Ο κόσμος καταστρέφεται και από τα συντρίμμια του αναδύεται κάτι τρομερό και απάνθρωπο. Μία κοινωνία που δεν αναγνωρίζουμε, αλλά που τόσο επίπονα απειλεί το μέλλον της δικής μας. Τα δυστοπικά μυθιστορήματα, που μπορείς να τα διαχωρίσεις περαιτέρω και σε apocalyptic ή post-apocalyptic ίσως να είναι το αγαπημένο μου είδος. Μέσα από ιστορίες επιβίωσης, θανατηφόρους ιούς, ολιγαρχικά καθεστώτα και κυβερνήσεις που ελέγχουν τη πορεία της ανθρωπότητας, έχω διαβάσει και έχω μάθει για μερικές από τις σημαντικότερες αξίες του πολιτισμού. Μπορεί να είναι απαισιόδοξα, αλλά είναι συναρπαστικά και άκρως ενδιαφέροντα! Παρακάτω σου μάζεψα τα καλύτερα του είδους:

Ιανουάριος

The Day of the Triffids: Ένας μετεωρίτης τυφλώνει όλους εκείνους που ξενύχτησαν για να τον δουν να διασχίζει τη Γη. Σε έναν πανικό θανάτων από ατυχήματα, οι λίγοι εναπομείναντες που έχουν ακόμη την όραση τους κυνηγιούνται από κάτι πελώρια και νοήμονα φυτά, τα Triffids. Ένα τρομακτικό sci-fi βιβλίο των 200 σελίδων που έχει γραφτεί 60 χρόνια πριν και ενέπνευσε το Walking Dead. (Στα ελληνικά θα το βρεις με τίτλο “Η Ώρα των Τριφίδων”.)

Φεβρουάριος

The Age of Miracles: Από τα αγαπημένα μου βιβλία σε αυτή τη λίστα. Μία μέρα ξαφνικά και ανεξήγητα η Γη αρχίσει να περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο πιο …αργά. Οι μέρες μεγαλώνουν. Οι νύχτες επεκτείνονται. Τα φυτά αρχίζουν να καίγονται, η βαρύτητα επηρεάζεται και το μαγνητικό πεδίο σπάει. Πολλοί πιστεύουν ότι αυτό θα είναι το τέλος της Γης. Μία ιστορία ενηλικίωσης από μία κοπέλα που ζει στην πιο κρίσιμη και αμφίβολη στιγμή της ανθρωπότητας, με κινηματογραφική εξέλιξη και σπαρακτική αληθοφάνεια.

Μάρτιος

Never Let Me Go: Τον βραβευμένο με Booker, Kazuo Ishiguro, ίσως γνωρίζεις από το εξαιρετικό Remains of the Day, είναι εξάλλου το βιβλίο που τον έκανε πασίγνωστο. Ελάχιστοι έχουν διαβάσει το μοναδικό sci-fi μυθιστόρημα που έχει γράψει, το οποίο είναι ήσυχο, μελαγχολικό και παρουσιάζει μία κοινωνία του μέλλοντος στην οποία δεν θα ήθελα ποτέ να είμαι μέλος. Δεν μπορώ να σου πω τίποτα παραπάνω για την υπόθεση του, χωρίς να σου κάνω spoil, αλλά αν δεν έχεις χρόνο να το διαβάσεις μπορείς να δεις την υπέροχη ταινία του, με την Keira Knighley, τον Andrew Garfield και την Carey Mulligan. (Στα ελληνικά θα το βρεις με τον τίτλο “Μη Μ’αφήσεις Ποτέ”.)

Απρίλιος

The Beauty: Θα σε προειδοποιήσω από τώρα: δεν έχεις διαβάσει ξανά κάτι πιο περίεργο και ανησυχητικό όσο το The Beauty. Σε ένα χωριό στο μέλλον όλες οι γυναίκες έχουν πεθάνει και δεν ξαναγεννιέται καμία. Οι άντρες καλούνται να επιβιώσουν και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους μόνοι. Μέχρι που μία μέρα από τα σημεία ταφής των γυναικών αρχίζουν να γεννιούνται κάτι παράξενα φυτά… Τα οποία παίρνουν μορφή και καλούν τους άντρες σε αναπαραγωγή. Το ξέρω, το ξέρω, είναι too messed up! Αλλά αν σ’αρέσουν τα περίεργα και δεν έχεις πρόβλημα να διαβάσεις μία ιστορία των 100 σελίδων που προκαλεί κάθε τι που ήξερες για τα δύο φύλα, τότε αυτό είναι το βιβλίο σου!

