Οι ταινίες που είναι βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα έχουν το χάρισμα να μας μεταφέρουν σε ένα αληθινό σκηνικό. Βλέποντάς τες αντιλαμβανόμαστε πολύ πιο γρήγορα πως δεν πρόκειται για μία ιστορία που πηγάζει από τη φαντασία κάποιου σεναριογράφου. Αντιθέτως, πραγματεύεται όλα εκείνα που θα ευχόταν κάποιος να μην του είχαν συμβεί. Ίσως και αυτό να είναι που τις κάνει τόσο δημοφιλείς στο κοινό. Ο κάθε σκηνοθέτης δίνει τη δική του οπτική στα γεγονότα. Το σημαντικό με αυτές τις ταινίες είναι πως μας υπενθυμίζουν πως τίποτα δεν είναι αδύνατο σε αυτή τη ζωή. Γι’ αυτό παρακάτω συγκεντρώσαμε τις εκείνες τις ταινίες που μας καθήλωσαν με την πλοκή τους, κυρίως γιατί είναι βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα.
Η Καρδερίνα (2019)
Τις τελευταίες μέρες ο κινηματογραφικός κόσμος έχει κατακλυστεί από κριτικές για την ”Καρδερίνα” που μόλις κυκλοφόρησε και όχι άδικα. Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Ντόνα Ταρτ. Η μεταφορά της στην οθόνη δια χειρός του Τζον Κρόουλι. Στην αρχή της ταινίας ακολουθούμε τον Θίο έναν 13χρονο, του οποίου η ζωή ανατρέπεται όταν η μητέρα του σκοτώνεται σε τρομοκρατική επίθεση. Εκείνος υιοθετείται από την πλούσια οικογένεια ενός συμμαθητή του, χωρίς να αποκαλύψει σε κανέναν το μυστικό της «Καρδερίνας». Και σε αυτό το σημείο έρχεται η σύνδεση με την πραγματική ιστορία. Η “Καρδερίνα” είναι ένας αληθινός πίνακας ενός μεγάλου ζωγράφου που πέθανε νωρίς σε ένα τραγικό συμβάν που συνέβη το 1654 στο Ντέλφτ. Μια έκρηξη στο οπλοστάσιο της πόλης κατέστρεψε το ένα τέταρτο των κτιρίων της, σκοτώνοντας μεγάλο μέρος τους πληθυσμού, ανάμεσά τους και τον καλλιτέχνη, μαζί με το στούντιο και ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς του.
The 15:17 to Paris ( 2018 )
Αμετανόητα εθισμένος στην κινηματογραφική μεταφορά αληθινών ιστοριών ο Κλιντ Ίστγουντ. Αυτή τη φορά επέλεξε μια ακόμα πολυσυζητημένη υπόθεση ως θέμα. Στις 21 Αυγούστου του 2015, τρεις νεαροί Αμερικανοί, ο σπουδαστής κολεγίου Άντονι Σάντλερ, ο Άλεκ Σκαρλάτος της Εθνοφρουράς του Όρεγκον και ο αεροπόρος της πολεμικής αεροπορίας, Σπένσερ Στόουν, κατάφεραν να εξουδετερώσουν και να παραδώσουν στις γαλλικές αρχές έναν βαριά οπλισμένο Μαροκινό τρομοκράτη που επιβιβάστηκε στο τρένο Thalys #9364. Το τρένο με το οποίο ταξίδευαν από το Άμστερνταμ στο Παρίσι, αποτρέποντας έτσι ένα πιθανό μακελειό. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το θάρρος και την ετοιμότητα των τριών νεαρών. Οι απίθανες σκέψεις που μπορεί να πέρασαν από το μυαλό τους μέσα στα λίγα λεπτά της επίθεσης και τα κίνητρα που μπορεί να τους έκαναν να παρέμβουν αντί να αδρανοποιηθούν από τρόμο.
Επίθεση στη Βομβάη ( 2019 )
Μια ταινία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα που κατάφεραν να συγκλονίσουν όλο τον πλανήτη. Εμπνευστής αυτής της ταινίας είναι ο ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτης Άντονι Μάρας μαζί με τους Αρμι Χάμερ και Ντεβ Πατέλ. Μια τρομοκρατική επίθεση στη Βομβάη το 2008 κατάφερε να στοιχίσει τη ζωή σε πάνω από 100 ανθρώπους. Η ταινία επικεντρώνεται στα γεγονότα που εξελίχθηκαν στο πολυτελέστατο ξενοδοχείο Ταζ Μαχάλ Πάλας. Αν υπάρχει κάτι που κάνει την «Επίθεση στη Βομβάη» να ξεχωρίζει από τις χολιγουντιανές ταινίες καταστροφής , είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Μάρας χειρίζεται τις σκηνές της τρομοκρατικής επίθεσης. Είναι στιγμές που νιώθεις ότι μια γροθιά σου έχει χτυπήσει το στομάχι, ακόμα και όταν οι δολοφονίες γίνονται εκτός κάμερας. Σε συνδυασμό με πραγματικές εικόνες από ειδήσεις και αρχειακό υλικό η εμπειρία γίνεται ακόμη πιο αληθοφανής, με ανάσες δράματος και χιούμορ ακριβώς τις σωστές στιγμές.
Η ληστεία της Στοκχόλμης (2018)
Όλα ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 1973, όταν ένας ένοπλος εισέβαλε στο υποκατάστημα μιας τράπεζας στη σουηδική πρωτεύουσα, κρατώντας ομήρους τους υπαλλήλους της. Οι διαπραγματεύσεις με τις αρχές κράτησαν πέντε ημέρες. Η κλειστοφοβική αίσθηση που φανταζόμαστε δε μετατρέπεται σε αγωνιώδη ένταση. Αυτή η μετάβαση από το φόβο στην οικειότητα βρίσκεται στο επίκεντρο της αφήγησης της «Ληστείας της Στοκχόλμης». Δίνεται έμφαση στις στιγμές που θύτες και θύματα περνούν μαζί απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, τον νόμο και τις οικογένειές τους.
12 χρόνια Σκλάβος (2013)
Μια ταινία που στράφηκε στην ουσία του ίδιου του ανθρώπου. Βασίζεται στην αυτοβιογραφία του Σόλομον Νόρθαπ, του ανθρώπου που έγινε υπόδειγμα και σύμβολο του αγώνα για ανεξαρτησία των Αφροαμερικανών στην Αμερική του 1850. Γεννημένος ελεύθερος στη Νέα Υόρκη, ο Νόρθαπ, σύζυγος και πατέρας τριών παιδιών, απήχθη από λευκούς εμπόρους και πουλήθηκε ως σκλάβος. Aναγκάστηκε να ζήσει για δώδεκα χρόνια κάτω από το ζυγό της δουλείας και κατάφερε να φυγαδευτεί και να καταγγείλει τους αφέντες του στο δικαστήριο. Ο Νόρθαπ έχασε τη δίκη, επειδή το χρώμα του δεν του επέτρεπε να καταθέσει ως μάρτυρας της δικής του υπεράσπισης, αλλά αφέθηκε ελεύθερος κι έζησε τα υπόλοιπά του χρόνια ως ακτιβιστής για τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών. Μια ιστορία που αφορά όλη την ανθρωπότητα.
