Το κρυφτό δεν ήταν το αγαπημένο μου παιχνίδι στα ατίθασα παιδικά χρόνια, γιατί δεν δημιουργούσε κανένα μυστήριο. Κάποιοι κρύβονται, κάποιοι τρέχουν και στο τέλος πάλι όλοι βρίσκονται στο ίδιο σημείο που ξεκίνησαν. Καμία ίντριγκα. Μεγαλώνοντας, βέβαια, το να κρύβομαι από τον έξω κόσμο υπήρξαν, δυο τρεις φορές που έμοιαζε φαινομενικά λυτρωτικό. Ήξερα πως δε θα κρατήσει για πάντα και πως δε θα λύσει τίποτα. Όμως προσωρινά ήταν το καλύτερο αναλγητικό στον πόνο και το καλύτερο αγχολυτικό αν επρόκειτο για τάσεις φυγής.
Αν με ρωτάς δεν ξέρω αν θα σου πρότεινα να μείνεις κρυμμένη κάτω από το πάπλωμα –ίσως γιατί ξέρω πως δε θα καταφέρεις και πολλά. Ίσως γιατί το έχω κάνει πριν από σένα. Ίσως πάλι γιατί ξέρω τι θα συμβεί…
Κάθε μέρα είναι πιο άσχημη από την προηγούμενη
Όταν σβήνεις τα φώτα, κλειδώνεις την πόρτα και αποφασίζεις οι τέσσερις τοίχοι να είναι η προέκταση της ζωής σου, μην περιμένεις θαύματα. Θα μπει το σώμα σου σε μια κάποια κατάσταση περιφοράς ίσως με ένα τηλεκοντρόλ στο ένα χέρι και στο άλλο στην καλύτερη καφέ και στη χειρότερη αλκοόλ. Θα καπνίζεις ό,τι κάπνιζες επί δύο και θα ανοίγεις μηχανικά κάθε τρεις ώρες το ψυγείο. Κάπως έτσι ήταν η ζωή μου όταν αποφάσισα να αποσυρθώ από τον κόσμο για να ξεπεράσω ένα χωρισμό. Κεκλεισμένων των θυρών, σαν επικίνδυνο ματς που αποτρέπει τους φιλάθλους να το παρακολουθήσουν.
Η αλληλεπίδραση βοηθάει –έστω κι αν γίνεται με το ζόρι
Together we can do it better όπως λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι. Όσο έκλεινα εγώ τις χαραμάδες για συζήτηση, συγκέντρωση, μάζωξη ή έστω ένα απλό κρασί ή μια βόλτα στο πάρκο της γειτονιάς. Άλλο τόσο βούλιαζα στο σημάδι που είχα αφήσει στον καναπέ και που με τη μέρα γινόταν όλο και πιο άβολο.
Τη μέρα που κατάφερα να βάλω μια φόρμα και να βγω μέχρι το 24ωρο καφέ γιατί μου τέλειωσε ο espresso αισθάνθηκα σαν ναρκομανής που πρέπει να ξεφύγει από την εξάρτησή του. Γιατί και η μοναξιά γίνεται εξάρτηση καμιά φορά και σε ωθεί σε ακρότητες .
Η ζωή και οι φίλοι σου δεν θα σε περιμένουν
Εννοείται πως η λίστα με τις εκκρεμότητες που με περίμεναν όσο εγώ κρυβόμουν από την πραγματικότητα μεγάλωνε. Άλλο τόσο μεγάλωνε και η απόσταση που είχα δημιουργήσει με τους φίλους μου. Τους ανθρώπους που είναι πάντα εκεί για μένα, αλλά δε μπορώ να τους κατηγορήσω που επιλέγουν να ζήσουν τη στιγμή που εγώ έχω παραιτηθεί για όποιον λόγο και με όποιον τρόπο.
Το scroll down στα social media και το Netflix θα κρατήσουν το μυαλό σου απασχολημένο, αλλά όχι για πολύ
Ξεσκόνισες τις καλύτερες σειρές –αυτές με τα πιο πολλά επεισόδια- κουτσομπόλεψες τα προφίλ των συμμαθητών σου από το νηπιαγωγείο μέχρι το τέλος του Λυκείου. Και αφού τελείωσες με όλα αυτά το μυαλό ξαναγύρισε να σου θυμίσει το δικό σου δράμα από το οποίο κανείς δε μπορεί να σε σώσει.
Η όψη σου στον καθρέφτη θα σε τρομάξει
Η ψυχολογία επηρεάζει πολύ το δέρμα σου, το πόσο θαμπό ή λαμπερό μπορεί να δείχνει. Ναι, οι κρέμες και η περιποίηση είναι κάτι, αλλά χωρίς ψυχολογία καμία αγωγή δεν πρόκειται να φέρει αποτέλεσμα.
