Το κλάμα είναι το ότι πιο λυτρωτικό έχει δημιουργήσει ο ίδιος μας ο εαυτός. Αν λοιπόν θέλεις να μείνεις μέσα και να δεις κάτι για να κλάψεις, μην ανησυχείς γιατί η κορυφαία κλαψιάρα όλων των εποχών –ναι σε μένα αναφέρομαι- σου έχει ετοιμάσει μια λίστα για κάθε γούστο.
Me before you
Δώσε μου ταινίες με αρρώστιες και ανθρώπους που υποφέρουν και είναι οι τελευταίες τους μέρες και μπλα μπλα και δεν θα τις δω ποτέ. Νιώθω ότι με αναγκάζουν να κλάψω και μετά να είμαι φάντασμα γιατί φυσικά θα τις σκέφτομαι για δυο μέρες πρωί βράδυ. Και αφού είπα όλα αυτά, η πρώτη ταινία της λίστας είναι η ιστορία της Lou Clark (Emilia Clarke), μια Αγγλίδας επαρχιοτοπούλας, γεμάτη με ζωντάνια και όρεξη, η οποία βρίσκει δουλειά στο σπίτι του πλούσιου Will Traynor (Sam Claflin) αναλαμβάνοντας την φροντίδα του, αφού είναι καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο. Θα σκεφτείς μια ακόμα ρομαντική ταινία της σειράς όμως δεν είναι έτσι. Στο 90% της ταινίας περιέργως γελάς. Στο υπόλοιπο 10% πλαντάζεις. Έχοντας το δει σε θερινό το μόνο που θυμάμαι ήταν ότι φεύγανε οι εξηντάρηδες κύριοι πλαντάζοντας στο κλάμα.
Επίπεδο κλάψας: Θέλω τον Sam Claflin
Διάβασε επίσης, Me Before You
The Ιntouchables
«Οι Άθικτοι» κινούνται στο ίδιο μοτίβο. Ο Francois Cluzet υποδύεται έναν πλούσιο αριστοκράτη που μετά από ένα ατύχημα με αλεξίπτωτο μένει τετραπληγικός. Επειδή έχει βαρεθεί την καθημερινότητα του επιλέγει για βοηθό τον Driss (Omar Sy) έναν πρόσφατα αποφυλακισμένο νεαρό, από τις φτωχές συνοικίες στα προάστια του Παρισιού, έναν άνθρωπο αυθόρμητο που δεν τον αντιμετωπίζει με λύπηση. Το απόλυτο χτίσιμο μιας όμορφης φιλίας, που θα σε κάνει να δακρύσεις και να λυτρωθείς.
Επίπεδο κλάψας: Σκούπισμα στον καναπέ
La La Land
Αμφιταλαντεύτηκα αν έπρεπε να μπει αλλά μπήκε. Ναι ξέρετε όλοι πια την υπόθεση της ταινίας για την οποία μιλάνε όλοι και εξαιτίας της οποίας, ξόδεψα ένα πακέτο χαρτομάντιλα και αναρωτιόντουσαν στο σινεμά, ποιος φυσάει κάθε λεπτό τη μύτη του. ΝΑΙ ΕΓΩ ΉΜΟΥΝ. Ας ξεπεράσουμε επιτέλους το «Notebook» και τον «Τιτανικό» –στον οποίο κοιμόμουν επί χρόνια από βαρεμάρα και κάποια στιγμή προσφάτως κατάφερα να το τελειώσω. Εδώ μιλάμε για εκλεπτυσμένο κλάμα μετά μουσικής. Αν έχετε ακόμα καρδιά και δεν κλάψετε, ξεριζώστε την καλύτερα.
