Είναι κοινό μυστικό πως κανένας σχεδόν άνδρας θυμάται τις ταινίες που έχει δει στη ζωή του, πόσο μάλλον να μπορέσει να ξεχωρίσει την καλύτερη ή τη χειρότερη από αυτές. Υπάρχει όμως μια ταινία που είναι χαραγμένη στη μνήμη όλων όσοι την είδαν, πόσο μάλλον στους άνδρες μιας και πρόκειται για μια αμιγώς macho ταινία. Ο λόγος φυσικά για το έργο του David Fincher, Fight Club, η οποία κατά την άποψή μου είναι μια από τις πιο αριστουργηματικά άρτιες ταινίες της 7ης τέχνης.

Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Chuck Palahniuk, σκηνοθετήθηκε από τον David Fincher και πρωταγωνίστησαν οι: Έντουαρντ Νόρτον, Μπραντ Πιτ, και Έλενα Μπόναμ Κάρτερ. Ο Νόρτον παίζει έναν κοινό άνθρωπο, ο οποίος δεν είναι καθόλου ευχαριστημένος με τη δουλειά του. Έπειτα από τη γνωριμία του με τον σαπουνοποιό Tyler Durden (Μπράντ Πιτ), αποφασίζουν να σχηματίσουν μια “λέσχη μάχης” και ενώνονται με άνδρες που θέλουν να παλέψουν για ψυχαγωγικούς σκοπούς. Ο αφηγητής αναπτύσσει μια παράξενη σχέση με τον ασυμβίβαστο και χωρίς έννοιες Durden, ενώ και οι δύο εμπλέκονται σε μια αμφίρροπη σχέση με την αλλόκοτη Marla Singer (Ελένα Μπόναμ Κάρτερ).

Το story ακούγεται απλό κι όμως η συγκεκριμένη ταινία έχει κάνει τόσο μεγάλο γκελ στο ανδρικό κοινό που κατάφερε μάλιστα να μπει το 2003 στη λίστα του περιοδικού Men’s Journal, καταλαμβάνοντας την 20η θέση ως μια από τις 50 καλύτερες ανδρικές ταινίες όλων των εποχών. Γιατί το προαναφερθέν story λειτουργεί απλώς ως background της ταινίας, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια πρώτη ανάγνωση των όσων έχει να πει η ταινία για τους άνδρες.

1. Πρώτος κανόνας του Fight Club: δεν μιλάμε για το fight club.

2. H ουσία της ταινίας είναι ο ορισμός της φράσης «Καταλαμβάνομαι από αντικρουόμενες σκέψεις». Η διπλή ζωή, η απενοχοποίηση των θέλω που καλύφθηκαν πίσω από τόνους μιας καθημερινότητας που κανένας δεν θέλει, αλλά που όλοι μισούν. Είναι η συνάντηση με τον άλλον μας εαυτό που ενυπάρχει μέσα μας και που αρκεί μια μικρή αφορμή για να απελευθερωθεί και να ακολουθήσει μια καταπρόσωπο αναμέτρηση, με μόνο θύμα τον εαυτό μας.

3. Απέδειξε πως ο ανδρισμός μας κρύβεται πίσω από την εκμάθηση τοy πώς να φας μια γερή μπουνιά. Και φυσικά το μήνυμα αυτό λειτουργεί καλύτερα όταν ο Brad Pitt και ο Edward Norton απερίσκεπτα ενεργούν γι ‘αυτό, ιδρύοντας μια τέτοια λέσχη μάχης. Σχεδόν σε κάνει να πιστέψεις πως υπάρχει.

4. Μάγκες τα… δεν μας κάνουν πιο άνδρες.

5. Αν ζεις μόνος σου και δεν ξέρεις πώς να διακοσμήσεις το σπίτι σου, απλώς άσε τον κατάλογο ΙΚΕΑ να το κάνει.

6. Και οι άνδρες κλαίνε (όπως ο Μπομπ).

7. Όταν πάσχεις από αϋπνία ποτέ δεν κοιμάσαι πραγματικά και ποτέ δεν είσαι ξύπνιος.

8. Όταν ένας άνδρας μάθει τι είναι το ντουβέ (είδος κουβέρτας) μάλλον πρέπει να αρχίσει να ανησυχεί, ότι έχει μετατραπεί σε υποπροϊόν μιας εμμονής του λαϊφστάιλ κι έχει γίνει αντικείμενο των αντικειμένων του (τι είπε ο άνθρωπος;).

9. Με έναν φίλο σου μπορείς να παίξεις μπουνιές κι έπειτα να πίνεις μαζί του μπύρα από το ίδιο κουτάκι σαν να μην τρέχει τίποτα.

10. Η συνειδητοποίηση που έρχεται με ένα πιστόλι στο στόμα, πως για τα πάντα φταίει μια γυναίκα (στην προκειμένη έφταιγε η Μάρλα Σίνγκερ).

11. Η επαναφορά του military look. Ας είναι καλά ο Brad Pitt.

12. Μόνον όταν χάσουμε τα πάντα είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε τα πάντα και να είμαστε πραγματικοί άνδρες.

13. Δεν πρέπει να ζεις τα πάντα με την ίδια ένταση.

Κι αν κανείς δεν το κατάλαβε, μόλις παραβίασα τον πρώτο κανόνα του Fight Club: Δεν πρέπει να μιλάμε για το Fight Club. Με βλέπω με ένα πιστόλι στο στόμα να αναρωτιέμαι κατά πόσο η κάννη του είναι καθαρή. Ας είναι. Αξίζει γιατί πρόκειται για μια από τις πιο καλογυρισμένες σκηνές στην ιστορία του σινεμά.