Χθες είχα βγει για τα καθιερωμένα ποτά- celebration μετά την επιτυχία ή και αποτυχία (να γιορτάζουμε και τις αποτυχίες παιδιά, ίδιες πιθανότητες με τις επιτυχίες έχουν εξάλλου) κάθε εξεταζόμενου μαθήματος.
Ανάμεσα σε γέλια, ανάλαφρες -ή και όχι τόσο- συζητήσεις θίχτηκε για άλλη μια φορά το θέμα των social media και κατά πόσο επιδρούν αρνητικά στην ψυχολογία μας. Εννοείται πως συμβαίνει αυτό, όμως η σκέψη μου και η απάντηση μου γύρω από το θέμα ήταν για ακόμη μια φορά η ίδια, το μυστικό βρίσκεται στη συνειδητότητα και στο περιεχόμενο που επιλέγεις να ακολουθείς.
Σίγουρα λόγω του όγκου της πληροφορίας, αυτό δεν είναι πάντα εύκολο, όμως αν θα ήθελες μερικές σελίδες για να “καθαρίσεις” λίγο to feed σου, here you go.
@lainey.molnar
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η Lainey Molnar είναι μια καλλιτέχνης που αν σκοντάψεις στο προφίλ της σίγουρα δεν θα σου περάσει απαρατήρητη. Ακόμη και αν δεν το συνειδητοποιήσεις εκείνη τη στιγμή, θα έχεις στο μυαλό σου τα σκίτσα της μία από τις επόμενες μέρες, θα τη θυμηθείς σε μία συζήτηση.
Η ταλαντούχα σκιτσογράφος comic έχει δημιουργήσει ένα προφίλ- κοινότητα στο Instagram, ταυτόσημο με το empowerment και το safe place. Μέσα από το πρίσμα του φεμινισμού, αλλά και εξάλειψής κάθε είδους ρατσισμού, η Molnar επικοινωνεί αντιλήψεις με τόσο μεστό και οικείο τρόπο, πράγματα για τα οποία ακόμη κωλυόμαστε πολλές φορές να μιλήσουμε, πόσο μάλλον να τα υιοθετήσουμε.
Θέματα όπως η σημασία του να υποστηρίζουμε τις άλλες γυναίκες ειδικά όταν “ξεφεύγουν” από τις νόρμες της κοινωνίες, του πόσο η σημαντική ψυχική υγεία έχει ίση αξία με την σωματική ή πως πρέπει να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε το σώμα του άλλου σαν αντικείμενο σχολιασμού (ακόμη και θετικού), είναι μόνο ένα μικρό δείγμα της δουλειάς της.
@Greekvisions
Όποιος είναι φαν της καλτίλας να σηκώσει το χέρι του! Και να τρέξει να ακολουθήσει την παραπάνω σελίδα. Ο Takis Zontiros, δημιουργός και διαχειριστής της σελίδας, αποδίδει με πολύ ιδιαίτερο τρόπο, την ελληνική πραγματικότητα των τελευταίων δεκαετιών μέσα από φωτογραφικά ντοκουμέντα, “an incoherent archive of contemporary Greek culture” όπως αναφέρει χαρακτηριστικά στο bio της σελίδας. Από τα videoclip του Σάκη Ρουβά και της Δέσποινας Βανδή υπό το σκηνοθετικό πρίσμα του Γιώργου Λάνθιμου (before it was cool) και “τολμηρά” για την εποχή editorial μέχρι την αναφορά σε σειρές με τις οποίες, εμείς τα παιδιά των 90s έχουμε ταυτίσει τα μεσημέρια μας μετά το σχολείο και ιστορικά live όπως αυτό των Sonic Youth στη Μαλακάσα, σκιαγραφεί με μοναδικό τρόπο τα γεγονότα της ποπ κουλτούρας που έλαβαν μέρος στην χώρα μας, καθώς και όλα τα παράδοξα που την χαρακτηρίζουν διαχρονικά.Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
@mindsurfing
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ανακάλυψα αυτή τη σελίδα μέσα στα μισά της καραντίνας, μια περίοδος που η ανάγκη βοήθεια και στήριξη με οποιοδήποτε τρόπο ήταν πολυτιμότερη από ποτέ, καθώς και ένα κοινωνικό φαινόμενα. Μέσα σε αυτή τη δυστοπία, το mindsurfing ήταν ανάσα για το μυαλό και τη ψυχή.
Η Έβελυν Σπηλιώτη, ψυχοθεραπεύτρια και κλινική νευροψυχολόγος, στον αντίποδα της νοοτροπίας ψυχολογίας- καφενείου και του toxic positivity που επικρατεί στο διαδίκτυο, γράφει πολύ ωραία κείμενα εξηγώντας την επιστήμη της ψυχολογίας μέσω της λειτουργίας του εγκεφάλου με τρόπο άμεσα κατανοητό, δίνοντας παράλληλα πρακτικές συμβουλές για την ανακούφιση των συναισθημάτων που μας ταλαιπωρούν. Από την προσωπική μου εμπειρία γνωρίζω πως όταν κάτι μπορείς να το εξηγήσεις λογικά, κατευθείαν καταλαμβάνει πολύ λιγότερο χώρο στο κεφάλι σου. Και η Έβελυν αυτό ξέρει να το κάνει πολύ καλά.
@e.x.i.s.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Είμαι πλέον πεπεισμένη πως αν δεν έκανα αυτό που κάνω (ό,τι είναι αυτό τέλος πάντων), θα ήμουν σίγουρα γλωσσολόγος. Αγαπάω τις λέξεις, καμιά φορά σε εμμονικό βαθμό. Όταν δε καταφέρουν να μπουν στη σωστή σειρά και η καθεμία από αυτές έχει πάρει τον ανάλογο χώρο και χρόνο που της αναλογεί σε μία πρόταση, η ικανοποίηση μου αγγίζει άλλο λέβελ.
Και όπως καθετί που αγαπάμε, θέλω να ξέρω “από που κρατάει η σκούφια του”. Οι δημιουργοί της σελίδας αυτής έχουν βρει το μυστικό της επιτυχίας αποδίδοντας με έναν ιδιαίτερα ποιητικό τρόπο όλη αυτή την αγάπη για τις λέξεις που χρησιμοποιούμε, τις ρίζες τους, πάντα με τη συνοδεία μια ιστορίας ή πολιτισμικής αναφοράς.
Ανάμεσα σε αυτές, αγαπημένη κατηγορία το “oν τουρ”, δηλαδή λέξεις που υπάρχουν σε ένα λεξιλόγιο χωρίς να υπάρχει η αντίστοιχη μετάφραση σε άλλη γλώσσα, παρά μόνο περιγραφικά, στοιχείο που αποδεικνύει για άλλη μια φορά τη δύναμη της γλώσσας, καθώς και την πολιτισμική διαμόρφωση της. Οι λέξεις που χρησιμοποιούμε έχουν σημασία. Τις διαλέγουμε και μας διαλέγουν.Είμαστε πολλά, αλλά είμαστε κυρίως (και) οι λέξεις μας.
❤️❤️
And how about @greekurbanhiker ?
Μ Ο Ν Α Δ Ι Κ Ο, ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΟ ΔΙΕΙΣΔΥΤΙΚΟ! ΜΠΡΑΒΟ ΕΙΡΗΝΗ!