Δίπλα στη λέξη σχέση, στη δική μου περίπτωση, υπήρχε πάντα και η λέξη προβληματική. Μετά από χωρισμούς, κλάματα, ψυχοθεραπείες, υστερίες και ατελείωτες ώρες σκεπτόμενη «τι πάει λάθος;» κατάλαβα πως πολλά από τα πράγματα που θεωρούμε ως μη επιτρεπτά ή δείγματα αδυναμίας.

Είναι κι αυτά που μας κρατάνε πίσω και είτε δεν μας αφήνουν να εξελίξουμε αυτό που ήδη έχουμε στη ζωή μας, είτε μας καθιστούν συναισθηματικά αδύναμους να ξεπεράσουμε κάτι που έχει τελειώσει. Αν με ρωτάς, υπάρχουν έξι βασικά πράγματα που πρέπει να υιοθετήσουμε, προκειμένου να καταλάβουμε πως λειτουργούν οι σχέσεις και είναι αυτά που ”διδάχθηκα” και κράτησα μετά από κάμποσες συνεδρίες.

Μοιράσου σκέψεις και παράπονα

Πολλές φορές η ανάγκη μας να γίνουμε αποδεκτοί και να μην χάσουμε τον άνθρωπο που τη δεδομένη  στιγμή είναι στη ζωή μας, μας οδηγεί σε ένα συγκαταβατικό μοτίβο συμπεριφοράς. Δεν εκφράζουμε τι μας ενοχλεί ή τι θα θέλαμε να αλλάξει. Φαντάζει μικρό και ανούσιο, αλλά για σκέψου πόσες φορές έχεις πει στον εαυτό σου «έλα δεν πειράζει, νωρίς είναι ακόμη» ή «με τον καιρό θα φτιάξει». Καλό θα ήταν να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας, πως από μια ηλικία και έπειτα οι άνθρωποι δύσκολα αλλάζουν στοιχεία του χαρακτήρα τους. Σε μια σχέση είναι απαραίτητη η επικοινωνία, αν λοιπόν εσύ επιλέγεις να μην μιλάς, μην κατηγορήσεις τον άλλον για πράγματα που ποτέ δεν μάντεψε πως σε ενοχλούν.

Είναι ΟΚ να κλάψεις

Ο εγωισμός μας είναι αυτός που τις περισσότερες φορές δεν μας αφήνει να βιώσουμε τις καταστάσεις όπως πραγματικά τις νιώθουμε. Δεν θα βάλουμε τα κλάματα μπροστά στον σύντροφό μας ή δεν θα δείξουμε πως στεναχωριόμαστε μετά από έναν χωρισμό, κι αυτό, από φόβο μη φανούμε αδύναμες. Η έκφραση των συναισθημάτων μόνο αδυναμία δεν είναι, αντίθετα αποτελεί δείγμα ιδιαίτερης συναισθηματικής αντίληψης. Το να λυπάσαι όταν κάτι πάει λάθος, δείχνει πως είχες επενδύσει σε μια κατάσταση και ήξερες τι ήθελες.

Η λήξη μιας σχέσης δεν σημαίνει αποτυχία

Είναι σύνηθες φαινόμενο, μετά από έναν χωρισμό, η ψυχολογία μας να αρχίσει να πέφτει, αναρωτιόμαστε τι συνέβη και τι πήγε λάθος. Πολλές φορές προκύπτουν ενοχές, οι οποίες αν διαχειριστούμε σωστά, μπορεί να εξελιχθούν πολύ παραγωγικά, ανακαλύπτοντας και διορθώνοντας σταδιακά δικά μας λάθη. Σε καμία περίπτωση όμως, δεν πρέπει να θεωρούμε πως ένας χωρισμός ισοδυναμεί με μια αποτυχία. Οι σχέσεις είναι για να κάνουν τον κύκλο τους και όταν κάτι τελειώνει ίσως είναι για καλό. Άφησε στην άκρη τις ανασφάλειες και σκέψου τα υπέροχα πράγματα που σε περιμένουν.

Η χημεία που νιώθεις στην αρχή δεν διασφαλίζει ότι μόλις βρήκες τον ιδανικό

Για κάποιο περίεργο λόγο, έχουμε δομήσει όλη την εικόνα ενός ιδανικού συντρόφου, πάνω στην εικόνα ενός καλού εραστή. Πόσες φορές έχεις ταιριάξει με τον άλλο από την πρώτη κιόλας επαφή; Ελάχιστες και αυτό είναι το φυσιολογικό. Η ερωτική πράξη είναι κάτι που χτίζεται με τον καιρό, σταδιακά αρχίζεις να μαθαίνεις τον άλλο και να βρίσκετε τη μεταξύ σας χημεία. Αν λοιπόν οι πρώτες φορές δεν είναι αυτό που περίμενες, μην απογοητεύεσαι και το κυριότερο μην προσποιείσαι. Η ειλικρίνεια είναι η μόνη επιλογή σε τέτοιες περιπτώσεις.

Το να επιστρέψεις στον πρώην σου για το comfort zone

Ας το παραδεχτούμε, όταν τα πράγματα ζορίζουν, όταν μετά από πολλές προσπάθειες, τότε στο μυαλό έρχεται ο πρώην μας. Εκείνος ο πρώην που συνήθως εμείς έχουμε αφήσει (και συνήθως τον έχουμε αφήσει για τον πρίγκιπα-βάτραχο) ξέρουμε πως δεν είναι ακριβώς αυτό που θέλουμε, αλλά είναι κάτι οικείο, γνωρίζουμε πώς να τον χειριστούμε και εκείνος εμάς, είναι αυτό πολύ λέμε η δύναμη της συνήθειας. Παράλληλα, η συνήθεια αυτή αποτελεί ένα μεγάλο λάθος, μιας και για να φτάσαμε στον χωρισμό το πράγμα είχε τελειώσει. Η ανάγκη επιστροφής στον πρώην, δεν είναι δείγμα αγάπης, είναι ο φόβος της μοναξιάς και αποτελεί σημάδι αδυναμίας και ανασφάλειας.

Eίναι ανθρώπινο να επιδιώκεις συντροφικότητα

Έχει αποδειχτεί επιστημονικά πως είναι στην ανθρώπινη φύση η ανάγκη για συντροφικότητα. Ο άνθρωπος αποτελεί ον το οποίο συναισθηματικά χρειάζεται άλλον έναν άνθρωπο δίπλα του. Είναι κάτι που ακόμη και σήμερα προάγεται από την πλειονότητα των κοινωνιών που ζούμε. Η ανάγκη όμως αυτή δεν πρέπει να μας στερεί την χαρά και τον χρόνο εσωτερικής διεργασίας που μπορεί να μας προσεφέρει μια περίοδος μοναξιάς. Αντίθετα, πρέπει να την αξιοποιούμε με τέτοιο τρόπο, ώστε να μαθαίνουμε και να εξελίσσουμε τον εαυτό μας.