Δυστυχώς για κάποιους τα κορίτσια ακόμα γεννιούνται και προορίζονται αποκλειστικά για σύζυγοι και μητέρες. Όχι αυτό δεν τελείωσε τον προηγούμενο αιώνα.
Ακόμα, τόσο οι οικογένειες, όσο και οι ίδιες οι κοπέλες θεωρούν στη συντριπτική τους πλειοψηφία πως η βασική τους αποστολή σε αυτή τη ζωή είναι να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά. OΚ, η καθεμία ας κάνει αυτό που θέλει. Εμείς αυτό που θα αναλύσουμε τώρα, είναι η περίπτωση που μια κοπέλα είναι γύρω στα 30 και ενώ η ίδια δεν αισθάνεται και τόσο αγχωμένη για την οικογενειακή της αποκατάσταση, δέχεται ανελέητο pressing από τη μητέρα της. Η μητέρα σ αυτή τη περίπτωση θεωρεί πως αν δεν παντρευτεί μέχρι το κοντέρ να δείξει 32, τότε θα μείνει μια δυστυχισμένη και αξιολύπητη γεροντοκόρη που θα πεθάνει μόνη μέσα στο διαμέρισμά της και θα την βρουν αφού την έχουν μισοφάει οι τέσσερις γάτες της.
H αλήθεια είναι πως τα περισσότερα κορίτσια νομίζουν πως τις κυνηγάει ο χρόνος κι ότι αν δεν βρουν κάποιον να παντρευτούν σύντομα θα χάσουν ένα τρένο το οποίο προφανώς περνάει μονάχα μια φορά. Δεν μπορώ να ταυτιστώ, δεν αγχώθηκα ποτέ για το γάμο. Απέρριψα όλες τις προτάσεις γάμου που δέχθηκα. Κι όταν καμιά φορά βλέπω στον ύπνο μου ότι παντρεύομαι ξυπνάω κάθιδρη. Για εμένα είναι κάτι πολύ καταπιεστικό που μου φαίνεται εφιάλτης.
Η μητέρα μου πάλι, δεν είναι ακριβώς στην ίδια σελίδα με εμένα, αλλά δεν συμπεριλαμβάνεται και στην κατηγορία των μανάδων που με πατούσαν στο λαρύγγι να παντρευτώ και να κάνω παιδιά. Για την ακρίβεια πέρασε κάποια στάδια. Αρχικά μου έλεγε πως καλό θα ήταν να βρω έναν άντρα για να μην είμαι μόνη μου στη ζωή και αργότερα μου έλεγε “βράσε τον άντρα κάνε τουλάχιστον ένα παιδί” μέχρι που της εξήγησα με ψυχραιμία και την έκανα να καταλάβει με τη στάση μου πως θα κάνω αν και όταν νομίζω εγώ είτε το ένα είτε το άλλο και πως όσο κι αν το λέει, δεν πρόκειται να φέρει κάποιο αποτέλεσμα, είναι μάταιο. Δεν νομίζω ότι σταμάτησε να το θέλει, σε διαβεβαιώ όμως ότι σταμάτησε να μου το λέει.
Αν συνειδητοποιήσουμε πως έχουμε έρθει σε αυτόν τον κόσμο για να είμαστε ευτυχισμένες όπως εμείς επιθυμούμε και όχι όπως θα ήθελαν οι γονείς μας, είναι μια πολύ καλή αρχή για να ξεκινήσουμε να αντιμετωπίζουμε μια καταπιεστική μητέρα
Παρατήρησα κάτι που μου έκανε εντύπωση όταν διάβασα μια ανάρτηση στα social media και αφορούσε στη γέννηση ενός παιδιού. Πολλοί από κάτω έγραφαν ‘Να το δείτε όπως επιθυμείτε’. Μεγάλο λάθος. Τα παιδιά δεν γεννιούνται για να τα δουν οι γονείς τους όπως ποθούν, αλλά για να γίνουν τα ίδια όπως θέλουν. Αυτή ίσως είναι και η ρίζα του συγκεκριμένου προβλήματος η οποία βρίσκεται στον πυρήνα και την νοοτροπία της ελληνικής οικογένειας. Άλλο ένα τέτοιου είδους πρόβλημα, είναι ότι αρκετοί Έλληνες γονείς, λένε ‘θέλουμε δικά μας παιδιά’ στους γιατρούς που απευθύνονται για να κάνουν εξωσωματικές. Τα παιδιά είναι του εαυτού τους κυρίες και κύριοι, δεν είναι ούτε δικά σας, ούτε δικά μας, ούτε κανενός.
Επομένως, αν έχεις μια μαμά που σε πιέζει πολύ να παντρευτείς και να κάνεις παιδιά επειδή στην ουσία εκείνη θέλει να γίνει γιαγιά και να δει εγγόνια. Αναλογίσου ότι σε ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό αυτό είναι δικό της όνειρο.
Στο Facebook υπάρχει εδώ και αρκετό καιρό μια πολύ cool ομάδα που λέγεται “30 χρονώ ανύπαντρες” και ασχολείται καθώς καταλαβαίνεις με διάφορα θέματα που αφορούν αυτό το γυναικείο target group. Οι αναρτήσεις της είναι και χιουμοριστικές και καυστικές και σοβαρές και αξιόλογες, γενικά αν θεωρείς ότι σε εκφράζει μια τέτοια σελίδα, γίνε μέλος της, θα σου αρέσει. Και κάθε μέρα θα μοιράζεσαι το ‘πρόβλημα΄ σου με άλλα κορίτσια που βρίσκονται στην ίδια φάση και ψάχνονται για το αν τελικά είναι καλό ή κακό το να είσαι 30 και ανύπαντρη. Κάποτε στο twitter, είχα διαβάσει ένα τιτίβισμα που έγραφε: “Έπιασα την ανθοδέσμη φωνάζοντας: Πίσω ρουφιάνες είμαι 32 και ανύπαντρη”. Δεν ταυτίστηκα ποτέ, όμως γέλασα πάρα μα πάρα πολύ.
Αυτό που έχω να σου πω, τώρα στα “40 και ανύπαντρη” είναι πως εγώ προσωπικά αν ήθελα θα το είχα κάνει.
Δεν το έκανα ούτε για τη μαμά μου, ούτε για τον μπαμπά μου, ούτε για κανέναν άλλον. Γιατί αν το είχα κάνει για τους άλλους δεν θα είχε βγει σίγουρα καλό. Είναι προτιμότερο να κάνουμε ακόμα και λάθη. Με την προϋπόθεση όμως να τα έχουμε επιλέξει μόνοι μας. Κλείσε τα αυτιά σου στα θέλω της μαμάς σου και ακολούθησε αυτό που θέλεις εσύ σε περίπτωση που αυτά τα δυο δεν ταυτίζονται.
Αν πρέπει λοιπόν να επιλέξεις, διάλεξε εσένα. Πάντα να διαλέγεις εσένα.
