Από τότε που εκδόθηκε το περιβόητο βιβλίο της Marie Kondo, The Life-Changing Magic of Tidying Up, το 2014, μαζί με μια επίγνωση που όλο μεγάλωνε σχετικά με την αρνητική επίδραση της εκτεταμένης κατανάλωσης και της μόδας που περνάει γρήγορα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο μινιμαλισμός έγινε τάση. Πρόσφατα, ωστόσο, θα είχες παρατηρήσει την αναπόφευκτη αντίδραση στον μαξιμαλισμό που έκανε την εμφάνισή του στην εσωτερική διακόσμηση και στα fashion blogs παντού στο Internet.
Έχω μια μικρή υποψία ότι οι περισσότεροι από εμάς βρισκόμαστε ανάμεσα σε αυτά τα δύο άκρα, από τη μία να αποζητούμε περισσότερο λευκό χώρο και ηρεμία στη ζωή μας και από την άλλη όμως να είναι ζωγραφισμένος με όμορφα, περίπλοκα σχέδια και να θέλουμε να μαζέψουμε γύρω μας σαν συλλέκτες τα υπάρχοντά μας. Έχω προσπαθήσει σκληρά με τον μινιμαλισμό για χρόνια. Μεγαλώνοντας στη δεκαετία του ’90, πολύ πριν μάθω τη μέθοδο KonMari για έναν χώρο, πέρασα από δραματικά στάδια συλλέγοντας τα πάντα (γραμματόσημα, κοχύλια, αγριολούλουδα, κουμπιά – ό,τι θες) και μετά πάσχιζα να κάνω εκκαθάριση. Μετά από έναν μήνα και κάτι θα μετάνιωνα για την τελευταία μου εκκαθάριση για τον έναν ή τον άλλον λόγο, αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω. Υπάρχουν τόσα πολλά να θαυμάσει κανείς στην μινιμαλιστική φιλοσοφία: η ιδέα του να μην είμαστε τόσο δεμένοι με τα υλικά αγαθά και ότι πρέπει να ζούμε μια ισορροπημένη ζωή και όχι να κάνουμε υπερβολές. Αλλά με την εμμονή της κουλτούρας μας με το μινιμαλισμό αρχίσαμε να βλέπουμε την αισθητική του μινιμαλισμού ως ηθικά ανώτερη από οτιδήποτε άλλο. Η Erin Loechner ως σύγχρονη υποστηρίκτρια του μινιμαλισμού αναφέρει στο Chasing Slow, «Να πηγαίνεις αργά και να αφαιρείς – αυτά είναι δύο καλά και αξιόλογα πράγματα. Πότε όμως από μέσο, έγιναν ο σκοπός;»
Ως κάποια που πασχίζει να βρει μια χρυσή τομή ανάμεσα στο να συλλέγει και στο να κάνει εκκαθάριση, είναι μια ανακούφιση να μπαίνεις στο σπίτι της καλλιτέχνιδας και ιστορικού τέχνης Barbara Crawford στη Κοιλάδα Σεναντόα. Γεμάτο με φυσικό φως και όμορφα και ενδιαφέροντα αντικείμενα από τη δουλειά και τα ταξίδια της με τον άνδρα της, αποδεικνύει πως δεν χρειάζεται να είσαι μινιμαλιστής για να δημιουργήσεις ένα προσεγμένο και τακτοποιημένο σπίτι.
Ορίστε έξι θεμελιώδης αρχές που έμαθα από το σπίτι της Barbara που όλοι μας μπορούμε να εφαρμόσουμε στο χώρο μας, πόσο μάλλον όταν δεν το έχεις με το μινιμαλισμό.
1. Αξιοποίησε όσο περισσότερο μπορείς το φυσικό φως
Σκέψου πού πέφτει ο ήλιος μέσα στο δωμάτιο κατά τη διάρκεια της μέρας και μετακίνησε αναλόγως τα έπιπλα. Για παράδειγμα, μπορείς να τοποθετήσεις το γραφείο σου σε ένα σημείο που θα πέφτει ο ήλιος το μεσημέρι και την τραπεζαρία σου εκεί που θα χτυπάει ο ήλιος το απόγευμα. Τοποθέτησε τους καθρέφτες απέναντι από τα παράθυρα ή απέναντι από άλλους καθρέφτες ώστε να ενισχύεται η αίσθηση του φωτός και του χώρου.
