Τρια χρόνια πριν είχα γράψει για όσα κάνουν οι αισιόδοξοι άνθρωποι, για τα μισογεμάτα και τα μισοάδεια ποτήρια. Τρία χρόνια μετά αφήνω τα ποτήρια και πιάνω τα πάρκα ερχόμενη να επιβεβαιώσω ότι η ζωή δεν είναι πάντα μια βόλτα στο πάρκο. Άρα πως μερικοί άνθρωποι καταφέρνουν να παραμένουν χαμογελαστοί ακόμα και ότι το ποτήρι είναι παντελώς άδειο ή όταν στο ”κάδρο” δεν υπάρχει καν πάρκο; αναρωτιέμαι. Σκέφτομαι τις φορές που βρέθηκα στο ”πάρκο” και προσπαθώ να καταγράψω τι έκανα και πως βρέθηκα εκεί.
Σημείωσα αυτά:
1. Μαθαίνω από τα λάθη μου
Όσο είσαι δραστήριος στη ζωή τόσο πιο επιρρεπής είσαι σε λάθη. Μερικές φορές μπορείς να αναγνωρίσεις ότι κάνεις λάθη και προσπαθείς να τα εντοπίζεις για να μαθαίνεις από αυτά. Επικεντρώνεσαι τόσο πολύ στο να μη κάνεις λάθος που ύστερα όλη σου η ενέργεια καταναλώνεται στο να το διορθώσεις ή να σε μαστιγώσεις. Κι όμως αν το σκεφτεί κανείς, από τα λάθη συχνά μπορείς να βγάλεις μερικούς θησαυρούς όπως για παράδειγμα το πιο απλό: να γίνεις πιο προσεκτικός. Όταν κάτι πάει λάθος υπήρξαν φορές που είδα την ευκαιρία μέσα σ αυτό.
2. Βγαίνω συχνά offline
Φταίει η δουλειά μου αλλά φταίω και εγώ. Τσεκάρω τα emails μου πιο συχνά από τον σέρβερ. Κι όμως κάθε φορά που τρώω ένα γλυκό χωρίς να τσεκάρω το κινητό μου ή διαβάζω ένα βιβλίο χωρίς να δώσω σημασία στο κλινγκ που ακούγεται, νομίζω ότι τα απολαμβάνω λίγο περισσότερο. 3. Δεν μπορώ να ελέγχω τα πάντα
Εκτός από το φαγητό στο φούρνο. Μεγάλη υπόθεση να καταλάβεις πως δεν περνούν όλα από σένα. Oι άνθρωποι έχουμε πείσει τον εαυτό μας ότι δεν τα καταφέρνουμε συχνά καλά και ταυτόχρονα μας έχουμε πείσει ότι ελέγχοντας τα πάντα αυξάνουμε τις πιθανότητες να τα καταφέρουμε.
4. Πηγαίνω μικρές εκδρομές
Έχεις πάει στο Ναύπλιο για 54η φορά, γυρίζεις και νομίζεις ότι έλειπες 10 μέρες. Είναι η αλλαγή της ρουτίνας, οι άλλες εικόνες από τον παράθυρο, το Μπούρτζι, δε ξέρω. Μπορεί να συμβεί και με την Μονεμβασιά αλλά και το Καρπενήσι άρα το Μπούρτζι δεν έχει τόση σημασία. Είναι ο διαφορετικός αέρας.
5. Νιώθω ευγνωμοσύνη για όσα συμβαίνουν
Eίναι αυτές οι φωτεινές στιγμές που όλοι έχουμε. Μπορείς να δεις εύκολα όλα όσα έχεις και είσαι ευχαριστημένος άνθρωπος, σα να σου τράβηξε κάποιος ένα κουρτινάκι λες και δεν ήταν συνεχώς μπροστά σου όλα αυτά.
6. Κάνω διάλειμμα από όλα
Αυτή η συνήθεια ξεκίνησε ένα απόγευμα που δεν άντεχα άλλο την οθόνη του υπολογιστή μου. Έτσι όπως ήταν ανοιχτές όλες οι καρτέλες χωρίς κανένα save as τα έκλεισα όλα και έφυγα αφήνοντας ανοιχτό το φως το γραφείου. Εκείνο το απόγευμα έκανα για πρώτη φορά το μεγάλο διάλειμμα της δεύτερης ώρας, αυτό που κρατάει περισσότερο από τα άλλα και προλαβαίνεις να φας το κρουασάν σου και να παίξεις και λίγο βόλεϊ. Επειδή την επόμενη μέρα έπρεπε όλα αυτά να τα ξαναγράψω -αφού δεν τα αποθήκευσα- αποφάσισα να κάνω διάλειμμα, πιο συχνά, πριν ξανασυμβεί αυτό. Έτσι μερικές μέρες πάω όντως στο πάρκο ακόμα και με το ζόρι.
7. Λέω αυτό που σκέφτομαι
Ίσως αυτό να είναι το μοναδικό μου χαρακτηριστικό που με σώζει από την παράνοια. Η αίσθηση του να λες αυτό που σκέφτεσαι μοιάζει με εκείνη που έχεις όταν: είσαι μπροστά από μια ανοιχτή ντουλάπα γεμάτη με πράγματα που δεν χρησιμοποιείς, παίρνεις μια μαύρη μεγάλη σακούλα και πετάς ότι δε θες. Ανακούφιση.
8. Συγχωρώ
Σκέψου όλες τις φορές που είπες: Δε πειράζει και το εννοούσες. Είσαι ήδη στο πάρκο, κάνεις τραμπάλα και δεν το ξέρεις.
9. Κάνω την τρελή
Αυτό ξεκίνησε ένα μεσημέρι στον ΟΑΕΔ όταν περιμένοντας στην ουρά για περίπου 45 λεπτά -και πριν με πιάσει μια κρίση άγχους- ο κύριος στο γκισέ ανακοίνωσε ότι για σήμερα κλείνουν και να πάμε πάλι αύριο. Είχα περίπου 4 λεπτά για να τον παρατηρήσω και να τον σκεφτώ ως ελέφαντα. Έγειρα από τη μια πλευρά το κεφάλι και τον έκανα εικόνα: Ένας τεράστιος ελέφαντας στη ζούγκλα του ΟΑΕΔ. Του χαμογέλασα με συμπόνια και τον άφησα σύξυλο.
10. Κάνω χιούμορ με τον εαυτό μου
Δεν είναι μόνο ο αυτοσαρκαρμός, είναι ότι μου λέω ανέκδοτα. Είναι ότι μέσα στο μυαλό μου είμαι παγκοσμίως διάσημη κωμικός μόνο για τον εαυτό μου. Δεν είναι όλα αστεία, άλλα όλα μπορούν να γίνουν. Όλα έχουν αστεία πλευρά και με λίγη προσπάθεια μπορείς να την βρεις. Σε παραπέμπω στο 9.