Το Human Resources Lab του Savoir Ville έκανε την έρευνά του και σου παρουσιάζει τα αποτελέσματα που θα αλλάξουν τον τρόπο που σχεδιάζεις και προγραμματίζεις την εργασιακή σου ζωή. Γιατί όπως λέει και η μέτζο-σοπράνο Liz Ryan (500 HR SVP και πρώην τραγουδίστρια της Όπερας) στο Forbes, είσαι προγραμματισμένη να πας στη συνέντευξη και να πάρεις τη δουλειά. Αλλά μήπως όταν την πάρεις ανακαλύψεις ότι η δουλειά αυτή δεν είναι κατάλληλη για σένα;
Στην τελευταία μου συνέντευξη είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με την υπεύθυνη προσωπικού σχετικά με τις ομοιότητες ανάμεσα στην επιλογή εργασίας και την επιλογή ερωτικού συντρόφου. Συμφωνήσαμε και οι δύο ότι η πρώτη συνέντευξη είναι σαν το πρώτο ραντεβού: Είσαι σίγουρα αγχωμένη γιατί θέλεις να κάνεις καλή πρώτη εντύπωση – είτε σε ενδιαφέρει πολύ ο άλλος είτε όχι. Ίσως μάλιστα ασχοληθείς περισσότερο απ’ όσο πρέπει με τη πιθανή γνώμη που θα σχηματίσει ο άνθρωπος απέναντί σου για την εμφάνισή, τον τρόπο που εκφράζεσαι κι αυτά που λες. Μπορεί να περάσουν εκατοντάδες σκέψεις από το μυαλό σου: «Φάνηκα αγχωμένη;», «Ήμουν πολύ διαχυτική;», «Μήπως ήμουν πιο σοβαρή απ’ όσο έπρεπε;». Θα σε απασχολήσει αν φάνηκε κάποιο αδύναμο σημείο του χαρακτήρα σου που μπορεί να γίνει εμπόδιο στην προσπάθειά σου και ίσως να το πάρεις κατάκαρδα και να το θεωρήσεις και αποτυχία. Η πραγματική αποτυχία όμως είναι να μην καταφέρεις να αναγνωρίσεις τα αδύναμα σημεία του άλλου. Και αυτό ισχύει και στην επιλογή εργασίας και στο πρώτο ραντεβού. Γιατί θα καταλήξεις με μια δουλειά ή/και έναν σύντροφο που δεν θέλεις πραγματικά.
Από που βρωμάει το ψάρι
Θα επαναλάβω για τρίτη φορά ότι έχουμε πάθει ποιότητα σ’ αυτό το έντυπο και φυσικά κανένα ψάρι δε βρωμάει εδώ, γενικά δε μυρίζει άσχημα τίποτα και όλες φοράμε J’adore και κυκλοφορούμε μ’ εξώπλατα ενώ πίσω τραγουδάει μια χοντρή. Αυτός είναι μάλιστα ένας από τους λόγους για τους οποίους γράφω εδώ – τ’ ότι νοιώθω μοναδική. Ελπίζω κι εσείς. Βλέπετε ότι όλοι στην οικογένεια του Savoir Ville κάνουμε μεγάλη προσπάθεια γι’ αυτό.
- «Εμείς η οικογένεια»
Έχεις λοιπόν προετοιμαστεί κατάλληλα για να κάνεις την καλύτερη εντύπωση και να μπορέσεις να ξεχωρίσεις απέναντι στον ανταγωνισμό. Γι’ αυτή τη θέση γνωρίζεις πως έχουν εκφράσει ενδιαφέρον αρκετοί υποψήφιοι και θέλεις να πείσεις τους υπεύθυνους ότι είσαι… ΓΑΜΑΤΗ. Αλλά το ίδιο θέλουν να κάνουν κι αυτοί – να σου αποδείξουν πόσο γαμάτοι είναι. Είσαι λοιπόν σε μια αίθουσα συνεδριάσεων για αρκετή ώρα ακούγοντας τον υπεύθυνο να εκθειάζει τα αφεντικά, τους συνεργάτες, την οργανωσιακή κουλτούρα και πως όλοι είναι τόσο χαρούμενοι γιατί «είμαστε μια οικογένεια» και έχουμε και καναπέδες στα meeting room και τραπέζι πινγκ-πόνγκ και πολλές φωτογραφίες με τόσα χαμογελαστά πρόσωπα στο Facebook. Γενικά η συνέντευξη είναι πολύ ευχάριστη. Αν δείξεις την αντίστοιχη διάθεση, ο υπεύθυνος θα είναι τόσο χαρούμενος που μπορεί να σε αφήσει να δουλεύεις και δωδεκάωρα αν θέλεις. Δε ξέρω, θέλεις; Μη σε πάρω και στο λαιμό μου.
- «Είμαστε ΓΑΜΑΤΟΙ» – Η σοβαρή εκδοχή
Το αφεντικό διαβάσει Forbes και ιδιαίτερα όλα τα άρθρα που έχουν tag entrepreneurship και φυσικά τα ανεβάζει όπως είναι στο company blog. Το αγαπημένο του μότο; «Να προσλαμβάνεις ανθρώπους εξυπνότερους από σένα». Και αφού σου πει αυτολεξεί ότι τα κάνουν όλα γαμάτα, θα βγάλει μια μεγάλη λίστα ερωτήσεων με απαντήσεις που δε ξέρει αλλά πρέπει να ξέρεις εσύ γιατί αυτό που ελπίζει είναι να είσαι εξυπνότερη από εκείνον για να σε προσλάβει. Και με αυτή τη λογική έχω ήδη ζαλιστεί και προχωράω αμέσως στο επόμενο.
