Η Αμαλία Αρσένη, κόρη της Λούκας Κατσέλη και του Γεράσιμου Αρσένη, ανήκει στο νέο αίμα των ταλαντούχων ελλήνων ηθοποιών. Γι’ αυτό είπαμε να τη γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.

Πως αποφάσισες να σπουδάσεις και να ασχοληθείς με την υποκριτική; Το γεγονός ότι άτομα της οικογένειάς σου ασχολήθηκαν με αυτό τον χώρο επηρέασε την απόφασή σου; Από πολύ μικρή είχα αποφασίσει πως θέλω να ασχοληθώ με το θέατρο. Σαφέστατα η αγάπη της οικογένειας μου για το θέατρο με επηρέασε στο να το αγαπώ και να θεωρώ την τέχνη κομμάτι του εαυτού μου αλλά δεν θα έλεγα πως ήταν αυτός ο λόγος που με έκανε να το ακολουθήσω επαγγελματικά. Ήταν μια προσωπική μου ανάγκη! Πως αντιμετωπίζεις τις κριτικές από τον τύπο; Οι γονείς ως πολιτικοί που βρίσκονται διαρκώς στο «στόχαστρο» σε συμβουλεύουν για το συγκεκριμένο θέμα; Συνήθως δεν τις διαβάζω όσο παίζω αλλά όταν δω κάποια την λαμβάνω υπόψιν. Γενικά οι ηθοποιοί -και κατά την άποψη μου οι άνθρωποι- πρέπει να είναι συμφιλιωμένοι με την ιδέα πως μπορούν να κρίνουν και να κριθούν με σκοπό ένα καλύτερο αποτέλεσμα σε κάθε τομέα. Η κριτική είναι δύσκολο να γίνει αποδεκτή όταν είναι σκληρή αλλά δεν παύει να είναι υποκειμενική και μια γνώμη! Η σκληρή δουλειά και η πρόοδος μετράνε περισσότερο.  

Υπάρχουν άτομα στο χώρο σου που σε αντιμετωπίζουν σαν την κόρη του Γεράσιμου Αρσένη και της Λουκάς Κατσέλη και όχι σαν την Αμαλία; Πως το αντιμετωπίζεις αυτό; Είναι αναμενόμενο αλλά όχι σύνηθες. Είναι άδικο να μπαίνουν τέτοιες ταμπέλες με ονοματεπώνυμο αλλά είμαι περήφανη για την οικογένεια μου και ξέρω που και πότε να  ταυτίζομαι ή και να διαφοροποιούμαι από αυτήν. Η δουλειά μου είναι μια από αυτές τις περιπτώσεις. Ανήκεις στην κατηγορία των ηθοποιών, που αποτελούν το νέο αίμα της υποκριτικής. Ποιες είναι οι μέχρι τώρα εντυπώσεις σου από τον χώρο της υποκριτικής και τους ηθοποιούς στην Ελλάδα; Θεωρώ πως το θέατρο ανθεί στην Ελλάδα εν μέσω μιας κρίσης αξιών και αυτί γιατί έχουμε ανάγκη να βρεθούμε όλοι μαζί να κάνουμε κάτι συλλογικά. Πριν μερικά χρόνια αυτό που παρατηρούσα πολύ συχνά στο χώρο και δεν μου άρεσε ήταν πως υπήρχαν οι ταμπέλες του εμπορικού και του ποιοτικού. Οι ηθοποιοί μας έτσι, θεωρούσαν πως έπρεπε να κάνουν η το ένα η το άλλο κάτι που έκλεινε τους ορίζοντες τους και δημιουργούσε ομαδοποιήσεις. Αυτό κάπως αρχίζει να εξασθενεί λόγω κρίσης. Η ποιότητα είναι θέμα παράστασης και όχι θέμα είδους και κάποιας κατηγοριοποίησης. Εμένα με συγκινεί  να βλέπω νέα άτομα που θέλουν να δοκιμαστούν σε πολλά είδη. Υπάρχει το αίσθημα της καλής περιέργειας και κατά συνέπεια της προόδου. Οι ηθοποιοί της Ελλάδας όταν δεν υποκύπτουν σε κατηγοριοποιήσεις μπορούν να κάνουν θαύματα. Έτσι είμαστε σαν άνθρωποι. Έχουμε το ταπεραμέντο, νιώθουμε πιο βαθιά και εκφραζόμαστε χωρίς αναστολές. Αυτό σαν πρώτη ύλη ενός ηθοποιού είναι ήδη αρκετό. Εμείς το έχουμε εκ γενετής! Οι άλλοι λαοί οχι τόσο. Συνεπώς το τι θέατρο κανω μετράει λιγότερο από το πως και γιατί.  

