Να μην μετανιώνεις για τίποτα από όσα έκανες. Γιατί ό,τι και να έκανες το ήθελες. Ένιωσες να το κάνεις. Ήθελες να το κάνεις. Γιατί φαινόταν “σωστό”. Κι ας αποδείχτηκε “λάθος”. Γιατί αυτό ήσουν όταν το έκανες. Κι ο άνθρωπος ξέρεις δεν είναι “σωστό” ή “λάθος”. Ο άνθρωπος είναι άνθρωπος. Και κάνει αυτό που νιώθει. Και κρίνει μετά από καιρό πως κάτι που έκανε ήταν “λάθος”. Για να “τιμωρήσει” τον εαυτό του. Όταν μένει μόνος του μετά απο αυτό  που έκανε και νόμιζε πως θα τον γεμίσει, αλλά το κενό παραμένει εκεί. Όταν πιστεύει πως θα κερδίσει κάτι από αυτό που έκανε, αλλά τελικά φαίνεται οτι έχει χάσει. Όταν φαντάζεται πως θα γίνει κάποιος άλλος με κάτι που έκανε, αλλά τελικά παραμένει ο εαυτός του, και πολλές φορές δεν του αρέσει αυτό. Όταν πιστεύει πως θα προχωρήσει και θα πάει παρακάτω με κάτι που έκανε, αλλά τελικά παραμένει στάσιμος. Να μην μετανιώνεις για τίποτα από όσα έκανες. Γιατί αυτό ήθελες να κάνεις. Γιατί αυτό ήσουν όταν ήθελες να το κάνεις. Γιατί όταν το έκανες έμοιαζε “σωστό”. Και δεν έχει νόημα να κρίνεις τον “τότε” εαυτό σου με τα “τώρα” δεδομένα. Να μην μετανιώνεις για τίποτε από όσα έκανες. Αλλά να σκέφτεσαι γιατί το έκανες. Και γιατί το κάνεις. Να σκέφτεσαι τι περιμένεις από αυτό που κάνεις, αν αντέχεις αυτό που κάνεις, αν αντέχεις τις “συνέπειες” αυτού που κάνεις. Να μην μετανιώνεις για τίποτα από όσα  έκανες. Γιατί αυτό που έκανες δεν αλλάζει. Δεν γυρνάει πίσω η πράξη σου, ούτε κι εσύ γυρνάς πίσω, ούτε η επιθυμία σου, ούτε η ανάγκη σου. Να σκέφτεσαι όμως γιατί έκανες κάτι, γιατί είχες την επιθυμία, γιατί ένιωσες την ανάγκη να κάνεις αυτό που έκανες. Γιατί τότε θα ξέρεις αν αντέχεις να το ξανακάνεις. Να μην μετανιώνεις για τίποτα από όσα έκανες. Μόνο να σκέφτεσαι γιατί τα έκανες.