- Η αγγελία «zombie»
Όποιος θέλει να γνωρίζει την αγορά στην οποία απευθύνεται φροντίζει να ενημερώνεται τακτικά για τις νέες θέσεις που προκύπτουν ακόμη κι όταν δεν έχει άμεση ανάγκη από εργασία. Συμβαίνει λοιπόν να υπάρχουν και αγγελίες που έχουν αναρτηθεί μήνες πριν ή που αναδημοσιεύονται κάθε τόσο στα job sites για την ίδια θέση με μικρές αλλαγές.
Θα σου φανεί παράξενο αλλά η τακτική αυτή ακολουθείται όχι μόνο από μικρομεσαίες επιχειρήσεις αλλά ακόμη και από εταιρίες που συγκεντρώνουν τις προτιμήσεις των υποψηφίων.
Η αγγελία zombie αποκαλύπτειτρία πράγματα για τον εργοδότη:
α) Η εταιρεία δεν έχει χρόνο γι’ αυτό και δε δίνει προτεραιότητα στη στελέχωση προσωπικού. Αυτό σημαίνει ότι αν/όταν σε καλέσουν θα μιλήσεις κατευθείαν με τα αφεντικά που θέλουν να τα κάνουν όλα – με ότι αυτό συνεπάγεται.
β) Η εταιρεία έχει πολύ χρόνο. Δεν υπάρχει πρόθεση άμεσης πρόσληψης γιατί προς τα έξω η εταιρεία φαίνεται «γαμάτη» και η προσέλευση υποψηφίων είναι μεγάλη. Να είναι καλά οι angel investors και οι χρηματοδοτήσεις από τις επενδυτικές εταιρίες στα Λονδίνα. Τα αφεντικά σε αυτή τη περίπτωση είναι μικρότερα σε ηλικία από εσένα. Είσαι εκεί για να τους λατρέψεις και να τους μάθεις πράγματα που δεν ξέρουν.
γ) Κόσμος έρχεται και φεύγει. Κάθε φορά η αγγελία έχει μικρές αλλαγές γιατί το αφεντικό πιστεύει ότι το job description «ζητάμε τον άνθρωπο ορχήστρα» δεν γίνεται άμεσα κατανοητό.
- Η Barbie γραμματέας
Η υποδοχή είναι ίσως η πιο σημαντική ένδειξη ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά. Μου έχει συμβεί να περάσω την πόρτα και να μη μπορώ να ξεχωρίσω αν είμαι στη γραμματεία εταιρείας ή στη γραμματεία υποδοχής στα επείγοντα στο Ιπποκράτειο και όλοι τρέχουν πανικόβλητοι – αλήθεια, μη γελάς. Γενικά η γραμματειακή υποστήριξη στις ελληνικές εταιρείες είναι σαν τα μοντέλα Barbie: Υπάρχει η «πανικόβλητη» Barbie, η Barbie «ταπεινό χαμομηλάκι», η «απλήρωτη και άντε γαμήσου» Barbie και βέβαια η Barbie «συγγενής» (το καλύτερό μου) – ανάμεσα σε άλλες. Οι δυσαρεστημένοι υπάλληλοι ή τέλοσπάντων όσοι είναι ακατάλληλοι για τη δουλειά τους φαίνονται. Δε θέλεις να είσαι κι εσύ μία από αυτούς.
- Καλώς τον Head τον millennial!
«-Πες μου, πως βλέπεις τον εαυτό σου σε πέντε χρόνια;» Είναι μικρούλης σε ηλικία με ένα ή δύο Master (δε ξέρω, τα δίνουν τώρα στο Λύκειο;). Έχει περισσότερο άγχος από σένα, είναι ντροπαλός και φαίνεται πως δε θέλει να μιλάει πολύ. Κάποιος τον έχει τοποθετήσει εκεί για να σου κάνει ερωτήσεις ενώ εκείνος προτιμά να είναι μόνος του στο γραφείο μπροστά στον υπολογιστή του. Τροποποιείς τη φωνή σου έτσι ώστε όταν ανεβάζεις τον τόνο να του προκαλείς μικρές εντάσεις. Σκέφτεσαι πως αν υψώσεις πολύ τη φωνή θα πάθει κρίση πανικού. Σου λέει ότι τα αφεντικά είναι millennials. Κοιτάς την ημερομηνία για να βεβαιωθείς ότι δεν έχεις χάσει κάποια χρονιά από τη ζωή σου σε συνεντεύξεις. Τι εννοεί; Χαμογελάς. Σκέφτεσαι τη στρατηγική της εταιρείας. Ποια στρατηγική; Ποια Amstel;
Ολοκληρώνοντας τη σύνταξη αυτού του άρθρου (θα μου πεις φτάσαμε κιόλας στη σύνταξη…), θέλω να σου υπενθυμίσω ότι το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι να είσαι ευτυχισμένη με τις επιλογές σου. Γι’ αυτό μη φοβάσαι να απογοητεύσεις. Έχεις κάθε δικαίωμα να απορρίψεις μια επαγγελματική πρόταση ακόμη κι αν ο λόγος είναι η… «πανικόβλητη» Barbie στη γραμματεία. Εμπιστέψου το ένστικτό σου και προσπάθησε να κάνεις όσο πιο πολλές συνεντεύξεις μπορείς πριν αποφασίσεις. Διασκέδασέ το! Και καλή σου επιτυχία!
