Τον Σεπτέμβρη του 2012 έκλεινα τα 20 και είχα περίπου 2 μαθήματα περασμένα στη σχολή μου. Κάπου τότε αντιλήφθηκα ότι δεν θέλω να περάσω τη ζωή μου σε ένα διαμέρισμα στον Πειραιά (παρότι είναι ευρέως γνωστό ότι είναι η καλύτερη περιοχή της Αττικής) και πήρα την απόφαση να κλείσω εκκρεμότητες (δηλαδή να περάσω τα υπόλοιπα 53 μαθήματα που μου έμεναν) και να φύγω στο εξωτερικό, χωρίς να με νοιάζει ιδιαίτερα η χώρα. Τρία χρόνια μετά, έφτιαξα μία βαλίτσα, μπήκα σε ένα αεροπλάνο και πήγα να κάνω μεταπτυχιακό στην Ιρλανδία, μία χώρα με την οποία η στενότερες επαφές που είχα ήταν η αγάπη μου για το Ιρλανδικό ουίσκι και τον Bernard Shaw.
Τρία χρόνια έχουν περάσει από τότε, και αυτά είναι τα βασικότερα πράγματα που κατάλαβα ως τώρα όντας μετανάστης:
1. Όσο και αν είχα προετοιμαστεί ψυχολογικά, η μετανάστευση με τρόμαζε μέχρι και τη στιγμή που μπήκα στο αεροπλάνο.
2. Αμέσως ένιωσα την ελευθερία του να είμαι σε έναν τόπο που δεν ξέρω κανέναν και μπορούσα να ξεκινήσω την ζωή μου από το μηδέν.
3. Το να μιλάς μια ξένη γλώσσα συνεχώς είναι περίεργο, αλλά έχει πλάκα.
4. Βέβαια, όποιος έχει σπουδάσει στο εξωτερικό δεν έχει ζήσει πραγματικά εκεί. Αυτό το κατάλαβα αργότερα.
5. Η Ελλάδα, δυστυχώς, δεν είναι καθόλου πολυπολιτισμική χώρα.
6. Ζώντας σε μία πολυπολιτισμική πόλη, γρήγορα συνειδητοποίησα πόσες προκαταλήψεις με βάραιναν και προσπάθησα να τις αποβάλλω.
7. Πέρασα στιγμές απόλυτης μοναξιάς και έμαθα τον εαυτό μου καλύτερα.
8. Αυτό με οδήγησε στο να αντιληφθώ ποιοι είναι οι πραγματικοί μου φίλοι πίσω στην Ελλάδα και να τους εκτιμήσω ακόμα περισσότερο.
9. Εσένα που έφτιαξες το Skype, σε αγαπώ.
10. Φέτα, φραπέ και σουβλάκι υπάρχουν παντού, αλήθεια. Αν και εννοείται δεν είναι τόσο καλά (ή φθηνά) όσο στην Ελλάδα.
11. Επίσης υπάρχει freddo cappuccino που τον αποκαλούν «Iced Cold Foam Cappuccino» και ήθελα να το μοιραστώ με κάποιον.
12. Delivery στις 3 το πρωί πάλι δεν υπάρχει. Ούτε delivery για καφέ. Κι ας τα χρησιμοποιούσα μια φορά στους δύο μήνες.
13. Παρόλα αυτά, δεν «κλείνουν όλα από τις 9» και δεν ξέρω και πως ακριβώς έχει δημιουργηθεί αυτή η πεποίθηση.
14. Και ειλικρινά, στο εξωτερικό διασκεδάζουν. Οι άλλοι, όχι εγώ γιατί είμαι και ο τύπος που θα πάρει βιβλίο και τσάι και θα ξαπλώσει από τις 10.
15. Κατά βάση μου λείπουν μικρές καθημερινές συνήθειες που είχα όταν ζούσα στην Ελλάδα και νοσταλγώ συγκεκριμένα μέρη.
16. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν βρήκα καινούριες συνήθειες να τα αντικαταστήσω.
17. Συγγνώμη, αλλά κάποιος πρέπει να το πει: Τα καλοκαίρια στην Ελλάδα είναι ανυπόφορα όσο και αν κοκορευόμαστε για τον καιρό της χώρας μας τον υπόλοιπο χρόνο (και με το δίκιο μας).
18. Εξίσου ανυπόφορο είναι το να μην έχει απαγορευτεί ακόμη το κάπνισμα σε εσωτερικούς χώρους.
19. Το εξωτερικό δεν είναι «ακριβό». Πέρα από το ενοίκιο (δεν θα μπω σε λεπτομέρειες γιατί πονάει), και λαμβάνοντας υπόψη την αγοραστική δύναμη κάθε χώρας, η Ελλάδα είναι σίγουρα πολύ πιο ακριβή.
20. Επίσης θα ήθελα να γκρινιάξω για το πόσο ακριβά είναι τα αεροπορικά από και προς την Ελλάδα, ευχαριστώ.
21. Γενικά, πολλές «ιδιορρυθμίες» της χώρας και του κράτους που θεωρούμε δεδομένες ενώ κάνουν την ζωή μας δυσκολότερη, δεν είναι φυσιολογικές. Αλλά σ’αυτό χωράει συζήτηση.
22. Ο σεξισμός και η εκμετάλλευση στο εργασιακό περιβάλλον επίσης δεν είναι φυσιολογικά.
23. Ούτε και η… «κοινωνική κριτική» του γείτονα/συναδέλφου/γνωστού.
24. Δηλαδή, θες αλήθεια να μιλήσουμε για τις διαφορές στο βιοτικό επίπεδο;
25. Γενικότερα, η Ελληνική κοινωνία είναι αρκετά πίσω όσον αφορά την διαφορετικότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
26. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο υπόλοιπος κόσμος δεν έχει ακόμη να κάνει μεγάλα βήματα στον συγκεκριμένο τομέα.
27. Με λίγα λόγια σταμάτησα να ψάχνω το «ιδανικό» αλλά πλέον αναζητώ το «καλύτερο».
28. Σταμάτησα να δένομαι με αντικείμενα (μιας και νοικιάζω και δεν γίνεται κάθε φορά που μετακομίζω να κουβαλάω τα πάντα) και να αναζητώ εμπειρίες.
29. Συνειδητοποίησα ότι μπορώ να ζήσω μία νομαδική ζωή, ακόμη και στο κέντρο της πόλης.
30. Κατάλαβα πόσο μικρός είμαι στα 26 και ότι δεν χρειάζεται να κυνηγάω από τώρα σπίτι, καριέρα, οικογένεια αλλά την πνευματική ολοκλήρωση. Τα υπόλοιπα άφησέ τα για μετά τα 35.
31. Νομίζω ως τώρα ήταν ξεκάθαρο ότι είμαι υπέρμαχος της ζωής στο εξωτερικό και ότι θεωρώ ότι είναι μία εμπειρία που πρέπει να βιώσουμε όλοι μας, έστω και προσωρινά.
32. Προσωρινά ξαναλέω, καθώς κατάλαβα ότι δεν είναι για όλους. Όσο κι αν θα ήθελα να πάρω τους φίλους μου και να τους φέρω όλους εδώ.
33. Εν τέλει, το εξωτερικό δεν είναι και τόσο τρομερό αλλά σίγουρα μια εμπειρία που θα σου αλλάξει την ζωή.
Του Χάρη Καρακωνσταντάκη.
