Το σουβλάκι είναι ίσως το φαγητό που έχουμε φάει όλοι περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο. Είναι επίσης το φαγητό που έχουμε κάνει ranking από το χειρότερο μέχρι το καλύτερο και θυμόμαστε το πού και στις δυο περιπτώσεις.

Επειδή όμως έχουμε βαρεθεί να τρώμε μέτριο σουβλάκι, πόσο μάλλον κακό, ψάξαμε πολύ και βρήκαμε τρία σουβλατζίδικα που φτιάχνουν το καλύτερο σουβλάκι στην Αθήνα και τον Πειραιά- και τολμούμε να πούμε αντικειμενικά. Το κάθε ένα έχει το δικό του ύφος και τις δικές του γεύσεις.

Αξίζουν όλες μια δοκιμή και είμαστε βέβαιοι πως αμέσως θα κερδίσουν το σεβασμό σας.

Αγανάκτηση (Σερρών 44 & Ταξιαρχών, Κορυδαλλός)

Δεν είχα πάει ποτέ πριν στον Κορυδαλλό, ούτε μέσα, ούτε έξω (δεν μπορούσα να αποφύγω αυτό το cult αστείο.) Πήγα για χάρη της Αγανάκτησης, επειδή αφ’ ενός είχα πάρει πολύ καλές συστάσεις γι΄ αυτό το σουβλάκι, αφ’ετέρου επειδή βρίσκω το όνομά του brilliant. Όταν έφτασα στην Αγανάκτηση αντίκρυσα ένα πολύ μικρό γωνιακό κατάστημα με λίγα τραπέζια στο πεζοδρόμιο. Έφαγα πραγματικά το καλύτερο σουβλάκι που έχω φάει στη ζωή μου. Μερικές γεύσεις δεν περιγράφονται, γιατί οι λέξεις δε μπορούν να πλησιάσουν το μεγαλείο τους. Από τότε λοιπόν, κάνω 23 χιλιόμετρα να πάω και 23 να γυρίσω μόνο και μόνο για να φάω το σουβλάκι της Αγανάκτησης. Προφανώς και έχω πολύ καλό λόγο.

Ευλόγησον (Θηβών 481, Ίλιον)

Πήγα στο συγκεκριμένο κατάστημα στις 21.30 και ευγενικά το προσωπικό μου είπε ότι τους έχουν μείνει μόνο 4 καλαμάκια χοιρινά και 2 πίτες. Προφανώς κάτι κάνουν πολύ καλά για να ξεπουλάνε μέσα σε λίγες ώρες όλα τα φαγητά τους σκέφτηκα και μετά τα έφαγα για να το διαπιστώσω. Ξεπέρασαν τις προσδοκίες μου. Oπωσδήποτε να δοκιμάσετε τη σάλτσα του πονηρού, είναι highly recommended. Το Ευλόγησον, διαθέτει ένα πολύ smart όνομα και δεν είναι το κλασικό σουβλατζίδικο, έχει mixed deco concept με ετερόκλητα στοιχεία. Μοιάζει σα να έχεις μπει σε έναν κήπο κάπου στο Μεξικό , τον οποίο σκεπάζει μία τέντα τσίρκου, urban stickers είναι κολλημένα all οver the place και το φως διαχέεται στο χώρο από έναν πολυέλαιο σαν αυτούς που βλέπει κανείς σε ορθόδοξους ναούς. Αmen.

Kαυτερός (Αγρινίου 5, Χαλάνδρι)

Όταν έφαγα πρώτη φορά στον Καυτερό, ταξίδεψα πίσω στη δεκαετία του 1980 όταν έτρωγα genuine σουβλάκι που το πλήρωνα με 2 μεγάλα εντυπωσιακά κέρματα των 50 δραχμών που μου έδιναν οι γονείς μου. Από τότε είχα να δοκιμάσω τόσο αυθεντικά καθαρή γεύση στην πίτα και στο καλαμάκι. Ο Καυτερός φτιάχνει τόσο καλά σουβλάκια που απ’εξω, δεν έχει καν ταμπέλα γιατί απλά δεν τη χρειάζεται. Όσο και να θέλει να κρυφτεί ωστόσο, η ουρά μαρτυρά πως είναι εκεί, ανοιχτός και φτιάχνει από το 1968 μέχρι σήμερα το ίδιο ακριβώς σουβλάκι. Και όλοι το εκτιμούν απεριόριστα. Legacy.