Πρώτη μέρα του Απρίλη κυκλοφόρησε ο νέος δίσκος των Last Shadow Puppets «Everything You’ve Come To Expect». Πέρασαν οκτώ χρόνια από το «The Age Of The Understatement» με τον δεκαπεντάχρονο τότε εαυτό μου να είναι ερωτευμένος με τη μουσική τους. Ένα από τα πιο δυνατά duo που έφερε το Ηνωμένο Βασίλειο, με το γεγονός πως δεν αποτελούν ένα σταθερό μουσικό σχήμα, αλλά ένα side project να τους κάνει ακόμα πιο ελκυστικούς.
Είχα πολλές απαιτήσεις με αποτέλεσμα να είμαι αρνητικά προκείμενη , γιατί σκεφτόμουν ότι οι Last Shadow Puppets θα συρθούν από τον Alex Turner προς την πορεία των Arctic Monkeys, δηλαδή μια στροφή σε κάτι πιο εύπεπτο από τις αρχές τους. Ηχογραφώντας το άλμπουμ τους στη Καλιφόρνια με την αμερικανοποίηση να τους χτυπάει την πόρτα, το μόνο που έμενε ήταν να δούμε τα αποτελέσματα. Με τέσσερα κομμάτια να έχουν κυκλοφορήσεις πριν την επίσημη μέρα και μόνο το Miracle Aligner να με έχει εντυπωσιάσει, οι αρχικοί μου φόβοι έμοιαζαν να αληθεύουν.
Ο κανόνας όμως έπρεπε να είναι πως μέχρι να ακούσεις ενιαία το δίσκο δεν μπορείς να μιλήσεις ολοκληρωμένα. Εν τέλει αυτά «τα τέσσερα κομμάτια» που δεν με ενθουσίασαν ίσως ήταν από τα αξιοσημείωτα του δίσκου. Το Aviation σαν εναρκτήριο κομμάτι κάνει μια ομαλή σύνδεση από το πρώτο άλμπουμ στο οποίο και θα μπορούσε εύκολα να ανήκει. Σου κουνάει το δάχτυλο στο τι θα μπορούσε να είναι ο δίσκος αλλά επιλέγει να μην είναι. Το ομότιτλο Everything You’Ve Come To Expect κινείται σε λίγο πιο ψυχεδελικούς τόνους και μαζί με το Bad Habits, στρωμένο στον αγριεμένο Miles Kane, προσφέρουν κάτι διαφορετικό στον ήχο του άλμπουμ.
Πρόκειται για ένα άλμπουμ που θα μπορούσε να είναι ένα σόλο του Alex Turner. Η επιρροή από το «Suck it and See it» και σημεία από το «Humbug» είναι ξεκάθαρη. Το Sweet Dreams TN και το Used Τo Βe Μy Girl το επιβεβαιώνουν αντίστοιχα. Στο Dracula Teeth νόμιζα πάλι πως άκουγα Arctic Monkeys χωρίς αυτό να με εμποδίζει από το να μου αρέσει. Ο Miles Kane περιορίζεται τόσο στα σόλο όσο και στα φωνητικά και δίχως να μπλέκουν τις φωνές τους, αναλαμβάνουν πιο μεμονωμένα τα τραγούδια με τις μπαλάντες του Turner να κυριαρχούν. Ας σημειωθεί εξάλλου ότι τρία από τα τραγούδια ήταν κομμάτια που ήδη είχε γράψει προσωπικά ο Turner πριν ξεκινήσουν το άλμπουμ. Είναι ο Alex Turner σε φιλική συμμετοχή με τον Miles Kane που εμφανίζεται στο Bad Habits και το καταπληκτικό Pattern.
Η κυκλοθυμική κινηματογραφική σιξτίλα του πρώτου δίσκου δεν υπάρχει και σίγουρα ούτε η συνάφεια που τον διέκρινε. Η ατμοσφαιρική αίσθηση ότι σου διηγούνται μια ιστορία εδώ λείπει. Αυτό φυσικά δεν το καθιστά ένα κακό δίσκο αλλά σίγουρα δεν μπορεί να φτάσει το «The Age of the Understatement». Το She Does The Woods και το The Element Of Surprise μου πέρασαν αδιάφορα όσο και το buzz που έγινε γύρω από το δεύτερο, που ακόμα και η ενορχήστρωση από τον Owen Pallett δεν μπορεί να το σώσει. Αν εξαιρέσεις αυτά τα δυο κομμάτια ο δίσκος είναι συμπαθητικός απλά δεν είναι Last Shadow Puppets, είναι ο νέος Alex Turner. Ο δίσκος κλείνει με ένα καμπανάκι συνέχεια από το «Submarine» του Turner το The Dream Synopsis νοσταλγώντας τα χρόνια του Sheffield. Ίσως να είναι και το μόνο που έχει μείνει μέσα του από εκείνη την εποχή.
Ο σουπερστάρ Alex Turner, ο κορυφαία προσοδοφόρος μουσικός της alt-rock, με τον εκκεντρικό φίλο του Miles Kane σε μεταφέρουν αυτή τη φορά σε μια καλιφορνέζικη παραλία «μπασταρδεύοντας» αυτό το bromance side project. Δεν ξέρω αν είναι τελικά αυτό που μας υποσχέθηκαν δηλαδή «Everything We’Ve Come Τo Εxpect» παραφράζοντας τον τίτλο, αλλά η επιτυχία τους είναι βέβαιη λόγω του brand name τους. Συν τοις άλλοις περιμέναμε οκτώ χρόνια για την επόμενη δουλειά τους και όσο και να μας ξινίζουν κάποια δεδομένα δεν πειράζει, ξίδι. Ακούστε λοιπόν εδώ το δίσκο μέχρι τις 5 Ιουνίου που οι Last Shadow Puppets θα εμφανιστούν στην Αθήνα στο Terra Vibe Park, στο πλαίσιο του Rockwave Festival όπου και θα μαλλιοτραβηχτούμε με τα τώρα δεκαπεντάχρονα για μια θέση μπροστά-μπροστά.
