Το να σου στέλνω πρώτη μήνυμα πάντα μου έχει αποδείξει δύο πράγματα για τον εαυτό μου. Αφενός, είμαι θαρραλέα και όταν μου αρέσει κάτι το διεκδικώ. Αφετέρου, δεν έχω εγωισμό όταν είμαι ερωτευμένη.
Εκτός αυτών, το να σου στέλνω μήνυμα πρώτη κάθε φορά μου έμαθε και άλλα εφτά πράγματα.
Δε με θεωρείς προτεραιότητά σου
Έχω ξοδέψει τόσο χρόνο προσπαθώντας να καταλάβω γιατί δεν μου στέλνεις ποτέ πρώτος. Ή γιατί αντέχεις να εξαφανίζεσαι για ολόκληρες εβδομάδες. Μια είναι η απάντηση που έρχεται ακαριαία στο μυαλό μου, όσο και αν προσπαθώ να τη “θάψω” τόσο καιρό. Δεν ενδιαφέρεσαι για εμένα. Όσο κι αν ήθελα τόσο καιρό να πιστεύω ότι σε νοιάζει και ότι είμαστε στην ίδια σελίδα εγώ κι εσύ.
Αν πραγματικά ήθελες να γίνει κάτι μεταξύ μας, θα έκανες λίγη παραπάνω προσπάθεια στις συζητήσεις μας
Έπρεπε να παίρνω το μοτίβο των συζητήσεων μας λίγο πιο σοβαρά. Αλλά ένιωθα την ανάγκη να το παίζω κουλ και να μη γκρινιάζω γιατί έστελνες σχεδόν αυτοματοποιημένα μηνύματα. Έλεγα στον εαυτό μου ότι έχω πολύ σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθώ από το αν μου έστειλες ‘καλημέρα’ το πρωί. Τώρα, φυσικά, καταλαβαίνω ότι δεν θα στείλεις ποτέ καλημέρα. Δεν θα θυμηθείς ποτέ τα γενέθλιά μου. Δεν θα κάνεις σχέδια μαζί μου. Δεν θα κάνεις πραγματική προσπάθεια ούτε στην πραγματική ζωή τελικά.
Δεν ένιωσες ποτέ να σου λείπω
Έφτιαχνα δικαιολογίες για εσένα. Έπειθα τον εαυτό μου ότι είσαι πολύ ντροπαλός για να ξεκινήσεις πρώτος μια συζήτηση. Ή ότι έχεις πάρα πολύ δουλειά και είσαι κουρασμένος. Προσπαθούσα να δεχτώ ότι μπορεί να έχεις πληγωθεί πραγματικά πολύ από την προηγούμενη σχέση σου. Έδιωχνα την αλήθεια από το μυαλό μου, γιατί προφανώς ήταν πολύ σκληρή για να τη δεχτώ: Ποτέ δεν σου έλειπα. Ποτέ δεν αναρωτήθηκες τι μπορεί να κάνω. Ποτέ δεν σε ένοιαξε.
Η προσοχή σου δεν έχει καμία αξία όταν παρακαλάω για αυτή
Όταν αφιέρωνες χρόνο για να απαντήσεις σε ένα μήνυμά μου, γινόσουν το highlight της μέρας μου. Αλλά και πάλι τα στάνταρ ήταν πολύ χαμηλά. Περίμενα το λιγότερο από εσένα και πάλι δεν μπορούσες να ικανοποιήσεις τις προσδοκίες μου. Αν σου άρεσα, αν με ήθελες και εσύ, θα έκανες την προσπάθεια να διατηρήσεις μια επικοινωνία μαζί μου. Δεν θα χρειαζόταν να σου στέλνω μήνυμα-reminder για να μου απαντήσεις. Ή μια selfie για να μου δώσεις προσοχή.
Μια μονόπλευρη σχέση δεν αξίζει τον κόπο
Το να σε κυνηγάω με εξουθένωσε. Αλήθεια. Μου πήρε χρόνο (και κουράγιο) για να βρίσκω cute μηνύματα για να σου στείλω. Στο μεταξύ, τις μισές φορές με αγνοούσες. Τις άλλες μισές άφηνες τη συζήτηση να κάνει κοιλιά. Έκανα τόση προσπάθεια να σε πλησιάσω και εσύ δεν εκτίμησες καν αυτό.
Στις σχέσεις προσπαθούν και οι δύο το ίδιο, ακόμα και στην αρχή
Δεν έπρεπε να έχω μπει καν στη διαδικασία να σου στέλνω πρώτη κάθε φορά. Έπρεπε να σου έχω δώσει χώρο. Έπρεπε να έχω σκεφτεί περισσότερο τον εαυτό μου. Έπρεπε να έχω καταλάβει ότι αν δεν μπορείς να βρεις τον χρόνο να μου στείλεις ένα μήνυμα, δεν αξίζεις καν χώρο στο κινητό μου.
Το να είμαι ερωτευμένη μαζί σου με πονάει και ο έρωτας δεν πρέπει να πονάει κανονικά
Ο έρωτας δεν θα έπρεπε να με κάνει να νιώθω ανεπαρκής. Ο έρωτας δεν θα έπρεπε να με αφήνει ανήσυχη. Θα έπρεπε να μου κόβει την ανάσα, να με κάνει να νιώθω μοναδική. Το μόνο που έχω πάρει από εσένα είναι αφορμές για να αμφισβητώ τον εαυτό μου. Δεν θα έπρεπε να είμαι με κάποιον που με πληγώνει, αλλά με κάποιον που με εκτιμάει. Με κάποιον που να του λείπω. Με κάποιον που δεν χρειάζεται να το σκεφτεί και δεύτερη φορά πριν μου στείλει μήνυμα.
Πολύ συναισθηματικο κ ρεαλιστικό άρθρο. Έχει εντοπίσει όλα τα στοιχεία των μονοπλευρων σχέσεων, αυτών των σχέσεων που δεν έγιναν ποτέ πραγματικότητα. Μακάρι όσοι το διαβάζουν να πάρουν δύναμη κ όσοι ανήκουν σε αυτούς που ταλαιπωρούν κάποιον να καταλάβουν.