Τη στιγμή που έμαθα ότι το Uber σταματάει τη λειτουργία του στην Ελλάδα, μου έπεσε το κινητό από τα χέρια. Αφενός γιατί πρόκειται για τον πιο ασφαλή τρόπο να μετακινηθείς αν δεν οδηγείς. Αφετέρου γιατί -εξαιτίας αυτού του λόγου προφανώς- μου είχε γίνει απαραίτητο.
via GIPHYΤόσο καιρό χωρίς Uber έχουν υπάρξει πολλές στιγμές που το έχω σκεφτεί σχεδόν δακρύζοντας. Φορές που δυσκολεύτηκα, φορές που τα σχέδια μου χάλασαν και άλλες που αναγκάστηκα να διανύσω περπατώντας μεγάλες αποστάσεις για να φτάσω στον προορισμό μου.
Όταν τράκαρα και έπρεπε να βρω έναν τρόπο να πηγαίνω κάθε μέρα στη δουλειά μου
Ναι, η ζωή είναι άδικη και η αδικία μπορεί να πάρει τη μορφή κάποιας ξανθιάς κυρίας που πιστεύει ότι οι κόκκινες πινακίδες με την αναγραφή “STOP” είναι μάλλον διακοσμητικές. Κάπως έτσι κατέληξα χωρίς αυτοκίνητο, να πρέπει να αλλάζω περίπου τρία ΜΜΜ για να φτάσω στο γραφείο κάθε πρωί. Αν μου έλειψε το Uber; Νομίζω δε μου έχει ξαναλείψει κανείς και τίποτα τόσο πολύ.
Τις φορές που ταξίδεψα και έψαχνα κάποιον να με πάει στο αεροδρόμιο
Αν σου αρέσουν τα ταξίδια θα με καταλάβεις. Το να πρέπει να φτάσω στο αεροδρόμιο τα ξημερώματα γιατί πετάω πολύ νωρίς είναι κάτι πολύ συνηθισμένο. Όσο κουραστικό και αν μας ακούγεται τελικά το κάνουμε με μια διάθεση δημιουργική. Μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι το αεροπλάνο δε θα μας πάρει από την ταράτσα μας, αλλά θα πρέπει να μας πάει κάποιος μέχρι εκεί. Το κόστος του να αφήσουμε το αυτοκίνητο στο parking του αεροδρομίου είναι υπερβολικό, το να περιμένουμε τα ΜΜΜ στη στάση βράδυ μες στο κρύο είναι βασανιστικό. Στο μεταξύ, πέφτοντας στη σύγκριση με το ότι μπορούμε να καλέσουμε ένα Uber από σχεδόν σε όποια χώρα και να βρισκόμαστε και να συνεχίσουμε με το ίδιο app, η ψυχολογία όλο και χειροτερεύει.
Τις Παρασκευές το βράδυ που πηγαίνω στο αγαπημένο μου bar στο κέντρο
Το ποτό στο αγαπημένο μου bar στο κέντρο κάθε Παρασκευή βράδυ, μετά το γραφείο είναι συνήθεια. Η αγαπημένη μου συνήθεια. Η συνήθεια γίνεται πρόβλημα όταν το βράδυ δεν ξέρω πώς να γυρίσω στο σπίτι μου. Είναι πραγματικά βασανιστικό το να περνάω καλά αλλά να πρέπει να φύγω καταπιεσμένη κυνηγώντας τα τελευταία δρομολόγια των λεωφορείων. Ακόμα χειρότερο είναι το να αγγαρεύω φίλους και συναδέλφους να με γυρίσουν στο σπίτι, όταν απλά θα μπορούσα να έχω καλέσει ένα ουμπερόταξο και να έχω πάει σπίτι μου.
via GIPHYΜετά από κάθε τέλειο party ή event
Αυτό είναι ένα από τα χειρότερα πράγματα στη χωρίς Uber εποχή που έχω ζήσει. Να έχεις βγει, να έχεις περάσει τέλεια, να έχεις γελάσει με την ψυχή σου και να έχεις χορέψει. Εντάξει, να είσαι και λίγο μεθυσμένη. Τέλος πάντων και να σκέφτεσαι ότι δε θα γίνεις εσύ σκλάβα του μετρό και των λεωφορείων. Δε θα σου πει κανείς εσένα τι ώρα θα πρέπει να φύγεις από πού. Εδώ δεν το έχει κάνει η μαμά σου δηλαδή, για τον Θεό. Την κατάληξη την ξέρεις: Αναμονή μέχρι το πρωί σε κάποια στάση, ταλαιπωρημένη, να κρυώνεις και να κλαις.
Τις φορές που δεν πήγα θέατρο ή cinema σε βραδινή προβολή
Υπάρχει ζωή και τις καθημερινές, αλλά αυτό χωρίς Uber κόντεψα να το ξεχάσω. Τις καθημερινές ο κόσμος πηγαίνει στο θέατρο και βλέπει παραστάσεις που θα θυμάται για καιρό. Ή διαλέγει μια ωραία ταινία και πηγαίνει να τη δει στο cinema. Χωρίς να τον ενδιαφέρει η ώρα προβολής.
