Τι θα γίνει με τη συγγνώμη; Δεν είναι καραμέλα.

Όσο εκνευριστικό είναι να συναναστρέφεσαι με εγωιστές που δεν ξεστομίζουν αυτή τη λέξη ποτέ, άλλο τόσο είναι και να την ακούς συνέχεια. Δε χρειάζεται να ζητάς συγγνώμη για όλα. Είσαι υπεύθυνη για ό,τι λες. Όχι για ό,τι καταλαβαίνουν.

Κάπου εδώ να ευχαριστήσουμε τη Natalie Portman για το εξαιρετικό quote.

*Όταν έστειλες πωλήτρια στον πάνω όροφο να φέρει παπούτσια στο νούμερό σου. Αλλά, τελικά δεν τα αγόρασες.

*Όταν κάθισες σε πολυθρόνα στο πλοίο που πάνω είχε απλώς ένα μπουφάν και υποτίθεται ήταν “πιασμένη”.

*Όταν ζήτησες από τον delivery να σου ξαναφέρει τον καφέ σου, αφού έκανε λάθος στην παραγγελία.

*Όταν είπες στη φίλη σου ότι δε συμπαθείς το αγόρι της.

*Τη φορά δεν κάλεσες στο party γενεθλίων σου τον πιο εκνευριστικό τύπο του γραφείου. Και εκείνος σου ζήτησε τον λόγο.

*Όταν έφυγες από το σινεμά στο πρώτο μισάωρο της ταινίας, επειδή ήταν σπλάτερ.

*Όταν είπες στον καθηγητή σου στο πανεπιστήμιο ότι διαφωνείς με τη βαθμολογία του και θα ήθελες να το επανεξετάσει.

*Όταν απάντησες απότομα στο τηλέφωνο ενώ πνιγόσουν στη δουλειά.

*Όταν ακύρωσες για δεύτερη φορά την έξοδό σου με την κολλητή σου.

*Όταν είπες στον αδερφό σου πως όχι, δεν μπορείς να φροντίσεις τον σκύλο του όσο θα λείπει σε ταξίδι. Για δεύτερη φορά σε ένα μήνα.

*Εκείνο το βράδυ που είπες στον bartender ότι δε άρεσε το cocktail που σου έφερε και σου έφτιαξε άλλο.

*Τη φορά που έβαλες τη manager σου να σου εξηγήσει κάτι για τρίτη φορά. Από την αρχή.

*Όταν έφυγες από ραντεβού επειδή βαριόσουν.

*Όλες τις φορές που είπες τη γνώμη σου. Όσο provocative και αν θεωρείται.

*Όταν έκανες παρατήρηση σε κάποιον που έκανε ένα ομοφοβικό σχόλιο.

*Όταν σου έκαναν παρατήρηση για το πού κάνει την ανάγκη του ο σκύλος σου.

*Μιλώντας για σκυλιά, ούτε τότε που άφησες νερό και ξηρά τροφή στο πεζοδρόμιο έπρεπε να ζητήσεις συγγνώμη. Καλά κάνουν οι γάτες και μαζεύονται εκεί.

*Όταν εξαιτίας σου έχασε η ομάδα σου στο Taboo. Παίζεις για το fun. Άντε.

*Για το ότι είπες ότι θα σταματήσεις μια κακή συνήθεια και δεν το έχεις κάνει ακόμη. Δική σου δουλειά.

*Όταν κλείδωσες την πόρτα και δεν αντάλλαξες κουβέντα με τον συγκάτοικό σου γιατί ήθελες να μείνεις μόνη σου.

*Όταν ζήτησες από τον σπιτονοικοκύρη να είναι ΟΚ το να καθυστερήσεις για δυο μέρες το ενοίκιο.

*Όταν είπες στη μαμά σου πως θα την πάρεις τηλέφωνο μετά και τελικά δεν το έκανες.

*Όταν ξαναπήρες τηλέφωνο τον γιατρό γιατί κάτι δεν κατάλαβες.

*Όταν επέμεινες ότι είχες δίκιο και παθιάστηκες. Κι ας είχες άδικο τελικά.

*Όταν ο συνομιλητής σου σχεδόν απαίτησε τη συγγνώμη σου. Κι εσύ την έδωσες. Κακώς.

*Όταν κάνεις συζήτηση στη δουλειά για αύξηση.

*Κάθε φορά που φυσάς στη μύτη σου όταν είσαι άρρωστη. Ζήτα συγγνώμη ΟΚ, αλλά όχι και τις πενήντα φορές.

*Όταν ζήτησες από τους διπλανούς σου στο θέατρο να κάνουν ησυχία.

*Όταν δεν ήθελες να δανείσεις εκείνο το βιβλίο σε κάποιον που ξέρεις ότι δεν θα το επιστρέψει ποτέ.

*Όταν εξέφρασες το ότι είσαι3 πληγωμένη/ερωτευμένη/εκνευρισμένη ή οποιοδήποτε άλλο συναίσθημά σου. Από φόβο για το πώς θα αντιδράσει ο άλλος.

*Τις φορές που απολογήθηκες για τη συμπεριφορά κάποιου άλλου. Δεν είσαι εσύ υπεύθυνη για αυτό.

*Όταν χάνετε deadlines και δε φταις εσύ. Τουλάχιστον όχι μόνο εσύ.

*Όλες εκείνες τις φορές που ζήτησες συγγνώμη για τη συγγνώμη σου. Για όνομα του Θεού. Φτάνει!