Βλέποντας τον Κωνσταντίνο Μπιμπή, το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό είναι η λέξη ταλέντο (ακόμα κι αν δεν μπορούμε να δώσουμε ακριβή ορισμό). Ταλέντο στο να αφηγείται ιστορίες και να δίνει μορφή στις ιδέες. Να μεταμορφώνεται, να ελίσσεται και να επικοινωνεί. Να παρασύρει τους θεατές στον κόσμο του θεάτρου και στις διάφορες πτυχές του, με παραστάσεις που τολμούν, μοιράζονται, ταξιδεύουν και φτάνουν σε ΄μας.

Γιατί η παράσταση Ρωμαίος και Ιουλιέτα για 2 αγαπήθηκε τόσο πολύ από τους θεατές; Δεν ξέρω! Νομίζω, σε ένα πρώτο επίπεδο, είναι μία καλή ιδέα. Εννοώ το γεγονός ότι ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα επιστρέφουν σαν φαντάσματα για να μας πουν την ιστορία τους είναι μία καλή ιδέα και από πρακτικής άποψης, πως δύο άνθρωποι θα κάνουν όλους τους ρόλους, αλλά και συναισθηματικά, διότι είναι συγκινητικό οι δύο αυτοί ήρωες να επιστρέψουν και να διηγηθούν όλα όσα έζησαν. Η ανάγνωσή μας στο πρώτο μισό του έργου ήταν καθαρά κωμική, όπως νομίζουμε ότι είναι γραμμένο το έργο και στο δεύτερο μισό τραγική, πάντα με πινελιές χιούμορ.

Είναι έντονος ο συνδυασμός του κωμικού και του τραγικού στοιχείου. Το επιδιώξατε ή προέκυψε αυθόρμητα; Για να φτιαχτεί η παράσταση δουλέψαμε συνεργατικά μαζί με τον Κώστα Γάκη και την Αθηνά Μουστάκα. Ο Κώστας έχει υπάρξει δάσκαλος της Αθηνάς στην δραματική σχολή και για ΄μένα ήταν ο πρώτος σκηνοθέτης που συνεργάστηκα. Με ένα τρόπο πατήσαμε στην γραμμή που μας έδωσε ο Κώστας. Και οι τρεις είμαστε άνθρωποι που ακόμα και στις πιο τραγικές στιγμές της ζωής μας, αναζητούμε το χιούμορ. Είναι για ΄μας βασικό όπλο και μέσο έκφρασης, οπότε νομίζω, ήταν αναπόφευκτο.

Παρουσιάζετε την κλασική ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας με μία τελείως νέα ματιά. Είναι αυτός ένας τρόπος για να φτάσει το έργο σε περισσότερο κόσμο; Νομίζω ότι σίγουρα απευθύνεται σε περισσότερο κόσμο. Θέλω να πιστεύω ότι τελικά φτάνει σε περισσότερο κόσμο και αγγίζει περισσότερο κόσμο. Είναι μία παράσταση που είναι στη βάση της αφηγηματική. Μας αρέσει να λέμε ιστορίες. Χωρίς να καπελώνουμε τις ιστορίες με τις δικές μας ιδέες ή τη δική μας αισθητική, θέλουμε να τις ζωντανεύουμε και να τις αφηγούμαστε στις παραστάσεις μας. Αυτός ήταν ο στόχος μας από την αρχή στο Ρωμαίος και Ιουλιέτα: να πούμε την ιστορία χωρίς να την προδώσουμε σε κανένα σημείο. Είναι μία ιστορία παγκόσμια που αφορά πολύ κόσμο.

Πέρα από την ερωτική ιστορία, το έργο πραγματεύεται και το ζήτημα του διχασμού της πόλης, πράγμα το οποίο αυτήν την περίοδο μας αφορά άμεσα. Είναι ένας έρωτας σε μία εποχή εμφύλιου σπαραγμού. Στο τέλος αυτός ο έρωτας σταματάει για πάντα τον σπαραγμό, φυσικά με μεγάλο κόστος. Το έργο λέει πολλά για το τι σημαίνει να βιώνεις έναν έρωτα σε μία ταραγμένη εποχή, όπως αυτή που ζούμε τώρα.

Ο τρόπος που βιώνει κάποιος το συναίσθημα του έρωτα έχει να κάνει με την ηλικία ή με τον άνθρωπο; Είναι και τα δύο. Η Ιουλιέτα είναι γύρω στα δεκατέσσερα και ο Ρωμαίος γύρω στα δεκαοχτώ. Με τα σημερινά δεδομένα θα τους υπολογίζαμε λίγο μεγαλύτερους. Προφανώς οι άνθρωποι σ΄ αυτή την ηλικία ερωτεύονται με μία τρέλα και το ζουν πολύ έντονα. Ρόλο όμως, παίζουν και οι ταραγμένες συνθήκες γύρω τους. Πρέπει να επαναστατήσουν απέναντι σε κάτι με ορμή. Και τέλος ναι, είναι και οι άνθρωποι που είναι.

