Ο χρόνος περνά με τον πασατέμπο, όχι με τους ανθρώπους.

Ο χρόνος περνά ξεφλουδίζοντας και πετώντας τσόφλια από πασατέμπο, όχι “ξεφλουδίζοντας” και “πετώντας” τους ανθρώπους.

Δεν είναι οι άνθρωποι αναλώσιμοι και καταναλώσιμοι για να χρησιμοποιούνται και για να πετιέται μετά ό,τι απέμεινε από αυτούς, ό,τι δεν είναι χρήσιμο και ικανό να καταναλωθεί.

Δεν είναι οι άνθρωποι είδος προς κατανάλωση να χρησιμοποιούνται κατά βούληση – κάποιου άλλου- και μετά να μπαίνουν στο ντουλάπι μέχρι να τους ξαναθέλουν για να τους καταναλώσουν για να περάσει η ώρα.

Οι άνθρωποι είναι άνθρωποι και θέλουν να δώσουν και να πάρουν, να ακούσουν και να μιλήσουν, να ρωτήσουν και να απαντήσουν, να αγγίξουν και να τους αγγίξουν, να είναι εκεί για κάποιον και να είναι εκεί κάποιος για εκείνους.

Οι άνθρωποι είναι άνθρωποι. Δεν είναι πασατέμπος. Οι άνθρωποι πολλές φορές πονάνε και στεναχωριούνται όταν κάποιος τους θέλει απλά “για να περνά η ώρα”.

Γιατί πολλές φορές οι άνθρωποι θέλουν και ψάχνουν κάτι παραπάνω, κάτι πιο ουσιαστικό από το “να περνά η ώρα”.

Οι άνθρωποι είναι άνθρωποι και πολλές φορές μέσα στο “τσόφλι” τους αυτό που πετιέται αφού τους χρησιμοποιήσουν μπορεί να έχει μείνει λίγο καρπός που θα ήθελε να αναπτυχθεί, να μεγαλώσει, να “ανθίσει” . Να τον φροντίσει κάποιος, να του δώσει ζωή, προσοχή, σημασία, να ασχοληθεί μαζί του και να τον φροντίσει, να δει τι έχει μέσα του και πού μπορεί να φτάσει, όχι να πεταχτεί.

“…Και το κατάλαβα πως ήμουνα για σε,

Ο πασατέμπος σου για να περνά η ωρα…”

– τι θέλει να του πει με αυτόν τον στίχο;

– θέλει να του πει πως νιώθει πως απλά χρησιμοποιήθηκε από αυτόν για να περάσει η ώρα του. Γιατί αυτό σημαίνει “πασατέμπος”, “passa tempo” στα ιταλικά σημαίνει “για να περνάει ο χρόνος”

– σκληρό! Δεν το λες αυτό σε άνθρωπο.

– πιο σκληρό δεν είναι να κάνεις έναν άνθρωπο να αισθάνεται “πασατέμπος”;