2. Ξεκίνα να δουλεύεις από λευκή βάση
Είτε μιλάμε για λευκούς (ή ανοιχτόχρωμους) τοίχους είτε για έναν λευκό μαρμάρινο πάγκο ή για λευκά πιάτα, σιγουρέψου ότι έχεις αρκετό λευκό στο σπίτι σου ώστε να μπορείς να έχεις μια βάση που θα μπορείς να προσθέσεις χρώματα. Αυτό θα σε βοηθήσει να δημιουργήσεις μια ήρεμη και καθαρή ατμόσφαιρα.
3. Περιόρισε και τιθάσευσε το χάος
Οτιδήποτε κι αν συλλέγεις ή αγαπάς, αν έχεις πράγματα παντού στο σπίτι, τότε η αίσθηση του χώρου σου θα είναι παραγεμισμένη και ακατάστατη. Κράτα τα αντικείμενα μαζί σε ένα gallery wall, ένα βιτρινάκι, μια κορνίζα ή ράφια με αρκετό λευκό χώρο γύρω τους ώστε να μη φαίνεται υπερβολικά γεμάτος.
4. Ρώτα τον εαυτό σου γιατί
Δεν χρειάζεται να είσαι μινιμαλιστής για να ακούσεις τη συμβουλή του William Morris, «Μην έχεις πράγματα στο σπίτι σου που να μην ξέρεις αν είναι χρήσιμα ή αν πιστεύεις ότι δεν είναι όμορφα». Μην κρατάς έτσι πράγματα. Αν σου αρέσει ή αν το χρησιμοποιείς (ή θα το χρησιμοποιήσεις κάποια στιγμή στο μέλλον), κράτα το. Όλα τα υπόλοιπα μπορούν να φύγουν.
5. Δώσε τόσα πολλά, όσο αυτά που κρατάς
Είναι αλήθεια, το να είσαι δεμένος με τα υπάρχοντά σου δεν είναι καλό. Στην τελική, τα πράγματα μπορούν να σπάσουν, ατυχήματα γίνονται και τα πάντα μπορούν να χαθούν σε μια πυρκαγιά ή μια φυσική καταστροφή. Χρησιμοποίησε το ακριβό πορσελάνινο σερβίτσιο για τους φίλους σου μια στο τόσο, δάνεισε βιβλία και κάνε συχνά δώρα διάφορα από τα πράγματα που έχεις, όταν πρέπει. Το να ζεις γενναιόδωρα θα σου μάθει πως να μην ανήκεις σε αυτά που έχεις.
6. Πες τις ιστορίες τους
Η αληθινή χαρά ενός συλλέκτη είναι οι ιστορίες πίσω από τα αντικείμενα: το μαγαζί με τις αντίκες στο Παρίσι όπου έπεσες πάνω σε ένα όμορφο άγαλμα, το σετ από χρωματιστά γυάλινα μπολ που βρήκες σε ένα παλαιοπωλείο που σου θύμισε το ανοιχτό μπλε της θάλασσας της Καλιφόρνια όταν είχατε πάει οικογενειακές διακοπές. Να λες τις ιστορίες και στον εαυτό σου, τις ιστορίες πίσω από τους θησαυρούς σου, ώστε να βεβαιωθείς πως οι αναμνήσεις θα μείνουν, δημιουργώντας έτσι ένα σπίτι πραγματικά αγαπημένο και γεμάτο νόημα.
Για όλους εμάς που είμαστε συλλέκτες (ακόμα και μαξιμαλιστές) από τη φύση μας, δεν χρειάζεται να πιέζουμε τους εαυτούς μας ώστε να γίνουμε μινιμαλιστές. Αν σε ευχαριστούν οι όμορφες λεπτομέρειες και τα αντικείμενα, τότε άσε το σπίτι σου να επωφεληθεί και να το αντικατοπτρίσει. Ας ζήσουμε μια καλή ζωή που απλόχερα ευχαριστηθήκαμε, με ράφια που ξεχειλίζουν και σουβενίρ που θα έχουμε να δείχνουμε από περιπέτειες σε μέρη μακρινά.
Πηγή: Darling Mag Μετάφραση: Εύα Τόλιου
