Για να καταλάβεις ένα μοναχοπαίδι στ’ αλήθεια, πρέπει να είσαι μοναχοπαίδι.
12 αλήθειες:
Ξέρεις τι πάει να πει μοναξιά σε ένα τεράστιο δωμάτιο
Τι σημαίνει να παίζεις το ίδιο και το ίδιο παιχνίδι κάθε μέρα και να μην υπάρχει κανένας να συναγωνιστείς. Κανένας να μαλώσεις, να φωνάξεις, να πέσετε στα πατώματα και να έρθουν οι γονείς σας να σας χωρίσουν. Να μπείτε μαζί τιμωρία και να ψάχνετε τρόπους να τη γλιτώσετε.
Καταλαβαίνεις πώς είναι να μπαίνεις στην εφηβεία
Να βγαίνεις το πρώτο σου ραντεβού και να μην υπάρχει κανείς δικός σου –η μαμά δεν πιάνεται- να πεις τον προβληματισμό σου ένας ώμος να κλάψεις για την πρώτη χυλόπιτα ή ένας αδερφός να σε υπερασπιστεί στο bullying στο σχολείο.
Ξέρεις πως δεν πρόκειται να πέσεις εύκολα σε μετωπική
Ναι γιατί απλά έχεις συνηθίσει τις πτώσεις. Να πέφτεις και να σηκώνεσαι μόνος σου. Να μην υπάρχει κανείς να σου σκουπίσει τα δάκρυα και κανένας να σου λύσει τα προβλήματα. Είσαι ο ήρωας χωρίς την μπέρτα στη δική σου ζωή.
Δικαιολογείς την ανάγκη για φανταστικούς φίλους
Γιατί με κάποιο τρόπο πρέπει να νικήσεις τη μοναξιά. Να βγεις έξω από αυτό που δεν σου αρέσει, σε φοβίζει και να φτιάξεις μια ωραιοποιημένη πραγματικότητα. Κανείς δε θέλει να είναι μόνος όσο δυνατός και αν είναι. Γι’ αυτό μαθαίνεις να μιλάς μόνη σου, να επινοείς μια φανταστική φίλη που ενίοτε συμφωνεί μαζί σου σε όλα και συχνά όταν κάτι πάει στραβά της φορτώνεις ανεπιτυχώς τα λάθη σου.
Δίνεις στη φιλία ιερή υπόσταση
Επενδύουμε στη φιλία τα μοναχοπαίδια. Και συχνά οι φίλοι γίνονται τα αδέρφια που θα ευχόσουν να είχες στην κανονική ζωή. Αν χρειαστείς να αποχωριστείς φίλους στην πορεία θα είναι ένα μεγάλο #κρακ. Ίσως μεγαλύτερο και από χωρισμό.
Ζηλεύεις κρυφά όσους γεννήθηκαν σε μεγάλες οικογένειες με αδέρφια
Και φυσικά εκείνα τα φρικτά οικογενειακά τραπέζια τις Κυριακές που μοιάζουν σα διαφήμιση του βιτάμ soft. Ναι κι εκείνα τα ζηλεύεις όπως τα ζήλευα κι εγώ. Αφού στο δικό μας τραπέζι οι καρέκλες ήταν πάντα τρεις και οι δύο ήταν μονίμως άδειες γιατί οι γονείς μου δούλευαν.
Έχεις συνηθίσει την αποδοκιμαστική μισητή ερώτηση «Α, είσαι μοναχοπαίδι;»
Για να καταλάβεις είναι σχεδόν το ίδιο ενοχλητικό σα να σε ρωτάνε «γιατί είσαι single». Κανείς μα κανείς δε μπορεί να καταλάβει όσο εσύ πόσο πραγματικά άσχημο είναι να σου κάνουν αυτήν την ερώτηση. Παλαιότερα ένιωθα σα να με δείχνουν με το δάχτυλο ή σα να κουβαλάω κάποια μεταδοτική ασθένεια που μπορεί να βλάψει κι άλλους. Στην πορεία έμαθα ν απαντώ άλλοτε χιουμοριστικά και στους πιο περίεργους με θράσος.
Ναι είμαι μοναχοπαίδι φίλοι μου γιατί βγήκα τόσο τέλεια που μετά από μένα οι γονείς μου έκλεισαν σαν γονείς. Κι άλλοτε απλά έλεγα « Ναι, και επειδή δεν έχω μεγάλο αδερφό να σας δείρει αν συνεχίσετε θα το κάνω μόνη μου.»