Σαμποτάρεις την ψυχική σου υγεία
Όσο άσχημο κι αν ακούγεται ότι κι αν είναι αυτό για το οποίο κλαις/παραιτείσαι/βουλιάζεις, η αποχή από τον κόσμο και τη δράση είναι χειρότερο σενάριο. Με περισσότερες επιπτώσεις από το χωρισμό ή τη χαμένη προαγωγή ή ότι άλλο μπορεί να έχει συμβεί. Φορτώνεις ένα πρόβλημα πάνω στο ήδη υπάρχον πρόβλημα. Φαύλος κύκλος.
Δεν είναι κακό να ζητήσεις βοήθεια
Ούτε οι φίλοι, ούτε οι γονείς ούτε κανένας δε μπορεί να σε βοηθήσει -όσο και αν σε αγαπάνε- αν κράσαρες τόσο έντονα. Χρειάζεσαι κάποιον που δε θα σου χαϊδέψει τα αυτιά, αλλά δε θα στις βρέξει κιόλας. Κάποιον ειδικό που θα αναγνωρίσει τα συμπτώματα και θα σου πει γιατί φέρεσαι έτσι. Γιατί αυτομαστιγώνεσαι, γιατί τιμωρείς έτσι τον εαυτό σου. Καμιά φορά το να ανοίξεις την καρδιά σου για όσα σε πνίγουν είναι η αρχή του νήματος, αρκεί να το κάνεις στο σωστό άνθρωπο και με το σωστό τρόπο.
Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να σε πληγώσουν
Ακόμα και άθελά τους απλά και μόνο γιατί οι επιλογές τους είναι διαφορετικές από τις δικές σου. Γιατί πρέπει να φύγουν ή γιατί δεν μπορούν να μείνουν περισσότερο. Αυτό δεν τους διαχωρίζει σε καλούς ή κακούς, αλλά δεν παύει ο πόνος να είναι ίδιος.
Η μοναξιά θα διογκώσει κι άλλο το πρόβλημα
Ή μπορεί να σου υπενθυμίσει τι άλλο έχεις να αντιμετωπίσεις. Μπορεί, εκτός από αυτό που κρύβεσαι, να θυμηθείς να κλάψεις για το σπίτι σου που δεν σου αρέσει, για τη δουλειά σου που δεν εξελίσσεται ή για κείνο το ταλέντο στον χορό που πήγε στράφι. Δεν έχει σημασία τι θα βγάλει στην επιφάνεια, αλλά σε τι βαθμό θα σε επηρεάσει.
Ο φόβος είναι φίλος σου
Για την ακρίβεια «ο φόβος είναι φίλος που παρεξηγεί» έγραψε o John Mayer πριν χρόνια σ ένα τραγούδι του. Παίζει να είναι η μεγαλύτερη αλήθεια που άκουσα σ’ ένα στίχο. Ο φόβος είναι φίλος σου αλλά αν δεν σε καταλάβει, δε προσέξει τις προθέσεις σου θα γίνει εχθρός σου. Είναι εκείνη η άσχημη φωνή στο πίσω μέρος που σε ωθεί άλλοτε να ξεπεράσεις τον εαυτό σου και να την παρακούσεις κι άλλοτε να καθίσεις στο πάγκο και να κοιτάζεις τον αγώνα από τα αποδυτήρια.
Σε είκοσι μέρες κανείς δε θα θυμάται αυτό που έγινε σήμερα
Τόσο περίπου χρειάζεται ένας εθισμένος για να απεξαρτηθεί πλήρως και τόσο κρατάνε και οι εξελίξεις στον κόσμο. Μέχρι να συμβεί κάτι καινούργιο και να τραβήξει την προσοχή σου από αυτό που ζεις τώρα.
Στο τέλος της εσώκλειστης περιόδου θα μετανιώσεις για τον χρόνο που έχασες
Όλα λύνονται, απλά όχι τη στιγμή που θες και με τον τρόπο που θες. Η λύτρωση το βάρος, ο εξαγνισμός για να έρθουν πρέπει να δηλώσεις παρόν, να σταθείς όρθια και να δεχτείς τις διαπραγματεύσεις. Το μόνο που δε λύνεται και που δεν αλλάζει είναι ο χαμένος χρόνος. Αυτός που έχασες με το αποχαυνωμένο σου βλέμμα να περιμένεις το τζίνι να σου εκπληρώσει φανταστικές ευχές.
You can live the life u want, but u have to be present on it.