Μεγάλο ρόλο στην παράστασή σας παίζει και η μουσική. Πάρα πολύ. Ο Κώστα Γάκης έχει γράψει την μουσική και μας συνοδεύει παίζοντας live. Από παράσταση σε παράσταση καθορίζει έτσι τον ρυθμό, τις διαθέσεις, μα εκπλήσσει με καινούργια μοτίβα. Ξέρει πολύ καλά ποιες μελωδίες μας επηρεάζουν πολύ ψυχικά. Όποιος δει την παράσταση θα καταλάβει ότι η μουσική είναι πολύ σημαντική, είναι ο τέταρτος παίκτης.

Τώρα ετοιμάζετε την επόμενή σας παράσταση, Το δέντρο του Οιδίποδα. Ναι. Και σε αυτή την παράσταση η μουσική έχει μεγάλο ρόλο. Την έχει συνθέσει πάλι ο Κώστας Γάκης. Είναι μία παράσταση κατά την οποία αφηγούμαστε τον μύθο του Οίκου των Λαβδακιδών. Ξεκινάμε από τον Κάδμο και μετά αντλώντας υλικό από τους μύθους του Οιδίποδα Τυράννου και επί Κολωνώ, τους Επτά επί Θήβας, την Αντιγόνη και λίγο από τις Φοίνισσες, αφηγούμαστε την ακμή και την πτώση της Θήβας και την ιστορία της οικογένειας του Οιδίποδα.

Πως γίνεται και μας αφορούν ακόμα τόσο άμεσα οι μύθοι; Όσο εμβαθύνουμε στην παράσταση, γίνεται καθαρό ότι οι μύθοι είναι τόσο αρχετυπικοί στη βάση τους που νομίζω, πως όσο υπάρχει ο άνθρωπος θα μας αφορούν. Αφορούν το κέντρο της ανθρώπινης ύπαρξης σε ένα σημείο τόσο βαθύ, που ακόμα κι όταν ασχολείσαι μαζί τους δεν το συλλαμβάνεις πλήρως. Όταν βλέπεις τον Οιδίποδα Τύραννο δεν αντιλαμβάνεσαι ακριβώς ποιο κομμάτι σου ταυτίζεται μαζί του ή γιατί συγκινείσαι με την τραγωδία αυτού του ανθρώπου. Είναι σαν να χτυπάει κατευθείαν στο κέντρο.

Δουλεύετε με τον ίδιο τρόπο τη νέα παράσταση; Αυτή την φορά σκηνοθετεί ο Κώστας Γάκης. Εγώ και η Αθηνά αφεθήκαμε στα χέρια του. Εγώ θα είμαι ο Οιδίποδας, η Αθηνά θα είναι η Αντιγόνη, Κρέοντας θα είναι ο Έκτορας Λιάτσος, η Μαρίνα Αργυρίδου θα είναι η Ιοκάστη, ο Γιώργος Βουρδαμής – Μαυρογέννης θα έχει τους ρόλους του Τειρεσία και του Πολυνείκη και η Νεφέλη Μαρκάκη θα συμπράξει με τον Κώστα στη live μουσική και θα αποδώσει σκηνικά τον ψυχισμό των χαρακτήρων. Παράλληλα, θα μοιραστούμε και τους υπόλοιπους ρόλους. Δεν δουλεύουμε ακριβώς με το ίδιο τρόπο. Αυτή την φορά πειραματιζόμαστε σε καινούργιες κατευθύνσεις. Το χιούμορ υπάρχει, αλλά δεν έχει τον πρώτο ρόλο. Δουλεύουμε πιο πειραματικά. Σκεφτόμαστε πως αυτό θα είναι ένα πρώτο σχεδίασμα που θα συνεχίσει να δουλεύεται και να εξελίσσεται. Η ιδέα είναι πως εμείς οι επτά άνθρωποι -μαζί με τον Κώστα Γάκη ως μουσικό επί σκηνής- είμαστε ένας Χορός απ΄ όπου ξεπηδούν οι ήρωες και συνδιαλέγονται με την ομάδα και έτσι αφηγούμαστε την ιστορία. Βασιστήκαμε στον τρόπο που γεννήθηκε η αρχαία τραγωδία.

Πρόκειται δηλαδή για παραστάσεις που συνεχίζουν και εξελίσσονται και αφού ξεκινήσουν να παρουσιάζονται. Στην δική μας περίπτωση, ναι. Υπάρχουν άνθρωποι που είδαν το Ρωμαίος και Ιουλιέτα για 2 την πρώτη χρονιά και το είδαν πάλι τώρα και ήταν σαν να παρακολουθούν διαφορετική παράσταση. Η βασική δομή βέβαια, παραμένει η ίδια. Είναι μία ζωντανή διαδικασία και συνεχώς αλλάζει.

Πως είναι που υπάρχουν νέοι άνθρωποι στην ομάδα; Είναι υπέροχο. Όλοι είναι συνεργάτες από παλιά και φίλοι. Έχει φτιαχτεί ένας πολύ καλός θίασος.

