Όλοι γνωρίζουμε πως ζούμε σε μία εποχή εξάρτησης από το διαδίκτυο. Κάθε μέρα αντιμετωπίζουμε την ίδια επανάληψη πραγμάτων. Όλες οι ηλικίες πλέον χρησιμοποιούν τα social media. Αφιερώνουμε ατελείωτες ώρες κοιτάζοντας το τι κάνουν ‘οι άλλοι’, ανεβάζοντας post δείχνοντας μια στιγμή και τίποτα περισσότερο. Πότε όμως ήταν η τελευταία φορά που είπες σήμερα δε θα αναλωθώ σε κάτι ανούσιο, αλλά θα είμαι δημιουργικός; Δε λέω, η ζωή έχει γίνει ευκολότερη, όμως έχουμε χάσει κάπως τις προσωπικότητές μας. Καλώς ή κακώς, η συνεχής ενασχόληση με την τεχνολογία μας έχει κάνει να χάσουμε τα ενδιαφέροντά μας. Ένα από αυτά είναι και η αναζήτησή μας για πραγματικά καλά βιβλία.
Πόσο περίεργο ακούγεται να καταφέρουμε να αφήσουμε για λίγο το κινητό μας, το οποίο έχει γίνει προέκταση του χεριού μας; Κι όμως υπάρχουν πολύ πιο ουσιώδη πράγματα να κάνουμε για να μπορέσουμε να ανακτήσουμε και πάλι τις χαμένες σκέψεις μας. Υπάρχουν αμέτρητες επιλογές βιβλίων για όλα τα γούστα. Με αυτή την αφορμή βρήκα 5 νέα βιβλία έτσι ώστε κι εγώ η ίδια να κάνω ένα λιγότερο like στο instagram και να διαβάσω μία παραπάνω σελίδα ενός βιβλίου.
Μικροί δρόμοι της Αθήνας – Νίκος Βατόπουλος
Είναι μία συλλογή κειμένων και φωτογραφιών που εστιάζει στους μικρούς δρόμους της Αθήνας. Σε δρόμους που είτε περπάτησε σκοπίμως είτε τυχαία όπως λέει ο ίδιος ο συγγραφέας. Όλες οι παλιές συνοικίες της πρωτεύουσας που όλοι αγαπάμε. Με αυτά τα κείμενα ο δημιουργός τους θέλει να τιμήσει την απλότητα και την εντιμότητα, που αποτελούν τα θεμέλια της κάθε γειτονιάς.
Ξενοδοχείο υπέροχων γυναικών – Fiona Davis
Με φόντο τη Νέα Υόρκη του 1950 στον πλούσιο και λαμπερό κόσμο του ξενοδοχείου θηλέων Μπάρμπιζον, μια γενιά από φιλόδοξα μοντέλα, γραμματείς και συντάκτριες γυναικείων περιοδικών ζουν πλάι πλάι προσπαθώντας να κατακτήσουν την παραμυθένια επιτυχία. Η Ντάρμπι ΜακΛόχλιν είναι το ακριβώς αντίθετο από τις άλλες κοπέλες που μένουν στο ξενοδοχείο. Υπάρχει μία εναλλαγή ετών αφού παρακολουθούμε τους ήρωες σε διαφορετικές περιόδους της ζωής τους. Ένα μυθιστόρημα πλούσιο σε περιγραφές, δε στηρίζεται μόνο σε ανατροπές, αλλά και σε λεπτομέρειες της κάθε εποχής.
Εγώ πριν τον εαυτό μου – Έρις Μιλένα
Ένα μυθιστόρημα που μόνο από την περιγραφή του προβληματίζει αρκετά τους αναγνώστες. Στην Αθήνα, στα τέλη της δεκαετίας του 1070, η Αθηνά βιώνει με τον πιο οδυνηρό τρόπο την απώλεια του πατέρα της. Η γνωριμία της με τον θάνατο τής αδειάζει την ψυχή και την απογυμνώνει από συναισθήματα. Μεγαλώνοντας, χειραγωγεί τους ανθρώπους αδιαφορώντας για τον πόνο που προκαλεί. Όλα αυτά αλλάζουν όταν γνωρίζει τον Πλάτωνα και αισθάνεται για πρώτη φορά ότι αγαπά. Πιστεύει ότι άφησε για πάντα πίσω το παρελθόν, όμως κάποιος έχει διαφορετική γνώμη… Σίγουρα είναι μια ιστορία που μας αφορά όλους, γιατί ίσως μας θυμίσει πολλά ή λίγα στοιχεία της δικής μας ζωής.
Τι απομένει – Wolf Christa
Μια γυναίκα στέκεται όρθια, όπως κάθε μέρα, στο μπροστινό δωμάτιο του σπιτιού της, δίπλα στη μεγάλη μπαλκονόπορτα που έχει θέα τον χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων. Ωστόσο, προτού η ίδια προλάβει να επιδοθεί σε έναν ακόμα ατέλειωτο εσωτερικό μονόλογο, προτού στοχαστεί για μια ακόμα φορά «εκείνη την άλλη γλώσσα» που στο μέλλον θα της επιτρέψει να εκφράσει τον υπαρξιακό τρόμο, οι μυστικοί πράκτορες της Στάζι εμφανίζονται και πάλι κοντά στην πόρτα της. Το διαμέρισμα, η τηλεφωνική γραμμή, οι διαδρομές μέσα στην πόλη της πρωτοπρόσωπης αφηγήτριας, μιας συγγραφέως από το Ανατολικό Βερολίνο, βρίσκονται υπό διαρκή παρακολούθηση και επιτήρηση.
Νυχτερινή Βάρδια – Stephen King
Ο μετρ της αγωνίας και του μυστηρίου επιστρέφει αυτή τη φορά με μία σειρά διηγημάτων σε επανέκδοση, καθώς αρκετά από αυτά τα έχουμε απολαύσει στη μεγάλη οθόνη. Η νυχτερινή βάρδια είναι ένας συνδυασμός από παράξενες ιστορίες ζοφερών πλασμάτων και ακατονόμαστων πράξεων από τη ζώνη του λυκόφωτος, όπου η φρίκη και η τρέλα παίρνουν αλλόκοτες, απόκοσμες μορφές… Όπου ένας θόρυβος πίσω από τον τοίχο ή μια σκιά δίπλα στο κρεβάτι σημαίνει πάντοτε ότι κάτι αποτρόπαιο έχει βγει για κυνήγι.
