς ψηλοτάκουνο (το οποίο ισοδυναμεί με αποτρόπαια και αποκρουστική κίνηση σε αυτό τον κόσμο) και γενικά «δεν την χωράει ο τόπος». Έτσι αποφασίζει να δραπετεύσει με τον Ken, οποίος εισβάλλει κρυφά στο αμάξι της, στον πραγματικό κόσμο ala Matrix, δίοδος του οποίου είναι το προϊόν-σύμβολο της σύγχρονης εποχής, η σαγιονάρα Birkenstock. Η Barbie αρχίζει και φεύγει από τα καλούπια που της έχει επιβάλλει η κοινωνία. Το πρότυπο της τέλειας γυναίκας με το αψεγάδιαστο παρουσιαστικό και την ουτοπική ζωή, αρχίζει και αλλάζει.
Τα τελευταία χρόνια η βιομηχανία αυτή, έχει προσπαθήσει αισθητά να προσαρμοστεί στην εποχή και να γίνει πολύ περισσότερο inclusive και diverse, περιλαμβάνοντας στις συλλογές της Barbie με διαφορετικά χρώματα δέρματος, ποικίλους σωματότυπους, ακόμη και κούκλες σε αναπηρικό καροτσάκι.
Παρόλα αυτά, παραμένει ακόμη το μεγάλο ερώτημα κατά πόσο η Barbie αποτελεί φεμινιστικό ή πατριαρχικό πρότυπο. Από τη μία πλευρά, πρόκειται για μια απεικόνιση του πως η κοινωνία απαιτεί να είναι η γυναίκα, χωρίς κυτταρίτιδα, με μακριά αδύνατα πόδια, πολύ σέξι outfits, ποτέ δυσάρεστη, πάντα χαμογελαστή, φυλακίζοντας για άλλη μια φορά τη γυναίκα σε μια ρεαλιστικά στάνταρ ομορφιάς.
Από την άλλη πλευρά, η Barbie ήταν από πρώτα παιχνίδια τα οποία προσπάθησαν να συμβάλουν στη γυναικεία ενδυνάμωση, ενθαρρύνοντας τα κορίτσια να έχουν φιλοδοξίες. Η Barbie είχε τζιπ, ένα πολύ μεγάλο σπίτι διακοσμημένο με το γούστο της, μπορούσε να είναι πιλότος ή γιατρός, επαγγέλματα που μέχρι και σήμερα θεωρούνται κατά μεγάλο ποσοστό ανδροκρατούμενα και όλα αυτά με εκείνη πρωταγωνίστρια, ο Ken ήταν πάντα συμπληρωματικός.
Τις τελευταίες μέρες τo soundtrack της ταινίας έχει κατακτήσει το Spotify, το οποίο πλαισιώνουν αστέρια της επίκαιρης μουσικής σκηνής όπως η Dua Lipa, η Ava Max και η Cardie B. Από χθες κυκλοφορεί παντού η είδηση πως μπορείς να νοικιάσεις το σπίτι της Barbie στο Malibu δωρεάν.
Επειδή όμως το Malibu πέφτει λίγο μακριά, αν και “Dream Big”, όπως λέει η Barbie, αντί να κλείσεις αεροπορικό, μπορείς να πάρεις σύντομα μια πρώτη γεύση κλείνοντας εισιτήριο στον κινηματογράφο της γειτονιάς σου. Για να δούμε λοιπόν αν η Greta θα καταφέρει να σατιρίσει επιτυχώς όλη αυτή την πλαστή τελειότητα ή τόση έλλειψη ροζ χρώματος θα πάει στράφι.
One thought on “Πώς η πολυαναμενόμενη ταινία της Barbie μας έβαλε σε σκέψεις για τι πρότυπο αποτελεί τελικά”