Επίπεδο κλάψας: Οσκαρικό
Διάβασε επίσης, Η αλλη καλτσα σου
Extremely Loud and Incredible close
Παιδάκια. Μια ακόμα κατηγορία που δεν αντέχω. Μια ακόμα φορά που θα πρέπει να αναιρέσω τα λεγόμενα μου –μόνο για εδώ. Ο 11χρονος Όσκαρ (Thomas Horn) είναι πεπεισμένος ότι ο πατέρας του (Tom Hanks) που πέθανε στα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, του έχει αφήσει ένα τελευταίο μήνυμα κάπου στη πόλη. Ξεκινάει να ψάχνει στη Νέα Υόρκη για την κλειδαριά που ταιριάζει στο μυστηριώδες κλειδί που βρήκε στην ντουλάπα του πατέρα του. Και μέσα από αυτό το ταξίδι καταλαβαίνει καλύτερα τον κόσμο γύρω του, παλεύει με την απώλεια του πατέρα του και τσακίζει τις δικές μας καρδιές.
Επίπεδο κλάψας: Πάλι ρεζίλι στο σινεμά
Celeste & Jesse Forever
Τι με εκνευρίζει στις ρομαντικές ταινίες; Η έλλειψη αληθοφάνειας. Θα μου πεις “Κατερίνα εσύ μας πρότεινες να δούμε το «Me before you» πιο πάνω”. Ναι εντάξει 99,9999% τοις εκατό δεν θα σου συμβεί ποτέ ούτε σε εσένα ούτε σε κάποιον από τους 2.000 φίλους σου στο Facebook κάτι αντίστοιχο με τον Claflin. Αλλά παίζει ο Claflin, οπότε ας το ξεπεράσουμε. Η Rashida Jones (+1) και ο Andy Samberg (+2) γνωρίστηκαν στο λύκειο, παντρεύτηκαν μικροί αλλά τώρα που τριαντάρισαν αποφάσισαν να χωρίσουν με την προϋπόθεση όμως να παραμείνουν αχώριστοι φίλοι. Μπουμ. Με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο σου δείχνει πόσο δύσκολο να αφήσεις έναν άνθρωπο που έχεις περάσει όλη σου τη ζωή σου μαζί.
Επίπεδο κλάψας: Έκλαιγα κρυμμένη στη ντουλάπα
10.000km
Στο ίδιο μήκος κύματος με περισσότερες δόσεις «αυτό μου έχει/θα μου συμβεί», είναι η Ισπανική ταινία «10.000km». Βρισκόμαστε στη Βαρκελώνη και παρακολουθούμε ένα αγαπημένο ζευγάρι έτοιμο να κάνει το επόμενο βήμα, να πρέπει για επαγγελματικούς λόγους να ζήσει ένα χρόνο σε δυο διαφορετικές πόλεις. Αυτή (Natalia Tena) στο Λος Άντζελες και αυτός στη (David Verdaguer) Βαρκελώνη, και δεν πρόκειται για Αθήνα-Θεσσαλονίκη. Τους χωρίζει ένας ωκεανός και 10.000km με μόνο ένα εργαλείο να τους ενώνει, τους υπολογιστές τους. Αν έχεις ζήσει σχέση από απόσταση θα βλέπεις τον εαυτό σου σε κάθε σύνδεση στο Skype.
Επίπεδο κλάψας: Το σκέφτομαι και ανατριχιάζω + βλέπω τον David Verdaguer στον ύπνο μου
Extras
- Αν είσαι και εσύ απ΄αυτούς που θέλεις να βλέπεις έργα με Εβραίους και κλαις με μαύρο δάκρυ τότε μη ξεχάσεις να δεις το «The Pianist» με τον Adrien Brody, το «La vita è bella» με τον Roberto Benigni και το «Schindler’s List». Απλά ετοίμασε και την κατάθλιψη που φέρνουν μαζί οι ανάλογες ιστορικές ταινίες.
- Για όσους αγαπούν τα ζώα πιέστηκα να βάλω το «Hachi a Dog’s Tale», που δεν το έχω δει, αλλά η πλειοψηφία με νίκησε.
- Επίσης δέχτηκα bullyingνα προσθέσω το «Lion King».
- Αυτή η λίστα ποτέ δεν θα είχε μέσα το «The Pursuit of Happyness» και το «Seven Pounds» με τον Will Smith, όσο και να χτυπιέστε –στο κλάμα.
