Ακούμπησε παραπάνω από όσο ήθελα και τελικά πόνεσε παραπάνω από όσο νόμιζα ότι αντέχω. Σταμάτησε να κυλάει ο χρόνος μέσα σε αυτό το έτος και ομολογώ υπήρξαν φορές που αναρωτήθηκα πόσο γρήγορα περνούν οι μέρες. Κυρίως εκείνες οι εκτυφλωτικά φωτεινές.

Πώς παγώνει ο χρόνος;

Ξέρεις, σε εκείνες τις στιγμές που θα έδινες τα πάντα για να τις ξαναζήσεις. Σε εκείνες που σου παίρνουν το μυαλό, σου ανοίγουν τους ορίζοντες, σε αφήνουν να σκεφτείς και κυρίως να εκφραστείς. Δεν γνωρίζω για εσένα, πάντως το αισθάνομαι αυτό κάθε φορά που ερωτεύομαι ένα πρόσωπο ή μάλλον τα συναισθήματα που μου προκαλεί το όποιο πρόσωπο. Όταν μάλιστα είμαι εγώ αυτό το πρόσωπο, που βάζει στα «κόκκινα» την ζωή μου με την καλή έννοια, τότε ναι, κάνω τα πάντα για να αποθανατίσω την στιγμή. Τόσο φοβική γίνομαι ώρες ώρες και είναι και αυτό το «γιατί» που δυσκολεύεσαι να απαντήσεις όσο κι αν έχεις μεγαλώσει γιατί πλέον έμαθες.

Έμαθες πως η αποτυχία θέλει κότσια και πως η θλίψη θέλει απομόνωση. Έμαθες πως η απώλεια θέλει χρόνο. Έμαθες πως ο χρόνος πολλές φορές δεν είναι αρκετός για να γιατρέψει καμία απώλεια. Έμαθες πως η απώλεια ξυπνάει βαθιά ριζωμένα βιώματα, ίσως και τραύματα. Πράγματα που ήξερες καλά να κρύβεις στο κουτάκι με τα «ξεχασμένα». Έμαθες πως το μυαλό επαναπαύεται αλλά το σώμα δεν συγχωρεί και με την πρώτη ευκαιρία θα βρει τον τρόπο να σου την φέρει, μήπως και μπορέσεις ποτέ να βάλεις μυαλό αλλά κυρίως όρια.

Για να νιώθεις ελεύθερος πρέπει όντως να βάζεις όρια

Όρια στο μέσα σου, στο έξω σου, στα τριγύρω. Όρια στις τοξικές σκέψεις, όρια στους τοξικούς ανθρώπους, όρια στις τοξικές συζητήσεις. Φρένο στα «θέλω» που δεν ταιριάζουν με τα δικά σου και γκάζι σε όλα όσα σε κάνουν να νιώθεις ξανά σαν να είσαι εκείνο το παιδάκι που κάποτε ήξερε να χαίρετε με τα πιο απλά.

Να μη ξεχνάς τον παιδικό σου εαυτό, αυτό μου είπε ένας από τους ανθρώπους- ορόσημα του 2024. Ήταν αρχές της άνοιξης και ξέρεις κάτι; Ένα πρωί ξύπνησα και είπα στον εαυτό μου «Εγώ με σένα πρέπει να γίνουμε φίλοι». Φίλοι κολλητοί όμως, να τα λέμε όλα χωρίς δεύτερη σκέψη. Έτσι και έγινε.

Μοιραζόμαστε τα πάντα

Ναι, καλά κατάλαβες. Αν δεν μοιράζεσαι τα πάντα με τον εαυτό σου, τότε ο εαυτό σου θα στο κρατάει και σε βάθος χρόνου με μαθηματική ακρίβεια θα βρει τρόπο να σε εκδικηθεί. Με τρόπο που πολλές φορές ούτε πάει το μυαλό σου. Το κάνει γιατί σε αγαπάει, αυτό θα πρέπει να συγκρατήσεις εδώ. Ο εαυτός σου σε αγαπάει περισσότερο από τον καθένα γι’ αυτό και σε πληγώνει πιο βαθιά από όλους.

«Μα καλά, γιατί λες πως ήταν παράδοξες οι μέρες που πέρασαν;» Δεν είναι ωραίος ο τίτλος σου Κέλλυ. Μοιάζει κάπως απαισιόδοξος και κυνικός. Πρέπει να πούμε μόνο ευχάριστα πράγματα λίγο πριν αποχαιρετήσουμε το έτος. Πρέπει να κάνουμε ευχές και να πιστέψουμε στη τύχη. Ή και όχι.

Ή και όχι γιατί εγώ φέτος έμαθα μέσα από τα όσα έζησα. Δεν έζησα απλά. Σαν έναν μαθητή λυκείου που δίνει πανελλήνιες για να περάσει στη σχολή που ονειρεύεται, κάπως έτσι ένιωσα πολλές φορές δίνοντας εξετάσεις για να τα βρω με τον εαυτό μου. Που χρόνος για διασκέδαση; Δεν απομένει και πολύς. Κάτι αντίστοιχο μου ετοίμαζε το ‘24 και η αλήθεια είναι πως δεν το ήξερα αλλά έφυγα κατευθείαν για μακροβούτι σε τόσο βαθιά νερά που οριακά ξέχασα να κολυμπάω.