Πρέπει μονίμως να εξηγείς ότι δεν είσαι κακομαθημένο
Παρόλο που μεγάλωσες με όλη την προσοχή στραμμένη πάνω σου. Γιατί μετά το «Α μοναχοπαίδι» ακολουθεί το συμπληρωματικό «κατάλαβα κακομαθημένο» . Είτε ειπωθεί live είτε με κείνο το γνώριμο βλέμμα της ειρωνείας αρκεί.
Πέρασα αρκετά χρόνια να προσπαθώ να εξηγήσω πως δεν είμαι ελέφαντας και απλά έτυχε να μεγαλώσω με πολύ προσοχή κι άλλη τόση μοναξιά. Ωστόσο δούλευα από τα δεκαέξι για να έχω τα δικά μου χρήματα και οι κοπάνες του σχολείου αντί καφέδες χαλαρά στην παραλία για μένα είχαν απλά μια βόλτα από το μαγαζί των γονιών μου.
Θα δεχτείς το οικογενειακό back up των αναμνήσεων σαν αληθινό γεγονός
Όταν είσαι μοναχοπαίδι δεν υπάρχει κανείς πέρα από τους γονείς σου που να θυμάται ας πούμε με πλήρη διαύγεια τί έκανες πριν 6 χρόνια, τι έτρωγες όταν ήσουν πέντε ετών ή πως έπεσες από την τσουλήθρα και κατέληξες με εκείνα τα ράμματα. Δεν έχεις αδέρφια να σου πιστοποιήσουν ότι όντως αγαπούσες το πρασόρυζο (και τώρα δεν αντέχεις ούτε σε φωτογραφία). Είσαι έρμαιο των αναμνήσεων των γονιών σου και ενδέχεται πολλές από αυτές να διαστρεβλωθούν στην πορεία με απώτερο σκοπό τι άλλο το καλό σου.
Μπορεί να μεγάλωσες σε γυάλα αυτοπροστασίας
Ναι το κακό του να είσαι μοναχοπαίδι βγάζει αυτομάτως στους γονείς την ανάγκη να σε προστατεύσουν πιο πολύ. Φοβούνται για σένα τόσο πολύ που συχνά υπερβάλλουν περισσότερο από τα παραμύθια. Ξέρεις δεν αρκεί απλά το δε παίρνουμε καραμέλες από αγνώστους και δεν ανοίγουμε την πόρτα σε κανέναν. Και εσύ απλά έχασες κάποιες εκδρομές, μπορεί να μην πήγες ποτέ κατασκήνωση και να μην κοιμήθηκες ποτέ σε σπίτι φίλης Σαββατόβραδα.
Γνωρίζεις ΚΑΙ αγαπάς τη μοναξιά
Για κάποιους η μοναξιά στο χώρο, η σιωπή ή ένας άνευ προγραμματισμού χωρισμός είναι ολέθριο σενάριο. Για σένα που ξέρεις και έχεις συνηθίσει να είσαι μόνη από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου, η μοναξιά είναι η δεύτερη φύση σου. Μεγαλώνοντας μάλιστα ίσως γίνεις serial canceler αφού το να βρίσκεσαι σε κοινωνικές εκδηλώσεις με πολύ κόσμο δεν ήταν ποτέ το δυνατό σου σημείο.
Ποτέ δε θα συμφιλιωθείς απόλυτα με το ότι είσαι μοναχοπαίδι
Αλλά θα υπάρξουν πολλές φορές που θα είσαι ευγνώμον στους γονείς σου γι’ αυτήν την μοναξιά. Γιατί αν έγινες όλα όσα είσαι σήμερα το χρωστάς στις δικές σου δυνάμεις και μόνο. Σε ανάγκασε να μάθεις πολλά αυτή η μοναξιά. Έμαθες να μη φοβάσαι το σκοτάδι και ας κάνεις σκοτεινές σκέψεις πολλές φορές. Έμαθες να μη λες ψέματα κι ας ακούς πολλά καθημερινά. Έμαθες να κυνηγάς τα όνειρά σου και να παλεύεις για να βγουν αληθινά. Έμαθες να πιστεύεις στο «για πάντα» και ας ξέρεις μέσα σου πως πολλές φορές τελειώνει με το πρώτο φως της ημέρας.
Και τέλος έμαθες πως ακόμα κι αν αποτύχεις θα βρεις το χαμόγελο και τη δύναμη να ξαναρχίσεις από την αρχή. *
