Το Savoir Ville αφιερώνει τον μήνα Δεκέμβριο στον εθελοντισμό. Σε πρόσφατη μελέτη με τίτλο “Volunteering in the European Union”, η Ελλάδα έλαβε τη χαμηλότερη θέση στην ομάδα των ευρωπαϊκών χωρών, με αναλογική συμμετοχή του πληθυσμού σε εθελοντικές δραστηριότητες μικρότερη του 10%. Εμείς βρήκαμε τρεις περήφανους Έλληνες εθελοντές οι οποίοι συστήνονται και απαντούν σε όσους τάσσονται κατά του εθελοντισμού.

Σταυριάννα-μέλος της Glovo

Είμαι μέλος της GloVo – Global Volunteers’ Platform, μίας πλατφόρμας που συνδέει εθελοντές με events ανάλογα με τα ενδιαφέροντα, τις σπουδές και τις γνώσεις τους. Ξεκίνησα πριν 7 περίπου μήνες, γιατί ήθελα να κάνω κάτι με τη ζωή μου, δε μου έφτανε να σπουδάζω μόνο, δεν δούλευα και ήθελα να νιώσω ότι κάτι προσφέρω. Συνέχισα για τις εμπειρίες που έπαιρνα, τις ευκαιρίες που εμφανίζονταν συνέχεια στο δρόμο μου. Έμεινα για τους ανθρώπους, που αποτέλεσαν για μένα έμπνευση να σπρώξω τον εαυτό μου, να δοκιμάσω τα όριά μου και τελικά να αγαπήσω την GloVo και να θέλω να της προσφέρω όλο και περισσότερα.

Επίσης, υπήρξα επί εννέα χρόνια πρόσκοπος στο παρελθόν, επομένως έχω μεγάλη αγάπη και πείρα στον εθελοντισμό, δεν ήμουν όμως ποτέ ξανά σε κάποια παρόμοια πλατφόρμα. Δεν υπήρχε άλλωστε κάτι ανάλογο πριν την GloVo. Όταν πρωτοξεκίνησα, επέλεγα να πηγαίνω περίπου σε ένα event την εβδομάδα, και κάπως έτσι μέσα σε τρεις μήνες πήγα σε 10 events, μεταξύ των οποίων και το Exit Festival στη Σερβία, το καλοκαίρι που μας πέρασε.

Τώρα που δουλεύω, είναι σίγουρα πιο πιεσμένο το πρόγραμμά μου, αλλά και πάλι όσο περισσότερο μπορώ. Το καλό με την GloVo είναι ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένος χρόνος που πρέπει να αφιερώνεις, εξαρτάται μόνο από τη δική σου όρεξη και διαθεσιμότητα. Εγώ, αν μου ζητηθεί βοήθεια, θα πάω ακόμα και αν χρειαστεί να το στριμώξω στο πρόγραμμά μου.

Δεν έχω λάβει ποτέ υλική αμοιβή για τις υπηρεσίες που προσφέρω εθελοντικά. Λένε ότι οι εθελοντές πληρώνονται σε χαμόγελα και πρέπει να το ζήσεις για το καταλάβεις. «Πληρώνομαι» με εμπειρίες, προσωπική εξέλιξη και πάνω από όλα με φιλίες και αγάπη. Στην GloVo, η οποία είναι πλέον ΜΚΟ, δεν πληρώνεται κανείς.

Αυτό που θα έλεγα σε κάποιον που αντιτάσσεται στον εθελοντισμό είναι να μην κρίνει αν δεν έχει γνώση πάνω σε αυτό για το οποίο μιλάει. Τίποτα μέσα από το οποίο μπορείς να εξελιχθείς, να «μεγαλώσεις», να μάθεις και να γεμίσεις τη ζωή σου με αγάπη και χαρά δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «χάσιμο χρόνου».

Χαρά –εθελόντρια στο Χαμόγελο του παιδιού

Προσφέρω εθελοντικές υπηρεσίες στο Χαμόγελο του παιδιού, συνήθως δύο με τρεις ώρες την εβδομάδα. Δεν έχω ασχοληθεί με κάτι παρόμοιο στο παρελθόν και ξεκίνησα ιδεολογικά. πιστεύω στη δραστηριοποίηση του ατόμου προς το στόχο μιας κοινωνίας πρόνοιας, έξω από τις ανεπάρκειες του κρατικού μηχανισμού και βλέπω τον εθελοντισμό ως μέσο γι’ αυτό.

