Καθόμουν αναπαυτικά στο σκαμπό της καφετέριας και κοίταζα με αγωνία κάθε δύο λεπτά την οθόνη του κινητού μου. Σε κάθε μπιπ άστραφταν τα μάτια μου γιατί πίστευα ότι θα ήταν εκείνος. Γιατί τι θέλει ένα κορίτσι στις έντεκα το πρωί πριν περάσει τη συνέντευξη για τη δουλειά των ονείρων της; Ένα μήνυμα για καλή επιτυχία. Ένα μήνυμα που να δείχνει ότι ο άλλος ανεξαρτήτως υποχρεώσεων και φόρτου εργασίας, τα παραμέρισε όλα γιατί εσύ έχεις άγχος και θέλει να σου δείξει πως σε σκέφτεται.
Η σερβιτόρα με πλησίασε δύο φορές να μου βάλει νερό όσο περίμενα την παρέα μου. Ναι όταν έχω άγχος πίνω νερό, πολύ νερό και παίζω τα μαλλιά μου. Το βλέμμα της απογοήτευσης ήταν εμφανές στο πρόσωπό μου και να είμαι ειλικρινής δεν ήθελα να καταπιεστώ για να το κρύψω. Δύο ώρες και τρεις καφέδες αργότερα το επιτελείο δίπλα μου έβγαλε πολλές δικαιολογίες που θα αθώωναν για το μήνυμα που δεν ήρθε ποτέ. Τόσες που επισκίασαν εντελώς το όποιο άγχος για το αποτέλεσμα της συνέντευξης.
Και ξέρεις τι γίνεται όταν απογοητεύεσαι από κάποιον;
Ψάχνεις να βρεις τα πράγματα που έκανε σωστά. Στην περίπτωση του Χρήστου έψαχνα τις φορές που τα μηνύματα του με γέμιζαν χαρά. Και τότε κατάλαβα πως η όποια επικοινωνία μας στηριζόταν στη δική μου ανοχή και μόνο. Στα κενά που υπήρχαν και δεν τα έβλεπα. Στις σιωπές που κατάπινα ενώ ήθελα να πω πολλά. Στις “καλημέρες” που δεν θα λάμβανε ποτέ το κινητό αν δεν τις προκαλούσα. Σε όλες τις φορές που έστελνα πρώτη να τον ρωτήσω τι θα κάνουμε το Σαββατοκύριακο. Και σε όλες τις άλλες φορές που αν έσβηνε η οθόνη, άδειαζε η μπαταρία έχανα το φορτιστή ή σκόνταφτα στο δρόμο και έσπαγε το κινητό. Θα ήταν ο τελευταίος που θα έστελνε ένα μήνυμα για να μάθει τι έχει συμβεί.
Τότε κατάλαβα πως απλά καμιά φορά δεν χρειάζεται να το προκαλείς, αν δεν συμβαίνει από μόνο του. Όλοι αξίζουμε ένα μήνυμα και ναι καμιά φορά δεν πρέπει να το στείλουμε εμείς, αλλά να το λάβουμε. Ένα μήνυμα για καληνύχτα, για καλημέρα, ένα που να εκφράζει συναισθήματα ή απλά πως η πίτσα μαργαρίτα είναι έτοιμη.
Δεν σου αξίζει κάποιος που δεν αγχώνεται για σένα τις σημαντικές στιγμές της ζωής σου και που απέχει για όποιον λόγο. Δεν σου αξίζει κάποιος που σωπαίνει μέχρι την επόμενη φορά που θα βρεθείτε. Όχι, να μη σε νοιάζει αν αυτό είναι άμυνα ή αν μέσα του νιώθει πολλά. Εννοείται πως η όποια σχέση μου τελείωσε με τον ίδιο βουβό τρόπο και μάλιστα πολύ πριν μάθω αν πήρα την προαγωγή. Γιατί και το να μη σου στέλνει κάποιος μήνυμα είναι κι αυτό το μήνυμα του.
Τελικά πότε δεν πρέπει να στείλεις πρώτη μήνυμα;
1. Όταν εκείνος δε σου στέλνει ποτέ από μόνος του.