Ο πρώτος σου ρόλος προέκυψε όταν σπούδαζες ακόμα. Πως αντέδρασαν οι καθηγητές και οι γονείς σου όταν αποφάσισες να συνδυάσεις σπουδές και δουλειά; Τι έχεις να θυμάσαι από αυτή την εμπειρία; Ήταν μια δύσκολη περίοδος γιατί φοβήθηκα πως δεν θα επέστρεφα στην Αμερική να τελειώσω το πτυχίο μου. Όταν ξεκινάς να δουλεύεις και υπό καταπληκτικές συνθήκες δεν θέλεις να το αφήσεις και να αρχίσεις το διάβασμα! Αλλά έπρεπε και έτσι οι καθηγητές μου και οι δικοί μου άνθρωποι με παρότρυναν να κάνω τη δουλειά που αγαπώ αλλά μετά να επιστρέψω να πάρω το πτυχίο μου. Και έτσι έγινε. Τι είναι αυτό που κάνεις κάθε φορά πριν ανέβεις στη σκηνή; Περνάω τις σκηνές του ρόλου από μέσα μου και τις οραματίζομαι. Ξαναθυμάμαι ποια είμαι, τι θέλω και γιατί! Σαν ένα ψυχολογικό ζέσταμα!  

Θεωρείς πως ένας ηθοποιός παίρνει μαθήματα ζωής και εξελίσσεται σαν άνθρωπος αποκρυπτογραφώντας τους χαρακτήρες που υποδύεται; Ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα που «έμαθες» από τους μέχρι τώρα ρόλους σου; Φυσικά και εξελίσσεται. Όταν ασχολείσαι με το θυμικό και τη ψυχή ενός αλλού προσώπου κάτι θα μάθεις για τον εαυτό σου δεν μπορεί! Γιατί είτε θα βρεις ομοιότητες και διάφορες είτε θα παραδειγματιστείς είτε θα απορρίψεις. Αρχικά. Γιατί μετά πρέπει να ενσάρκωσεις τον χαρακτήρα αυτόν με αποτέλεσμα να πρέπει να τον αγαπήσεις μόνο και μετέπειτα  να τον χτίσεις μέσα από μια διαδικασία που απαιτεί φαντασία, παρατηρητικότητα και προπάντων αλήθεια! Αυτό είναι το πιο σημαντικό και το πιο δύσκολο. Να βρεις και να κρατάς γερά την εσωτερική αλήθεια του χαρακτήρα. Αυτά που λες να τα εννοείς και να τα πιστεύεις. Θα ήθελες να ασχοληθείς με τον κινηματογράφο και ίσως με μια τηλεοπτική παραγωγή;  Ή με μια άλλη μορφή τέχνης; Ναι θα ήθελα πολύ! Όταν έχεις ελεύθερο χρόνο, τι σου αρέσει να κάνεις; Μου αρέσει ο χορός, να βλέπω ταινίες στο σινεμά η και παλιές σε DVD και να συζητάω με φίλους και την οικογένεια μου! Είσαι πολύ νέα και όμως έχεις καταφέρει σπουδαία πράγματα και έχεις συνεργαστεί με κορυφαίους στο είδος τους επαγγελματίες. Τι θα έλεγες σε ένα παιδί της ηλικίας σου, που κάνει τώρα τα πρώτα επαγγελματικά του βήματα; Να κάνει αυτό που τον κάνει ευτυχισμένο και να μην το βάζει κάτω ούτε από τις δυσκολίες που θα συναντήσει ούτε από τους ανθρώπους που θα του πουν να μην το κάνει! Η μεγαλύτερη χαρά είναι να επιβραβεύεις και να αγαπάς τον εαυτό σου δίνοντας του την ευκαιρία να δημιουργήσει και να αισθανθεί όμορφα στο επάγγελμα που ποθεί πραγματικά! Φωτογραφίες: Nikos-Karanikolas-Locotoro-Design-Photography