 Πιο πρακτικά, επειδή πρωτίστως με ενδιέφερε να εξερευνήσω, όντας φοιτήτρια σε παιδαγωγική σχολή, το αντικείμενο μου σε διαφορετικά πλαίσια και το Χαμόγελο του Παιδιού ήταν ευκαιρία να δουλέψω, με διαφορετικά καθήκοντα, με παιδιά από μη προνομιούχα περιβάλλοντα και διαφορετικά ηλικιακά groups. Δευτερευόντως, για την προϋπηρεσία που θα θεωρούταν η δράση μου από αξιολογητές της αίτησης μου για μεταπτυχιακό στο μέλλον.

Δεν έχω λάβει ποτέ υλική αμοιβή. Γνωρίζω ότι  υπάρχουν οργανισμοί που καλύπτουν κάποια έξοδα των εθελοντών που σχετίζονται με τη δράση τους, πχ. κάρτα μέσων ή διαμονή σε κτίρια του οργανισμού σε περίπτωση οργανισμών που στέλνουν εθελοντές εκτός Αθηνών με συγκεκριμένα προγράμματα, όπως ο Αρκτούρος.

Δεν θα έλεγα κάτι σε κάποιον που θεωρεί τον εθελοντισμό μορφή εκμετάλλευσης ή χάσιμο χρόνου. Live and let live.

Κατερίνα –εθελόντρια στο κέντρο Ζωής

  Εδώ και τέσσερα χρόνια είμαι εθελόντρια στο Κέντρο Ζωής. Είναι ΜΚΟ που στηρίζει τους ανθρώπους που ζουν με HIV. Το Κέντρο Ζωής παρέχει δωρεάν ψυχολογική κοινωνική και νομική στήριξη στα άτομα που αναζητούν βοήθεια για την κατάσταση τους. Είναι η μοναδική στην Ελλάδα που έχει αυτές τις υπηρεσίες και η μοναδική που ασχολείται αμιγώς με τον ιό HIV/Aids.

Δεν έχω ασχοληθεί στο παρελθόν με τον εθελοντισμό. Περνούσε από το μυαλό μου, αλλά δεν είχα καταλήξει. Μέχρι που ήρθε η στιγμή και μπήκα για τα καλά.

Ξεκίνησα από μια εσωτερική ανάγκη. Όταν ξεκίνησε το θέμα κρίση, έπαθα κρίση… με την έννοια ότι κάθε φορά που άκουγα στις τηλεοράσεις ότι οι συνάνθρωποι μας χρειάζονται βοήθεια, κάτι πάθαινα. Κάποια στιγμή κάνοντας jupping αναρωτήθηκα τι κάνω; Γιατί δεν σηκώνομαι από τον καναπέ; Γιατί δεν ασχολούμαι και εγώ με κάτι να προσφέρω, να δω τι γίνεται έξω από το σπίτι μου. Άρχισα να ψάχνω σε όλες τις οργανώσεις μέχρι που μίλησα με μια φίλη που ήταν διευθύντρια στο Κέντρο Ζωής έμαθα ότι είχαν ανάγκη για εθελοντές και έτσι πήγα.

Δεν αφιερώνω συγκεκριμένες ώρες σε αυτό που κάνω. Αναλόγως την περίοδο, είναι φορές που δεν υπάρχει και πολύ μεγάλη ανάγκη και πάω μια φορά την εβδομάδα, είναι όμως και φορές όπως συμβαίνει τώρα που ετοιμάζουμε μπαζάρ, που ασχολούμαι καθημερινά. Επίσης, δεν έχω λάβει ποτέ υλική αμοιβή. Δεν συμβαίνει ποτέ γιατί ο εθελοντισμός όπως λέει και η λέξη είναι εθελουσία, δεν σε υποχρεώνει κανείς. Άρα δεν υπάρχουν ειδικές περιπτώσεις ή εξαιρέσεις. Όποιος κάνει εθελοντισμό αμείβεται μόνο από χαρά και ικανοποίηση.

Αυτό που έχω να απαντήσω σε κάποιον που αντιτάσσεται στον εθελοντισμό είναι ότι δεν το γνωρίζει καλά το θέμα και δεν έχει ασχοληθεί σοβαρά. Δεν είναι χάσιμο χρόνου αντιθέτως είναι δημιουργία και αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου, του δίνει τη δυνατότητα να ασχοληθεί με πράγματα που δεν γνωρίζει μέχρι σήμερα ή να αξιοποιήσει τις δεξιότητες του και να γνωρίσει κόσμο. Αν κάποιος ένοιωσε εκμετάλλευση τότε μάλλον έπεσε σε λάθος οργανισμό ή ΜΚΟ αλλά αυτό φαίνεται αμέσως και πιστεύω πως είναι ελάχιστες τέτοιες περιπτώσεις.

Διαβάστε επίσης: λόγοι για να γίνεις ή να μην γίνεις εθελοντής