Μάιος

Vivian Versus the Apocalypse: Σε έναν τόνο πιο ελαφρύ και χαλαρό, θα βρεις σε αυτό το βιβλίο μία αστεία, πρωτότυπη και καθόλου κλισέ ιστορία μιας κοπέλας που ξέμεινε πίσω με τους φίλους της να ζήσει την αποκάλυψη, αφού οι γονείς της “σώθηκαν” και πέρασαν στα ουράνια. Ένα εκστατικό road trip με theme που δεν έχεις ξαναζήσει!

Ιούνιος

Στον ήσυχο τόνο του καλοκαιριού θα συνεχίσω με το How I Live Now. Ένα πολύ μικρό βιβλιαράκι για έναν πόλεμο που ξεκινά στο Λονδίνο και το αντίκτυπο που έχει σε μία οικογένεια που μένει εκεί κοντά. Ο στρατός, οι ιατρικές ελλείψεις και όλα όσα φέρνει ο χαμός του -ίσως τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου-. Πολύ σκοτεινό και ατμοσφαιρικό, από τα καλά, αργά dystopian.

Ιούλιος

1984: Οποιαδήποτε λίστα dystopian βιβλίων δεν θα μπορούσε να είναι ολοκληρωμένη χωρίς τον George Orwell. Ο άνθρωπος που φαντάστηκε (σε ένα βαθμό) τη κοινωνία μας σήμερα. Ένα κλασσικό βιβλίο που γράφτηκε πολλά χρόνια πριν και μένει ακόμη απίστευτα επίκαιρο. (Αν θες να διαβάσεις το ακριβώς αντίστροφο, για μία επικίνδυνη ουτοπία αυτή τη φορά, σου προτείνω το “Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος” του Huxley.)

Αύγουστος

Ποια καλύτερη περίοδος από το καλοκαίρι για να αρχίσεις (και να τελειώσεις) την τριλογία των Αγώνων Πείνας! Από τα βιβλία που θυμάμαι κάθε σελίδα τους, σχεδόν κάθε πρόταση τους. Για μία επανάσταση και για λίγους χαρακτήρες που έχουν μείνει ζωντανοί στο μυαλό μου μέχρι και σήμερα.

Σεπτέμβριος

The Chrysalids: Μία ιστορία γενετικής μετάλλαξης έπειτα από πυρηνική αποκάλυψη, σε έναν κατεστραμμένο κόσμο που εξερευνά το πόσο μακριά θα φτάσουν οι άνθρωποι για να κρατήσουν τη γενιά τους “καθαρή”.

Οκτώβριος

Handmaid’s Tale: Σε μία Αμερική που απειλείται από ραδιενέργεια, η κοινωνία έχει κύριο μέλημα της την αναπαραγωγή. Οι γυναίκες δεν έχουν δικαίωμα πια να διαβάζουν ή να γράφουν, οι περισσότερες εξάλλου δεν ξέρουν, ούτε μπορούν να παντρευτούν ή να παίξουν με τα παιδιά τους. Αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να διαιωνίσουν το είδος. Μία σκοτεινή, φιλοσοφική και άκρως φοβερή ιστορία από την αριστουργηματική Margaret Atwood.

Νοέμβριος

The Stone Gods: Οι άνθρωποι αρχίζουν αποικίες σε έναν μακρινό πλανήτη που θυμίζει τη Γη, η οποία έχει πλέον καταστραφεί ολοσχερώς. Ένα μυθιστόρημα για την τεχνολογία, τα ρομπότ, το τι μας κάνει ανθρώπους και τις συνέπειες έχουν οι πράξεις μας όχι μόνο για το γαλαξία μας, αλλά και για το είδος μας. Αυτό που ξεκινά ως μία σατυρική, φουτουριστική περιπέτεια μετατρέπεται γρήγορα σε μία φιλοσοφική αναζήτηση της σχέσης ανάμεσα σε μας και τη φύση.

Δεκέμβριος

Station Eleven: Το καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει φέτος! Παίρνει ένα κοινότυπο post-apocalyptic σενάριο με μία πανδημία που αφανίζει σχεδόν όλη την ανθρωπότητα και χτίζει πάνω του μία από τις πιο ανθρώπινες και συγκινητικές ιστορίες που έχω συναντήσει. Ένα βιβλίο που κρύβει πολλά περισσότερα από αυτό που θα σου παρουσιάσει το οπισθόφυλλο, με πανέμορφες αλληγορίες, εξαιρετική γραφή και πολυδιάστατους και αγαπημένους χαρακτήρες.