Την περάσατε τη φάση του «διεκδικώ» ή του «δείχνω το ενδιαφέρον μου». Και τα ραντεβού σας βγήκατε και φλερτ υπάρχει και όλα κινούνται βάσει αντίδρασης. Για την ακρίβεια εσύ δρας και αυτός ανταποκρίνεται θετικά μεν, αλλά χωρίς να πάρει ποτέ την πρωτοβουλία να στείλει ένα μήνυμα από μόνος του. Για να προτείνει κάτι ή έστω απλά να δει τι κάνεις. Στην αρχή έχει τη χάρη του αφού κινείς τα νήματα, αλλά μετά καταντά βαρετό.
2. Όταν απουσιάζει στις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής σου.
Το τι είναι σημαντικό για τον καθένα είναι σχετικό. Μπορεί εσύ να θέλεις κάποιον να σε νταντεύει πριν πας στον οδοντίατρο γιατί φοβάσαι τον τροχό και ένα τηλέφωνο ή ένα μήνυμα να είναι δείγμα support που έχεις ανάγκη. Ή απλά θέλεις κάποιον να είναι εκεί όταν αλλάζουν τα δεδομένα στη ζωή σου από μια προαγωγή μέχρι την ανεύρεση του ιδανικού σπιτιού που θα είναι πιο κοντά στη νέα σου δουλειά. Δεν χρειάζεσαι πάντα τη φυσική παρουσία, αλλά τη σκέψη πως αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, υπάρχει πίσω μια αγκαλιά να σε περιμένει.
3. Νιώθεις ότι τελικά δεν έχετε χημεία.
Καημός μεγάλος μέχρι να γνωριστείτε. Γράψατε τα άπαντα από τις ζωές σας στο chat και επιτέλους βγήκατε το πολυπόθητο date. Ένα date που απείχε πολύ από αυτό που είχες φανταστεί και από αυτό που θα έπαιρνε το εισιτήριο για να υπάρξει επόμενο. Παρόλα αυτά εσύ την ευκαιρία σου την έδωσες να σε γνωρίσει καλύτερα και να τον γνωρίσεις λιγάκι κι εσύ. Ωστόσο, αντί να ξεκλειδώσεις τι έχει στο μυαλό του εκτός από ποδόσφαιρο και μοντέλα αυτοκινήτων δεν είδες καμία πεταλούδα να ίπταται στην ατμόσφαιρα.
4. Είστε μαζί αλλά…
Εκείνος είναι original δείγμα player και ζεις ένα παραλογισμό. Σε τρέχει, σου απαντάει όποτε και αν θέλει και εσύ χορεύεις στο ρυθμό του. Όσο και αν καίγεσαι να του στείλεις γιατί σου λείπει, τον θέλεις ή γιατί δε μπορείς να φανταστείς το βράδυ σου χωρίς εκείνον, μην στείλεις. Μέτρα ως το εκατό, πάρε τηλέφωνο τη κολλητή σου, τη μαμά σου φτιάξε μελομακάρονα, δίπλες. Κάνε έστω διαλογισμό. Αλλά όχι, μη στείλεις. Σκέψου για λίγο να αλλάξεις τους ρόλους. Ίσως ήρθε η ώρα να του δώσεις χώρο και πού ξέρεις; Ίσως παίξει το παιχνίδι σου ή απαλλαγείς εντελώς από αυτόν.
5. Δε σου απάντησε ποτέ.
Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι χειρότερο από το να μην πάρεις απάντηση σ’ ένα μήνυμα. Ή μάλλον ξέρω, να συνεχίσεις να ασχολείσαι. Δεν έχει σημασία τι ρώτησες ή τι ώρα επικοινώνησες μαζί του. Αν κάποιος δε σου απαντήσει ποτέ για όποιον λόγο και να το έκανε, δεν αξίζει το χρόνο σου, πόσο μάλλον το μήνυμά σου. Next please…
Φυσικά και υπάρχουν αποστάσεις. Δεν είμαστε όλοι ένα μήνυμα μακριά. Μηνύματα που δεν απαντήθηκαν ή που απαντήθηκαν διαφορετικά απ’ ό,τι περίμενες. Αναμονές και προσμονές και άπειρη απογοήτευση μέχρι την επόμενο μπιπ… γιατί «σου έστειλε».
