Η Τζούμπα Λαχίρι, κόρη Ινδών μεταναστών, γεννήθηκε το 1967 στο Λονδίνο αλλά μεγάλωσε στις ΗΠΑ. Η πρώτη της συλλογή διηγημάτων, « Interpreter of Maladies» (ελλ. έκδ. « Διερμηνέας ασθενειών», Ελληνικά Γράμματα, 2001) κυκλοφόρησε το 1999 και βραβεύτηκε με τα βραβεία Pulitzer-Fiction, Pen/Hemingway και The New Yorker Debut of the Year. Το 2003 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο « The Namesake» (ελλ. έκδ. « Η συνωνυμία», Ελληνικά Γράμματα, 2004). Ακολούθησε το 2008 η δεύτερη συλλογή διηγημάτων της « Unaccustomed Earth», η οποία βραβεύτηκε με το Frank O’Connor International Short Story Award και το Asian American Literary Award και το 2013 το μυθιστόρημα « The Lowland» (ελλ. έκδ. « Εκεί όπου ανθίζουν οι υάκινθοι», Μεταίχμιο, 2014).

Πρόκειται για το δεύτερο μυθιστόρημά της, μέσα από το οποίο αντιλαμβανόμαστε την ανθρωπιά της και το τεράστιο αφηγηματικό της ταλέντο. Στη μετά-αποικιακή Ινδία της δεκαετίας του ’60, έχοντας για φόντο την εξέγερση του Ναξαλμπάρι (1967), οι ήρωες του μυθιστορήματος της Λαχίρι, είναι αδέλφια αχώριστα παρά τις διαφορές τους, με διαφορά μόλις δεκαπέντε μηνών. Μεγαλώνοντας, όμως, αυτές οι διαφορές τούς οδηγούν σε διαφορετικές πορείες. Ο ένας, παρορμητικός, εντάσσεται στο κίνημα των Ναξαλιτών και παλεύει ενάντια στις ανισότητες και την αδικία με όλο και μεγαλύτερο πάθος· ο άλλος, πιο φρόνιμος και φιλήσυχος, εγκαταλείπει την Ινδία και πηγαίνει στην Αμερική για να σπουδάσει. Μια τραγωδία όμως θα του δείξει ότι ποτέ δεν μπορείς ν’ αφήσεις στ’ αλήθεια πίσω σου το παρελθόν, και θα τον αναγκάσει να επιστρέψει εσπευσμένα στη γενέτειρά του, για να προσπαθήσει να μαζέψει τα κομμάτια που άφησε πίσω ο χαμός του αδελφού του, αλλά και να βοηθήσει την έγκυο χήρα του.

Η Τζούμπα Λαχίρι « ντύνει» την ιστορία του βιβλίου της, στηριζόμενη στις εμπειρίες του ξεριζωμού και στη δυσκολία απόλυτης ένταξης σε ξένο τόπο. Όπως η ίδια δήλωσε σε συνέντευξή της στους « New York Times», « ο ξένος αποτελεί αρχέτυπο στην επική ποίηση, στα μυθιστορήματα. H αποξένωση και η ενσωμάτωση αποτελούσαν ανέκαθεν βασικά θέματα». Για τον λόγο αυτό αντέδρασε όταν το βιβλίο της χαρακτηρίστηκε « λογοτεχνία από ή για μετανάστες».

Ένα ευαίσθητο μυθιστόρημα που αξίζει να διαβαστεί και το οποίο προσφέρει τροφή για σκέψη.