Ο Heywood “Woody” Allen γεννήθηκε το 1935 στο Bronx της Νέας Υόρκης. Μια οικογένεια Εβραίων μεταναστών από την Ρωσία και την Αυστρία πήγε στην Αμερική για να αλλάξει την τύχη της. Ο Woody Allen από μικρή ηλικία φρόντιζε να βρίσκει τρόπους για να μαζεύει λεφτά. Τα λεφτά που δεν είχε. Έτσι, ξεκίνησε από το να γράφει αστεία και πλάκες για τον David O. Alber, ο οποίος τα πουλούσε σε διάφορους αρθρογράφους εφημερίδων. Που και που, μπορεί να έγραφε και κανένα μικρό σενάριο για την τηλεόραση.  Ύστερα, το 1953 φοίτησε στο New York University, Κινηματογράφο και Επικοινωνία απ’όπου και δεν πήρε ποτέ πτυχίο καθώς δεν πέρασε ποτέ το μάθημα παραγωγής ταινιών. Τουλάχιστον αστείο για κάποιον σαν αυτόν, 60 χρόνια μετά.

Έκανε ακόμη μια προσπάθεια να σπουδάσει αλλά και πάλι δεν τα κατάφερε. Αφού θεώρησε πως μπορεί να γίνει αυτοδίδακτος, βγήκε κύριος από τα σχολεία και όχι μόνο έμαθε, ξεκίνησε να διδάσκει κιόλας στο New School.

Στις αρχές του 1960, ο Allen άρχισε να κάνει μερικά sessions stand-up comedy, με εστίαση στους μονολόγους και όχι τα κλασικά του αστεία. Έφτιαξε μια περσόνα που δεν έμοιαζε καθόλου με τον πραγματικό του χαρακτήρα, η οποία τον έβαλε ανάμεσα στους καλύτερους κωμικούς του κόσμου, σύμφωνα με την Μεγάλη Βρετανία.

Επηρεασμένος από το δράμα στον Ευρωπαϊκό κινηματογράφο, το 1970 υιοθέτησε ένα δικό του στυλ παραγωγής και σεναρίου, ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία. Εξ’ άλλου δεν είναι λίγες οι φορές που τον έχουν συμπεριλάβει στο καινούργιο κύμα των πιο σπουδαίων χολιγουντιανών παραγωγών και σεναριογράφων. Ακόμη ένα χαρακτηριστικό του Woody Allen είναι το ότι συνηθίζει να παίζει κιόλας στις ταινίες που δημιουργεί.

Από τις πρώτες του μεγάλες επιτυχίες ήταν το Annie Hall (1977), το Manhattan (1979), το Sturdust Memories (1980), το Hannah and Her Sisters (1986) και η λίστα μπορεί να γίνει ατελείωτη με τα 77 σενάρια που έχει γράψει στην καριέρα του.

Εμείς όμως είμαστε εδώ ακόμη μια εβδομάδα για να μην μένεις στα έργα μεγάλων σκηνοθετών μόνο, μα και στην μουσική που χρησιμοποιούν. Ο Woοdy Allen λοιπόν, είναι από εκείνους τους σεναριογράφους που δίνουν το κάτι τοις παραπάνω σε βαρύτητα, στην μουσική υπόκρουση των ταινιών του. Με έντονα στοιχεία της jazz πίσω στον χρόνο και παραμυθένια μελωδικά ταξίδια στο Παρίσι, τα παρακάτω τραγούδια θα είναι ιδανικά για να συνοδεύσουν τα καλοκαιρινά σου απογεύματα.

Flight of the Foo Birds – Count Basie (Annie Hall, 1977)

Enrico Caruso – Mi par d’udir ancora (Match Point, 2005)

Back O’ Town Blues – Louis Armstrong(Blue Jasmine, 2013)

Si tu vois ma mère – Sidney Bechet (Midnight in Paris, 2011)

Leo Reisman plays Cole Porter – You Do Something To Me (Magic in the Moonlight, 2014)

Spring Will Be a Little Late This Year – Red Garland (Whatever Works, 2009)

If I Had You – Benny Goodman (You will meet a dark tall stranger, 2010)

Paco de Lucia – Entre Dos Aguas (Vicky Christina Barcelona, 2008)

*Αυτή τη φορά, όταν πάτησα στο Google να βρω την βιογραφία του Woody Allen, μου έβγαλε κάτι άξιο παρατήρησης. Σύμφωνα με την ελληνική βικιπεδία, ο Woody Allen απεβίωσε το 2000. Κάποιος μας δουλεύει όλους εδώ μέσα και θα ψάξει αύριο μεθαύριο η θεία μου από το χωριό να δει ποιος είναι αυτός και θα μου πει πως δεν τα λέω καλά.