Έχει συγκεκριμένους στόχους η ομάδα; Έχει συγκεκριμένα σχέδια για το διάστημα που έρχεται πάνω στα οποία δουλεύει. Σε γενικές γραμμές αυτό που θέλουμε είναι να παραμείνουμε μαζί, να αντέξουμε, να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτή την περίοδο, να ζούμε απ΄ αυτό και να ταξιδέψουμε με την τέχνη μας στον κόσμο.

Μίλησέ μας για Το Ρολόι του Μενέλαου Λουντέμη που σκηνοθετείς για το Εθνικό Θέατρο. Η παράσταση αυτή συμμετείχε στο φεστιβάλ του Εθνικού Θεάτρου, “Ανοιχτή Πλατφόρμα” πέρυσι. Εκεί φτιάχτηκε ένας θίασος που δούλεψε με αγάπη και πολύ σκληρά για να γίνει παράσταση μέσα σε ενάμιση μήνα το μυθιστόρημα του Λουντέμη. Κάναμε όλοι μαζί τη διασκευή και δουλέψαμε με βάση το αφηγηματικό και το σωματικό θέατρο. Τώρα θα τη δουλέψουμε από την αρχή και θα παρουσιαστεί σε μία χειμερινή περιοδεία στις παραμεθόριες περιοχές. Είναι ένα έργο που πραγματεύεται τον φασισμό, πως γεννήθηκε και διαμορφώθηκε στη Γερμανία και έπειτα στην Ελλάδα. Θίγει και την περίοδο του εμφυλίου στην Ελλάδα. Είναι ένα μυθιστόρημα που προσεγγίζει το ζήτημα του φασισμού πολυπρισματικά και βοηθάει να κατανοήσουμε πολλές πτυχές του φαινομένου.

Το θέατρο πρέπει να συμπορεύεται με την εποχή του; Νομίζω ναι. Τουλάχιστον το θέατρο που μου αρέσει να κάνω και να βλέπω. Για παράδειγμα, υπάρχουν θεατρικά έργα αριστουργήματα που δεν έχουν λόγο να ανέβουν στις μέρες μας. Από την άλλη κάποιο έργο που μπορεί να μην είναι τόσο μεγάλο, μπορεί να είναι πάρα πολύ καίριο και να έχει λόγο να ανέβει. Βέβαια, πάντα παίζει ρόλο ο τρόπος που θα το ανεβάσεις. Πιστεύω ότι έχουμε ανάγκη ένα θέατρο που να αφορά κάθε θεατή.

Η παράσταση που σκηνοθετείτε με την ομάδα Ιδέα στη Θεσσαλονίκη; Σκηνοθετούμε το Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας του Σαίξπηρ με την μουσική του Κώστα. Είναι πέντε ηθοποιοί που μοιράζονται τους ρόλους. Τους βρίσκουμε να κοιμούνται και να βιώνουν ένα όνειρο σαιξπηρικό μαζί με τους θεατές.

Ασχολείσαι πολύ και με την μουσική και το τραγούδι. Μ΄ αρέσει πολύ. Είναι κάτι το οποίο μόλις έχω χρόνο θέλω να το κάνω.

Βιβλία που ξεχωρίζεις; Με μία πρώτη σκέψη, ένα βιβλίο στο οποίο επανέρχομαι συχνά είναι Το μανιφέστο του σουρεαλισμού του Μπρετόν. Νοιώθω ότι μου ταιριάζει πολύ ο τρόπος που προσεγγίζει τα πράγματα. Από κει και πέρα, αγαπώ πολύ την ποίηση.

Τι σε χαλαρώνει από την απαιτητική καθημερινότητα; Με χαλαρώνει το να βρεθώ με τους φίλους μου . Δυστυχώς δεν έχω χρόνο να χαλαρώνω σπίτι μου!

Ο Κωνσταντίνος Μπιμπής συμμετέχει στην παράσταση Ρωμαίος και Ιουλιέτα για 2 που παρουσιάζεται από την ομάδα Ιδέα για τρίτη χρονιά στο Θέατρο Θησείον. Στο ίδιο θέατρο θα παρουσιάζεται  από 16/11 η νέα παράσταση της ομάδας, Το δέντρο του Οιδίποδα.

Η παραστάσεις του έργου Το ρολόι του Μενέλαου Λουντέμη θα ξεκινήσουν τον Φεβρουάριο. Θα γίνουν παραστάσεις στην Αθήνα και περιοδεία στις παραμεθόριες περιοχές.

Στην Θεσσαλονίκη σε σκηνοθεσία της ομάδας Ιδέα παρουσιάζεται στο Θέατρο Φαργκάνη η παράσταση Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.

Ευχαριστούμε πολύ το cafe-bar Quinta για την θερμή φιλοξενία της συνέντευξης και της φωτογράφισης. (Tip: Κάθε Σάββατο θα συναντήσετε τον Κωνσταντίνο Μπιμπή στα decks του Quinta!)

 Φωτογραφίες: Νέστορας Τσακός / contact.