“Την επόμενη φορά που πρόκειται να κριτικάρεις κάποιον, θυμήσου ότι δεν είχαν όλοι τις ίδιες ευκαιρίες με εσένα.” The Great Gatsby

Είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, είτε φωναχτά είτε σιωπηλά, με περισσότερο ή λιγότερο τακτ, η κριτική είναι ένα φαινόμενο που ασκείται καθημερινά και μάλιστα καλύπτει ένα ευρύτατο θεματικό φάσμα. Το όνομα της συνώνυμο με όλες τις δραστηριότητες που σχετίζονται με τη δημιουργικότητα, προσθέτοντας έτσι μια επιπλέον ανησυχία και ανασφάλεια στον κάθε δημιουργό κατά τη διαδικασία της. Ασπάζεται φανατικά το πολίτευμα της δημοκρατίας, γεγονός που της επιτρέπει να χρησιμοποιείται ελεύθερα και αμερόληπτα από το οικουμενικό κοινό, ανεξάρτητα από το επαγγελματικό περιβάλλον, το γεωγραφικό μήκος και πλάτος και το φύλο. Φυσικά τα αποτελέσματα της, δεν είναι το ίδιο αποδεκτά από όλους, καθώς ο καθένας μας με βάση το χαρακτήρα του επηρεάζεται περισσότερο ή λιγότερο, τόσο για το αποτέλεσμα του που δέχεται κριτική, όσο και για τις μελλοντικές του απόπειρες.

Στον τομέα της μόδας, η κριτική αποτελεί συνοδευτικό αξεσουάρ για ένα πλήθος δημοσιογράφων, fashion bloggers, διάσημων ή μη περιοδικών μόδας και σαφέστατα όλων των ανθρώπων του χώρου, που μέσα από κάθε νέα συλλογή, αφουγκράζονται και προσαρμόζουν τα διεθνή δεδομένα στα αντίστοιχα εγχώρια. Κατά τη διάρκεια του show, όλοι οι παρόντες θα φωτογραφίζουν, θα σημειώνουν, θα προβληματίζονται, θα απογοητεύονται ή θα ενθουσιάζονται. Το βέβαιο είναι ότι όλες οι σημειώσεις, οι φωτογραφίες και οι σκέψεις τους, ενώ θα έχουν σαν κεντρικό σημείο αναφοράς το ίδιο θέαμα, θα είναι πολύ διαφορετικές μεταξύ τους. Στο σημείο αυτό γεννιέται η κριτική. Η διαφορετικότητα με την οποία ο καθένας από εμάς αντιλαμβάνεται τα γύρω του ερεθίσματα, με βάση τα συμφέροντα του/της, τη διάθεση του, τις προκαταλήψεις του και γιατί όχι τα θέλω του!

Κατά πόσο δηλαδή το κοινό, μοιράστηκε ή καλύτερα αντιλήφθηκε την τελική ιδέα που ο σχεδιαστής/καλλιτέχνης ήθελε να εκφράσει. Ο Tom Ford είχε παρομοιάσει τον κόσμο της μόδας με ένα ποδοσφαιρικό αγώνα. Ο καθένας μπορεί να έχει και γνώμη και άποψη για όσα συμβαίνουν στον αγωνιστικό χώρο, με τη διαφορά ότι καθένας το βλέπει από τη δική του οπτική. Διαφορετικά το βλέπει ο προπονητής, ο παίχτης που κάθεται στον πάγκο και με αγωνία περιμένει να μπει στο παιχνίδι, ο φίλαθλος της πρώτης σειράς και φυσικά ο πρόεδρος της κάθε ομάδας. Ο καθένας αποκρυπτογραφεί τα ερεθίσματα με βάση τα όσα γνωρίζει και από τη διάθεση του να γίνει καλύτερος. Με βάση τις προτεραιότητες της σκέψης του και φυσικά με τη πρόθεση του να βλέπει τα γεγονότα όχι μόνο από τα μάτια του, αλλά και από εκείνα του καλλιτέχνη/του δημιουργού. Μόνο έτσι μπορεί να αντιληφθεί κανείς, κάτι που δεν κατανοεί αρχικά αφού ο τρόπος που το προσεγγίζει πολλές φορές το απορρίπτει απλά και μόνο επειδή δεν το έχει ξαναδεί. Η ασφάλεια της επανάληψης και της ρουτίνας, πολλές φορές, μας αφυδατώνει τη φρεσκάδα με την οποία πρέπει να αγκαλιάζουμε κάθε τι καινούργιο και άγνωστο.

Ή κριτική είναι αποδεκτή και θεμιτή, έτσι ώστε όλοι μας να γίνουμε  καλύτεροι. Αν λοιπόν πιάσετε τον εαυτό σας να παρατηρεί μια διαφορετική εικόνα από εκείνες που έχετε συνηθίσει να βλέπετε, προβληματίστε λίγο τη σκέψη σας. Σκεφτείτε γιατί ο σχεδιαστής ή ο στιλίστας δεν συνδίασε το προφανές και επέλεξε να κάνει κάτι το ασυνήθιστο, ρισκάροντας έτσι τόσο την εύνοια των κριτικών όσο και την πιστότητα των πελατών/θαυμαστών του οίκου. Επίσης αναλογιστείτε ότι η κάθε κοπέλα ή ο κάθε άνδρας που κάθεται δίπλα σας ή απέναντι σας στα ΜΜΜ και στα μάτια σας δείχνει κακοντυμένος ή με έλλειψη ραφιναρισμένου στιλ, μπορεί απλά να μην είχε την τύχη να έχει κάποιον σαν και εσάς στο στενό του φιλικό κύκλο, βοηθώντας τον στην ενδυματολογική του εξέλιξη. Αν λοιπόν όλοι μας αντί να υιοθετούμε μια snob ή υπεροπτική έκφραση για εκείνον που έχουμε απέναντι μας, σκεφτόμασταν λίγο διαφορετικά και βρίσκαμε ένα τρόπο να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας, ίσως συνειδητοποιούσαμε πως και οι δύο πλευρές έχουν να κερδίσουν πολύ περισσότερα μέσα από μια συνεργασία. Άλλωστε η μόδα μπορεί να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, αρκεί η κριτική να γίνεται με πρόθεση και διάθεση να εξελιχτούμε,πρώτα εμείς που την κάνουμε και στη συνέχεια ο άνθρωπος/καλλιτέχνης που τη αφουγκράζεται.