«O μελαγχολικός Χάρρυ Χάλλερ ζει σε ένα νοικιασμένο δωμάτιο. Η απέχθεια που νιώθει για τον μοντέρνο τρόπο ζωής τον ωθεί να μένει μόνος – σαν ένας λύκος της στέπας. Και παρόλο που αποζητά την ανθρώπινη ζεστασιά και τη συντροφικότητα, αδυνατεί να συμβιβαστεί με την υποκρισία των αστικών αξιών. Ωστόσο, γνωρίζοντας την ανέμελη αλλά και απατηλή Ερμίνε θα νιώσει τα ψήγματα μιας πιθανής ευτυχίας. Ο Χάλλερ αγωνίζεται να συμβιβάσει την αρχέγονη, άγρια φύση του λύκου με τις επίπλαστες κοινωνικές επιταγές. Διχασμένος ανάμεσα στην ύλη και στο πνεύμα, προσπαθεί να ανακαλύψει τη βαθύτερη φύση του και να συμφιλιωθεί με τους ανθρώπους και τη ζωή.
Μεταθέτοντας τα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, ο Χάρρυ Χάλλερ επιδιώκει να βγει από την απομόνωση, ανασύροντας από τα σκονισμένα κιτάπια της καθημερινότητας τη μέθεξη και την ελευθερία».
Ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 1927 και τα θέματα που πραγματεύεται τα βλέπουμε ζωντανά μέχρι και σήμερα. Ο Hesse ξεδιπλώνει αριστοτεχνικά τις απόψεις του για τη ζωή, το θάνατο, τις εφήμερες απολαύσεις, το αιώνιο, τη σύγκρουση του πνεύματος με τη σάρκα, αλλά και για την ανθρώπινη μοναξιά. Επίσης, πλάθει τον ήρωα του με τρόπο που να φαίνεται από τη μία η λυκίσια, πρωτόγονη φύση του και από την άλλη η ανθρώπινη, η φθαρτή, η οποία τελικά δεν ξεφεύγει από τις επιρροές του πολιτισμού και τις κοινωνίας. Το περιβάλλον στο οποίο ζούμε σφυρηλατεί αναπόφευκτα τα χαρακτηριστικά του τόσο στο σώμα μας όσο και στην ψυχή μας. Επιπλέον, μέσα από τη ανάγνωση του βιβλίου θα γίνουν αντιληπτές και οι ψυχαναλυτικές επιρροές που δέχτηκε ο συγγραφέας στη διάρκεια της ζωής του.
Τέλος, θα κλείσω το άρθρο μου με μια φράση μέσα από το βιβλίο, η οποία οφείλει να ακολουθεί το μονοπάτι της ζωής μας: «Μελλοντικά μπορείτε να διαμορφώνετε και να ζωντανεύετε, να περιπλέκετε και να εμπλουτίζετε το παιχνίδι της ζωής σας, όπως εσείς θέλετε, είναι στο χέρι σας».
«Ο Herman Hesse γεννήθηκε το 1877 στο Calw της Βυρτεμβέργης, μια μικρή πόλη του Μέλανος Δρυμού. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1899 με την ποιητική συλλογή « Τα ρομαντικά τραγούδια» και τη συλλογή πεζών « Μια ώρα μετά τα μεσάνυχτα». Ακολούθησαν πολυάριθμα έργα, που τον καθιέρωσαν ως έναν από τους δημοφιλέστερους συγγραφείς του 20ού αιώνα: « Πήτερ Κάμεντσιντ» (1904), « Κάτω από τον τροχό» (1906), «Γερτρούδη» (1910), «Ντέμιαν» (1914), «Σιντάρτα» (1927), «Ο λύκος της στέπας» (1927), «Νάρκισσος και Χρυσόστομος» (1930), « Ταξίδι στην Ανατολή»(1932) κ.ά. Υπήρξε ιδρυτής του περιοδικού «Vinos Voco», μέλος της Πρωσικής Ακαδημίας, επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Βέρνης και τιμήθηκε με πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1946, και με το βραβείο Ειρήνης των Γερμανών βιβλιοπωλών το 1955. Πέθανε το 1962».
