Τις λευκές καραμέλες σε χαρακτηριστικό σχήμα στρογγυλού κουφέτου με γεύση μέντα τις έχουμε τιμήσει μάλλον όλοι. Βγαίνουν και σε συσκευασία που η καθεμία έχει άλλο χρώμα, αλλά το στανταράκι είναι το λευκό. Το πλέον δημοφιλές καφετί αναψυκτικό με τις φυσαλίδες, είτε το έχουμε λατρέψει, είτε απλώς το έχουμε δοκιμάσει, πάντως το γνωρίζουμε κι αυτό άπαντες. Αυτό που ίσως λιγότερο γνωρίζουμε, είναι ο εκρηκτικός τους συνδυασμός.
Το φαινόμενο καραμέλα με αναψυκτικό
Οι καραμελίτσες αυτές το λοιπόν μοιάζουν λείες από μακριά, αλλά αν τις δεις στο μικροσκόπιο, είναι γεμάτες μικρά βαθουλώματα στην επιφάνειά τους. Δηλαδή, γεμάτες ιδανικές φωλιές για δημιουργία φυσαλίδων. Βάζοντάς μερικές από αυτές στο μπουκάλι του αναψυκτικού, αρχικά βουλιάζουν και έπειτα αρχίζουν να δημιουργούν φυσαλίδες από κάτω προς τα πάνω, αυξάνοντας δραματικά την κατακόρυφη πίεση. Και μπουμ. Αναψυκτικό παντού. Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν πολλά βίντεο για να το δεις. Στο σπίτι μην το δοκιμάσεις, ποιος κάθεται να μαζεύει τον κακό χαμό από επιφάνειες και χαραμάδες;
Η χρονιά που μόλις πέρασε στολίστηκε με ό,τι δυστοπικό επίθετο κυκλοφορεί σε οποιαδήποτε γλώσσα ανά τον κόσμο. Ας μην κρυβόμαστε σαν τον ελέφαντα πίσω από την παπαρούνα. Δε χρειάζεται να δείχνουμε λείοι σαν την καραμέλα από μακριά. Γεμίσαμε συναισθήματα απώλειας, άγχους, οργής, αγωνίας, μοναξιάς, θλίψης. Και φαντάσου τα όλα αυτά σαν τις καραμελίτσες. Κι εσύ είσαι το μπουκάλι με το αναψυκτικό. Όσο βουλιάζουν μέσα σου, αυξάνεται η πίεση που λέγαμε, πάλι για μπουμ το πάμε. Κι όπου αναψυκτικά παντού, βάλε ψυχικά σου κομμάτια παντού. Και πάλι. Ποιος θα μαζέψει τον κακό χαμό; Και καλά οι επιφάνειες, αλλά οι χαραμάδες εδώ είναι λιγότερο ορατές.
2021, μια χρονιά αποσυμπίεσης
Είναι ώρα να κάνουμε κάτι για αυτό. Για να μη συμβεί. Ήδη πολλοί είναι στα πρόθυρα. Μέσα στη νέα χρονιά που μπαίνει, ό,τι κι αν μας φέρει, εμείς είμαστε υπεύθυνοι να φροντίσουμε να βρούμε τρόπους αποσυμπίεσης. Να είναι μια χρονιά που θα προσπαθήσουμε να προλάβουμε τις περισσότερες καραμέλες πριν μπουν στο μπουκάλι μας, μη φτάσει η πίεση να γίνει αφόρητη.
Όσο κι αν ζούμε εποχές πιο μοναχικές από όσο είχαμε ποτέ φανταστεί, υπάρχει μια δύναμη εδώ. Η δύναμη ότι το ζούμε όλοι μαζί κι έτσι τα συναισθήματα είναι συλλογικά. Ναι μεν σε άλλο βαθμό για τον καθένα μας, αλλά οι περισσότεροι στην ίδια σελίδα βρισκόμαστε. Κι αφού η πίεση είναι συλλογική, συλλογική εμφανίστηκε και η ανάγκη για λύσεις και βοηθήματα. Οι τάσεις της νέας χρονιάς για την ψυχική υγεία είναι ήδη εδώ, στο χέρι μας είναι να ακολουθήσουμε όσες μας εξυπηρετούν.
Περισσότερη ενδοσκόπηση, περισσότερη επίγνωση του εαυτού
Με -εκ των πραγμάτων- περισσότερες ώρες σπίτι, δημιουργήθηκαν παραθυράκια χρόνου παρέα με τον εαυτό μας. Όσο κι αν συνέβη για τους λάθος λόγους, όλο αυτό αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί την ευκαιρία μας να έρθουμε σε επαφή με το μυαλό και το σώμα μας, τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας. Να εντοπίσουμε τι δε μας αρέσει στη ζωή ή τη νοοτροπία μας και να δούμε εάν και πώς μπορεί αυτό να αλλάξει.