Να σου πω την αλήθεια δεν είχα ιδέα πόσο πολύ μπορώ να αντέξω κάτω από το νερό. Μικρή το φοβόμουν και όσο μεγάλωνα το νερό έγινε το αγαπημένο μου στοιχείο. Κύματα. Αν το καλοσκεφτείς κάπως έτσι μοιάζει και η ζωή. Με κύματα. Άλλες φορές μικρά κι άλλες μεγάλα. Όλα όμως έχουν την δική τους γοητεία, μαζί και η θάλασσα που τα συνοδεύει.

Κάτω από το νερό βλέπεις πιο καθαρά

Βλέπεις την αντανάκλαση του «μέσα» σου στο «έξω» σου. Μαθαίνεις επιτέλους πόσο σημαντική είναι η αρετή της ενσυναίσθησης, τι θα πει σε νοιάζομαι και είμαι εδώ για εσένα. Από σαγαπώ ανούσια χορτάσαμε, κι αν έχουν όλα ουσία, τότε αλήθεια πες μου γιατί δεν χτυπάει η καρδιά μας το ίδιο σε κάθε «σ αγαπώ» που ακούμε;

Πες καλύτερα είναι οκ να μην σε αγαπώ. Είναι οκ να πεις είμαι δίπλα σου απλά για να συνυπάρχουμε κι αν είσαι εντάξει με αυτό, τότε προχωράμε. Αυτή είναι η βάση μιας ειλικρινούς σχέσης και έτσι θα έπρεπε να συστήνονται οι άνθρωποι, με ειλικρίνεια στο βλέμμα, στα λόγια και στη καρδιά.

Σε άλλα νέα, το 2024 μας άλλαξε

Κάποιοι μπήκαμε σε άλλη δεκαετία, κάποιοι ωριμάσαμε μέσα σε μια νύχτα. Κάποιοι άρπαξαν την ευκαιρία το επόμενο πρωί και τους βγήκε μόνο σε καλό. Κάποιοι είπαν «you only live once» και το έζησαν καλύτερα και από εκείνους που έκαναν σχέδια.

Κάποιοι είναι αυτοί που είναι και εμείς είμαστε αυτοί που θέλουμε να γίνουμε. Προχωράμε όλοι προς την ίδια κατεύθυνση με την διαφορά ότι ο καθένας μας αποφάσισε να δουλέψει τελείως διαφορετικά με το μέσα του αλλά και με τα κεφάλαια της ζωής του. Πόσο υπέροχο; Αυτή η διαφοροποίηση του καθενός μας, πόσο γοητευτική;

Μακάρι να μοιραζόμασταν ανοιχτά όλοι τις εμπειρίες μας. Καλές, κακές δεν έχει σημασία. Μακάρι να ακούγαμε την καρδιά μας περισσότερο και να την μαλώναμε λιγότερο. Μακάρι να λιγόστευαν τα «μακάρι» και να πλήθαιναν τα «το έκανα και αυτό».

365 μέρες που και πάλι δεν έζησα όπως θα ήθελα λοιπόν, γιατί τη μάλωσα τόσες φορές την καρδιά μου που και εκείνη με την σειρά της με έβαλε τιμωρία. Σιγά σιγά τα βρίσκουμε αλλά δεν παύει να θέλει καθημερινή φροντίδα κι ας περπατάμε χέρι- χέρι προς την ίδια κατεύθυνση.

Υποσχέσου να την ακούς. Υποσχέσου να έχει πλέον όσο χώρο θέλει στο κρεβάτι σου αλλά και στη ζωή σου γενικότερα. Υποσχέσου πως θα την αφήνεις να πηγαίνει όπου εκείνη θέλει, κι ας λειτουργεί παρορμητικά ορισμένες φορές. Υποσχέσου πώς θα απολαμβάνεις να την ακούς ότι ώρα και να είναι ή τουλάχιστον δώσε υπόσχεση πως θα προσπαθήσεις.

365 νέες μέρες παρέα με την καρδιά μας

Αν σου ακούγομαι ρομαντική, είναι γιατί είμαι. Αν πάλι ταυτίζεσαι, ελπίζω να τα έχεις βρει εξίσου με την καρδούλα σου, κι αν όχι ας γίνει αυτή η αφορμή για να τα βρείτε. Έχεις 365 νέες μέρες για να το κάνεις. Και εσύ, και εγώ και όλοι μας. A, και που ‘σαι; Μην αγχώνεσαι και κυρίως μη βιάζεσαι. Σημασία δεν έχει να τρέξεις αλλά να απολαύσεις στον δικό σου χρόνο!

Καλή χρονιά σε όλους μας παιδιά! Κι αν οι μέρες δεν φτάσουν ή φανούν ατελείωτες, σειρά έχει να παίξουμε με τον χρόνο και όχι εκείνος μαζί μας. Φλέρταρε με τον εν λόγο κύριο και ψιθύρισε του στο αυτί πώς αποφάσισες να ζεις την ζωή με την καρδιά σου πλέον, όχι μόνο με το μυαλό σου!