Πριν ξεκινήσεις το σχολείο, εκτός από το άγχος του αποχωρισμού από τη μαμά σου, είχες την αγωνία να βρεις έναν φίλο ή μια φίλη. Για να μοιραστείς από τα αυτοκόλλητα και τις μπογιές σου μέχρι τις σκέψεις και τα όνειρά σου. Και όσο περνούσαν τα χρόνια, αν η φιλία αυτή διαρκούσε, αποτελούσε το καταφύγιο σου.

Όλοι νιώθουμε πολύ ασφάλεια αν έχουμε βρει τον κολλητό ή την κολλητή μας. Μάλιστα αν κάποιος τρίτος, επιχειρούσε να μπει ανάμεσα μας, ενδεχομένως να μας έπιανε μια κάποια ζήλια τύπου: «Με ποιο δικαίωμα έρχεται αυτός/αυτή να μου πάρει τον φίλο μου;»

Μεγαλώνοντας όμως έρχεται η ώρα να εγκαταλείψουμε την ιδέα της αποκλειστικότητας με τους φίλους και να ανοίξουμε τους ορίζοντές μας.

Μπορείς να έχεις περισσότερους από έναν κολλητούς οι οποίοι να μπορούν  να σε δουν στα καλύτερα σου αλλά και στα χειρότερα σου.

Ακόμη και αν κάποιος από τους κολλητούς σου επιθυμεί αποκλειστικότητα και δε νιώθει άνετα με την ιδέα της παρέας μπορείς να του εξηγήσεις ότι είναι απόλυτα εφικτό να λειτουργήσει χωρίς να υπονομεύεται η σχέση κανενός με κανέναν. Αν αυτό δεν λειτουργήσει, ακολουθούν 6 λόγοι που σίγουρα θα πείσουν και εσένα αλλά και όποιον έχει αμφιβολία.

  1. Περισσότεροι κολλητοί δε σημαίνει λιγότερο δέσιμο

Σε καμία περίπτωση. Το multitasking δεν αφορά μόνο τη δουλειά ή το σπίτι. Βρίσκει εφαρμογή και στις σχέσεις. Το να πρέπει να κρατήσεις ισορροπίες και να ισομοιράσεις το ενδιαφέρον, την προσοχή και τον χρόνο σου μπορεί να είναι μια “πυρετώδης” διαδικασία αλλά δεν είναι ακατόρθωτο.

  1. Είναι πιο ώριμο να έχεις ευρύτερο φιλικό περιβάλλον

Είτε θες να τον πεις φίλο, κολλητό, αδερφό το σίγουρο είναι πως μεγαλώνοντας μαθαίνεις τον εαυτό σου καλύτερα, τις ανάγκες σου αλλά και τις απαιτήσεις που έχεις από το φιλικό σου περιβάλλον. Είναι δύσκολο να τα βρεις όλα αυτά σε μόνο έναν άνθρωπο. Όπως και οι άλλοι από εσένα.

  1. Δεν υπάρχουν όρια στον αριθμό των φίλων

Όρια μπορείς να βάλεις στο πόσα κομμάτια πίτσα μπορείς να φας ή στο αν θα πάρεις άλλο ένα ζευγάρι παπούτσια. Όρια στον αριθμό των φίλων δε μπαίνουν. «Όλοι οι καλοί χωράνε», λέει ένα ρητό, «λίγοι και καλοί» λέει ένα άλλο. Πράγμα που σημαίνει ότι όλα είναι θέμα οπτικής και αξιολόγησης. Είτε λίγοι είτε πολλοί, λίγη σημασία έχει, εφόσον όλοι έχουν την ίδια θέση στην καρδιά  σου και είναι καλοί. Με με το καλοί δεν εννοούμε να μην έχουν ελαττώματα αλλά να είναι έμπιστοι, με κατανόηση και με το χάρισμα να περνάς καλά μαζί τους.

  1. Οι αληθινοί φίλοι δεν αποζητούν ξεχωριστούς “τίτλους”

Ένας πραγματικός φίλος δε θα παρεξηγηθεί αν δεν τον προσφωνήσεις κολλητό (εκτός και αν έχει μείνει στην ηλικία των 8…). Εδώ μετράνε περισσότερο οι πράξεις και η παρουσία του ενός στη ζωή του άλλου, γιατί μιας και είναι φίλοι σου, γνωρίζουν ήδη ότι τους εκτιμάς, ακόμη και αν δεν είναι οι μοναδικοί σου φίλοι.

  1. Κάποιες φορές ένας φίλος δεν είναι αρκετός

Εσύ θες να πας σε ένα μουσείο, ο κολλητός σου βαριέται τρελά. Εσύ θες να βγεις καθημερινή, η κολλητή σου δε μπορεί γιατί ξυπνάει νωρίς. Θες να ζητήσεις συμβουλή για ένα επείγον πρόβλημα στη σχέση σου, η κολλητή σου δεν απαντά. Ο καθένας έχει τη ζωή και το πρόγραμμά του. Είναι λοιπόν πάνω από καλό, μην πω επιβάλλεται, ο φιλικός σου κύκλος να είναι διευρυμένος ώστε αν χρειαστείς βοήθεια ή μια συμβουλή ή απλά παρέα για να πας σε μια έκθεση, να ξέρεις ότι θα υπάρχει κάποιος πάντα εκεί για εσένα.

  1. Η ιδέα ενός μόνο κολλητού – φίλου έχει μια γεύση άρρωστης αποκλειστικότητας

Ενώ είναι πολύ όμορφο να μας αγαπούν, να μας νοιάζονται και να μας το εκφράζουν, τίποτα όμως δεν είναι χειρότερο από ένα κτητικό άτομο που νιώθει ότι του ανήκουμε και απαιτεί από εμάς την –άρρωστη- αφοσίωση μας.