Υπάρχουν πράγματα μικρά και λιγότερο μικρά, για τα οποία εμείς έχουμε τον έλεγχο. Και τα οποία έχουν τη δύναμη να μας κάνουν να αισθανόμαστε καλά. Ένα υγιεινό δείπνο μπορεί να δούμε πως μας χαρίζει ευεξία το επόμενο πρωί και πως ένα αστυνομικό μυθιστόρημα μας εξιτάρει τη φαντασία. Μια βόλτα στο πάρκο ίσως μας αναζωογονεί περισσότερο από το κάψιμο με τη νέα σειρά σε μια οθόνη. Ή και τούμπαλιν, είναι καθαρά προσωπικό. Αρκεί να χαρίσουμε λίγο από το χρόνο μας για να τα ανακαλύψουμε και μετά να τα βάλουμε στη ζωή μας.
Η fitness ρουτίνα μας δε θα είναι μόνο σωματική, αλλά και ψυχική
Με τον περιορισμό των μετακινήσεων, οι ώρες που περνάμε μπροστά σε μια οθόνη αυξήθηκαν κατά πολύ. Η επαφή με συνανθρώπους μας μειώθηκε. Όποιον θα συναντούσαμε στην πολυκατοικία φεύγοντας για δουλειά, τον υπάλληλο του πάρκινγκ, τους συναδέλφους μας, τον barista που θα παίρναμε καφέ, τους συναθλητές, τους φίλους και τους περισσότερους συγγενείς, δεν τους βλέπουμε καθημερινά. Στο μεταξύ, λέγαμε πάντα ότι δεν είναι καλό να φέρνεις στο σπίτι τη δουλειά, μα έλα που τώρα είναι εκ των πραγμάτων εκεί. Όλα αυτά μαζί και πόσα άλλα ακόμη παράπλευρα, αύξησαν το άγχος και ανέτρεψαν τις ισορροπίες.
Για να αντιστραφεί όλο αυτό, το πνεύμα μας χρειάζεται γυμναστική. Αλλιώς έρχεται η αδράνεια, η ατονία, η ρουτίνα με την κακή την έννοια. Όπως λοιπόν προγραμματίζουμε να γυμνάσουμε το σώμα μας, το ίδιο θα κάνουμε φέτος και με το πνεύμα. Φροντίζουμε τα ωράρια του ύπνου και της ξεκούρασής μας. Μην το παρακάνουμε με τη δουλειά γιατί είναι στο δίπλα δωμάτιο και ξενυχτάμε σαν να μην υπάρχει αύριο. Αλλά και μην το παρακάνουμε αντίστοιχα με το snooze το πρωί, ακριβώς γιατί η δουλειά είναι στο δίπλα δωμάτιο. Επίσης, κυκλοφορούν εξαιρετικές εφαρμογές καθοδηγούμενου διαλογισμού που θα μπορούσαμε να κάνουμε μετά τις πρωινές μας διατάσεις για να ξυπνήσει και το μυαλό μας μαζί με εμάς, ή λίγο πριν τον ύπνο για να χαλαρώσει. Ή όποτε κρίνουμε ότι το έχουμε ανάγκη. Και για το αλατοπίπερο, μπορούμε να ξεκινήσουμε μια νέα δραστηριότητα. Εκείνα τα σεμινάρια που πάντα θέλαμε ή το χόμπι που σκεφτόμασταν και δεν προλαβαίναμε και αναβάλαμε.
Μετά την τηλε-εργασία, η τηλε-θεραπεία
Με την τηλε-εργασία να δίνει το έναυσμα, διαπιστώσαμε ότι πολλά μπορούν πλέον να συμβούν από το σπίτι. Και υποστηρίζονται τεχνικά, αλλά και λειτουργούν επί της ουσίας. Γυμναστήρια μετέφεραν τα προγράμματά τους στο διαδίκτυο, τουριστικά γραφεία διοργανώνουν virtual tours σε διάφορους προορισμούς, μουσεία μας ξεναγούν στο εσωτερικό τους, θέατρα μετέφεραν επιλεγμένα κάποιες παραστάσεις τους online. Μέχρι και ολόκληρα φεστιβάλ κινηματογράφου παρακολουθήσαμε.
Αλίμονο αν δεν κάναμε το ίδιο και με την ψυχολογική και ψυχιατρική βοήθεια. Μπορεί η διαπροσωπική επαφή να έχει κάποια επιπλέον οφέλη. Όμως τώρα που όλο και περισσότεροι από εμάς χρειαζόμαστε βοήθεια ή χρειαζόμασταν και πριν αλλά τώρα μπορούμε και το αναγνωρίζουμε, εύκολα πλέον την έχουμε στο χώρο μας. Μάλιστα, έτσι μπορούμε τελικά να διαλέξουμε οποιονδήποτε θεραπευτή προσφέρει τις υπηρεσίες του μέσω βιντεοκλήσης, ακόμη κι αν βρίσκεται σε διαφορετική πόλη ή και χώρα από εμάς. Στοιχείο που μέχρι πρότινος, θα ήταν αποτρεπτικό ή και απαγορευτικό.
Στο μεταξύ, η συλλογική ανάγκη μοιάζει να έβγαλε αυτά τα θέματα από το βάθρο των ταμπού, πάνω στο οποίο μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας μας τα είχε έως και πέρυσι. Με την αυτοπεποίθηση που μας έδωσε η συλλογική ανάγκη, επιτέλους τείνει να εξαλειφθεί το όποιο στίγμα. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι μιλούν για τα θέματα που αντιμετωπίζουν και για τη βοήθεια που λαμβάνουν, παροτρύνοντας και τους υπόλοιπους να απελευθερωθούν.
